World Cup လို႔အတိုေကာက္ ေခၚၾကတဲ့ FIFA World Cup ကို Fédération Internationale de Football Association ကၾကီးမႈးၿပီး ေလးႏွစ္တစ္ၾကိမ္ က်င္းပ ပါတယ္။ ကမာၻ႔ဖလား World Cup ကၿမန္မာ ပရိသတ္ ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးသား အခ်ိန္ေပး ေစာင့္ၾကည့္ ေနတဲ့ ပြဲတစ္ပြဲပါ။ အသင္းေပါင္း ၃၂သင္း ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ အိမ္ရွင္ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံမွာ တစ္လတာ က်င္းပ ေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီ world cup final ၃၂သင္း ထဲ၀င္ဖို႔ အတြက္ အရည္အခ်င္း စစ္တဲ့ ေၿခစစ္ပြဲ ေတြကိုေတာ့ ၃ႏွစ္နီးပါး က်င္းပေလ့ ရွိပါတယ္။ အခုထိ final ပြဲေပါင္း ၁၉ၾကိမ္ က်င္းပခဲ့ ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံ ၈ႏိုင္ငံက ဖလားေတြ ရယူထား ႏိုင္ပါတယ္။ ဘရာဇီး ႏိုင္ငံက ၅ၾကိမ္နဲ႔ အမ်ားဆံုး ဗိုလ္စြဲထားၿပီး သူ႔ေနာက္မွာ အီတလီက ၄ၾကိမ္၊ အေနာက္ ဂ်ာမနီက ၃ၾကိမ္၊ အာ ဂ်င္တီးနားနဲ႔ ဥရုေဂြးက ၂ၾကိမ္စီ၊ အဂၤလန္၊ ၿပင္သစ္နဲ႔ စပိန္တို႔က တစ္ၾကိမ္စီ ဖလားကို ရယူထား ပါတယ္။ လက္ရွိ ခ်န္ပီယံ ကေတာ့ စပိန္ အ သင္း ၿဖစ္ပါတယ္။
ဖီဖာ ကမာၻ႔ဖလားကို ၁၉၃၀ ၿပည့္ႏွစ္မွာ FIFA ရဲ႕ဥကၠ႒ Jules Rimet ကႏိုင္ငံေပါင္းစံု ပါ၀င္မယ့္ ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲ တစ္ခု က်င္းပဖို႔ အဆိုၿပဳ ရာက စတင္ က်င္းပၿဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ရွင္ အၿဖစ္ ဥရုေဂြး အသင္းက က်င္းပၿပီး ၁၃ႏိုင္ငံကိုပဲ ဖိတ္ၾကား ယွဥ္ၿပိဳင္ ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒီပြဲက အစၿပဳလို႔ ဖီ ဖာက တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ႏိုင္ငံေတြ ထပ္တိုး ဖိတ္ေခၚ ခဲ့ၿပီးေတာ့ အခုဆို တစ္ကမာၻလံုးက အသင္းေပါင္း ၂၀၀ ေလာက္က ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ပါတယ္။ ေၿခရည္စစ္ ပြဲေတြကို ၂ႏွစ္ေလာက္ထိ က်င္းပၿပီး ေနာက္ဆံုး ၃၂သင္းကို ေရြးခ်ယ္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ေဘာလံုးပြဲ ေတြက Great Britain ၿပင္ပကို ေက်ာ္ၿပီး ေရာက္မလာ ပါဘူး။ ၁၈၇၂ ခုႏွစ္မွာ Scotland နဲ႔ England ႏိုင္ငံ ေတြက Glascow မွာပထမဦးဆံုး ႏိုင္ငံတကာ ေဘာ လံုးပြဲကို ကန္ခဲ့ၾက ပါတယ္။
၁၉၀၀ ၿပည့္ႏွစ္ေတြမွာ ေဘာလံုး ကစားနည္းက ပိုမိုခိုင္မာ လာၿပီး အားေပးမႈႏႈန္း ၿမင့္တက္ လာၿပီး ႏိုင္ငံအလုိက္ ေဘာလံုး အသင္းေတြကို တည္ေထာင္ လာၾက ပါတယ္။ ၁၉၀၄ မွာေတာ့ ၿပင္သစ္ ႏိုင္ငံမွာ FIFA ေဘာလံုး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို တည္ေထာင္ လိုက္ၾက ပါတယ္။ ေဘာလံုး ကစား နည္းက ေအာင္ၿမင္ လာတာနဲ႔ အမွ် IOC ကအသိအမွတ္ ၿပဳတဲ့ အိုလံပစ္ အားကစားနည္း တစ္ခုအၿဖစ္ သတ္မွတ္ ခံရၿပီး ၁၉၀၈နဲ႔ ၁၉၁၂ အိုလံ ပစ္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ထည့္သြင္း ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၁၄ မွာေတာ့ FIFA ကအိုလံပစ္ ေဘာလံုးပြဲကို "world football championship for amateurs" အၿဖစ္ သတ္မွတ္ ခဲ့ၿပီး ဒီၿပိဳင္ပြဲကို ဆက္က်င္းပဖို႔ လက္ေၿပာင္း တာ၀န္ ယူခဲ့ ပါတယ္။ ဒါက FIFA ကမာၻ႔ဖလား ဆိုၿပီး ၿပိဳင္ပြဲ တစ္ပြဲ သက္သက္ ခြဲထြက္ လာပါတယ္။
