လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ သမိုင္းကိုယ္စီရွိၾကပါသည္။ လူတို႔သည္ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္ေဖာ္ေဆာင္ၾကသည္ ဆိုသည္မွာ ေျပာစရာလိုမည္ မထင္ေပ။ ေကာင္းေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္လွ်င္ ေကာင္းက်ဳိးရဲ႕ ရလဒ္ကို စံစားရသလို မေကာင္းေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ၾကသူမ်ား၏ ရလဒ္သည္လည္း ထိုနည္းတူ ခံစားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ လုပ္ရပ္ရွိလို႔ ရလဒ္ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ လုပ္ရပ္ႏွင့္ ရလဒ္ရဲ႕ အဓိကဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ဆိုတဲ့အရာက ဦးေဆာင္ေခၚယူသြားျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
လူတို႔မွာ စိတ္ဓာတ္ကိုယ္စီရွိၾကပါသည္။ ထိုစိတ္ဓာတ္သည္ ေမြးရာပါ ပင္ကိုစိတ္ပင္ ျဖစ္ၾကပါသည္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ အက်င့္စာရိတၱဟူ၍လည္း သံုးႏႈန္းေျပာဆိုေလ့ရွိၾကပါသည္။ မည္သို႔ပင္ ဆိုသည္ျဖစ္ေစ လူအမ်ားစုသည္ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္ေရးေနၾကသည္ကို အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ေနထုိင္ေလ့ရွိၾကသလို ကိုယ္ျပဳေသာကံ ကိုယ့္ထံျပန္သည္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကေလသည္။
တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ လုပ္ရပ္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိႏွင့္ ပတ္သက္ေသာသူမ်ား ကိုလည္း ရလဒ္သည္ ေရာက္ရွိသြားတတ္ၾကပါသည္။ ဥပမာ - ဘယ္သူရဲ႕သမီးေလးေပါ့။ ေတာ္လိုက္တာ သူ႔အေဖအတိုင္းပဲ၊ သူ႔အေဖကလည္း ဆရာ၀န္ႀကီးေလ၊ ပါေမာကၡႀကီးေပါ့ ဆိုၾကသလို ေနာက္တစ္ေယာက္ကို က်ျပန္ေတာ့ ဒီေကာင္ေလး အေတာ္ဆိုးတာ၊ သူလည္း သူ႕အေဖလို လာမွာပဲ ၾကည့္ေန သူ႔အေဖလို အရက္သမားပဲ ျဖစ္မွာေပါ့ ဆိုတ့ဲစကားမ်ားသည္ သူတို႔ရဲ႕ မိဘမ်ား၏ လုပ္ရပ္မ်ားအေပၚ ၾသဇာလႊမ္းမိုးၿပီး ထြက္ရွိလာေသာ ရလဒ္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။
သူတို႔၏ လုပ္ရပ္တို႔က သူတို႔၏ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ျမတ္ျခင္း၊ နိမ့္က်ျခင္းတို႔ကို ေဖာ္ညႊန္းေနပါသည္။ လူတိုင္း လူတိုင္းသည္ ငယ္ရာမွ ႀကီးလာၾကပါသည္။ သားသမီး အျပားသံုးပါးရွိသည္ဟု ဓမၼပဒတြင္ ဖတ္ရႈဖူးပါသည္။ ၁။ အတိဇာတ သားသမီး၊ ၂။ အႏုဇာတ သားသမီး၊ ၃။ အ၀ဇာတ သားသမီး ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။
အတိဇာတ သားသမီးဆိုသည္မွာ မိဘထက္ ပို၍ အသိအျမင္ အတတ္ပညာရွိၿပီး ထူးခၽြန္ ထက္ျမတ္ေသာ သားသမီးတို႔ကို ဆိုပါသည္။
အႏုဇာတ သားသမီးဆိုသည္မွာ မိဘႏွင့္ တန္းတူမွ် အသိပညာရွိေသာ သားသမီးတို႔ကို ဆိုလိုပါသည္။
အ၀ဇာတ သားသမီးတို႔မွာကား မိဘေအာက္ အသိၪာဏ္ ပညာ ေလ်ာ့၍ အသိအျမင္ အတတ္ပညာ မရွိသည့္အျပင္ ယုတ္ညံ့ေသာ စိတ္ဓာတ္ရွိသူမ်ားဟူ၍ ဆိုထားပါသည္။
လူတို႔၏ အသိအျမင္ ဥာဏ္ပညာတို႔ကို လုိက္၍ ေအာင္ျမင္မႈ မေအာင္ျမင္မႈတို႔သည္ သူတို႔၏ ဘ၀တစ္ေလ်ာက္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ျပဳလုပ္ေသာ လုပ္ရပ္အေပၚ မူတည္၍ ေကာင္းက်ဳိး မေကာင္းက်ဳိး ရလဒ္မ်ားကို ရရွိလာၾကပါသည္။
လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ျခင္းစီ၏ အလုပ္ႀကိဳးစားျခင္းသည္ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာျခင္းလမ္းကို တည္ေဆာက္ ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ပ်က္ျပားသြားလွ်င္ လုပ္ေသာ လုပ္ရပ္၏ အက်ဳိးသည္လည္း ရလဒ္ေကာင္းကို ရရွိမည္ မဟုတ္ပါ။ အလုပ္ကို အလုပ္လိုသာ သေဘာထား၍ လုပ္ကိုင္ျခင္းႏွင့္ အလုပ္ကို ႀကိဳးစား၍ လုပ္ကိုင္ျခင္းတို႔အၾကား ျခားနားမႈမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ဇဲြရွိရွိႏွင့္ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားအားထုတ္ လုပ္ကိုင္မွသာ လုပ္ငန္းတြင္ေရာ ဘ၀တြင္ပါ ေပါၾကြယ္၀ႏုိင္ပါမည္။ မတူျခားသည္က အလုပ္ကို အလုပ္လိုသာ သေဘာထား၍ လုပ္ကိုင္လွ်င္ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ ရလဒ္ကိုေတာ့ ရရွိမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားရိုးသားၿပီး စိတ္ေစတနာေကာင္းမ်ားျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္လွ်င္မူ အေကာင္းဆံုးရလဒ္ကို ရရွိမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားလုိက္ရပါေတာ့သည္။
ယမင္းေအး
0 comments:
Post a Comment