အစပိုင္း ကေတာ့ အသင္းေတြ သိပ္မရွိ ပါဘူး။ ႏိုင္ငံ အသင္းေတြက တိုက္ေတြကို ၿဖတ္သန္း ခရီးသြားၿပီး ၿပိဳင္ဖို႔အတြက္ အဆင္မေၿပ ၾကပါ ဘူး။ ၁၉၃၄နဲ႔ ၁၉၃၈ ၿပိဳင္ပြဲ ေတြကို ဥေရာပ တိုက္မွာ က်င္းပခဲ့ၿပီး ေတာင္အေမရိက တိုက္က ဘရာဇီး တစ္သင္းပဲ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၂နဲ႔ ၁၉၄၆ ၿပိဳင္ပြဲ ေတြကိုေတာ့ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ေၾကာင့္ မက်င္းပ ၿဖစ္ခဲ့ ပါဘူး။ ၁၉၅၀ ၿပိဳင္ပြဲကိုေတာ့ ဘရာဇီး ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပခဲ့ၿပီး ၿဗိတိသွ် အသင္းေတြက စစ္တိုက္ခဲ့ ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ အခ်င္းခ်င္း ဆိုေတာ့ ၀င္မၿပိဳင္ လိုၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၄၆မွာ ဖီဖာရဲ႕ ဖိတ္ေခၚခ်က္ေၾကာင့္ ၀င္ ၿပိဳင္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၈၂ မွာေတာ့ ၂၄သင္းထိ တိုးခဲ့ၿပီး ၁၉၉၈ မွာေတာ့ ၃၂သင္း ၿဖစ္လာပါတယ္။ အာရွ၊ အာဖရိက၊ ေတာင္အေမ ရိက တိုက္က ႏိုင္ငံ အသီးသီး ကပါ ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ လာၾက ပါတယ္။ ေနာင္မွာ အသင္းေပါင္း ၄၀ အထိ ထပ္တိုးဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္။
အမ်ိဳးသား ေဘာလံုးပြဲ ေတြတင္မက အမ်ိဳးသမီး ေဘာလံုးပြဲ ေတြကိုလည္း ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ကစလို႔ က်င္းပခဲ့ ၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသား ပြဲေတြေလာက္ ၾကည့္ရႈမႈႏႈန္း မမ်ားေပမယ့္ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ၾကည့္ရႈသူ ဦးေရက ပိုမို တိုးတက္ လာပါတယ္။ လက္ရွိ ခ်န္ပီယံ အသင္းက ဂ်ပန္ ၿဖစ္ၿပီး အ ေအာင္ၿမင္ဆံုး အမ်ိဳးသမီး ေဘာလံုး အသင္းကေတာ့ ဂ်ာမနီနဲ႔ အေမရိကန္ ၿဖစ္ၿပီး ၂ၾကိမ္စီ ဗိုလ္စြဲ ထားပါတယ္။
ကုလသမဂၢ
ကမၻာ့ ကုလသမဂၢသည္ ႏိုင္ငံတကာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ၊ လုံၿခံဳေရး ၊ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔အတြက္ ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံေပါင္း (၁၉၂) ႏိုင္ငံရွိၿပီး အဖြဲ႕ဌာနခ်ဳပ္ကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၊ နယူးေရာက္တြင္ ဖြဲ႕စည္းထားသည္။
သမိုင္းေၾကာင္း
ကမၻာ့ ကုလသမဂၢသည္ ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္အသင္းႀကီး ၏ သမိုင္းအေမြကို ဆက္ခံေသာ အဖြဲ႕ႀကီး ျဖစ္သည္။ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ (United Nations) ဟူေသာ အမည္သည္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ၊ ကုလသမဂၢ ေၾကညာစာတမ္း (Declaration By United Nations) တြင္ ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီ ႏွင့္ ရုစဗဲ့တို႔က စတင္ အသံုးျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၅ ဧၿပီ (၂၅) တြင္ ကုလသမဂၢ ညီလာခံကို ဆန္ဖရန္ စစ္စကိုၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခဲ့ရာ ႏိုင္ငံေပါင္း (၅၀) တက္ေရာက္ခဲ့ၾကကာ ကုလသမဂၢ ေၾကညာစာတမ္း (Charter of the United Nations ) မူၾကမ္းကို အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၄၅ ေအာက္တိုဘာ (၂၄) တြင္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အမည္ျဖင့္ တရား၀င္ ေပၚထြန္းခဲ့ၿပီး ျပင္သစ္ ၊ တရုတ္ ၊ ဆိုဗီယက္ ၊ ၿဗိတိန္ ႏွင့္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ (၅) ႏိုင္ငံသည္ အၿမဲတမ္း အဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္လာကာ အျခား ႏိုင္ငံ (၄၆) ႏိုင္ငံလည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ပထမဆံုး အေထြေထြ ညီလာခံကို ၁၉၄၆ ဇန္န၀ါရီတြင္ လန္ဒန္၌ က်င္းပခဲ့ၿပီး အဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံ (၅၁) ႏိုင္ငံ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
ပထမကမၻာစစ္ျပီးစီးသည့္ေနာက္တြင္ ႏိုင္ငံ ေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းၾကီးေပၚေပါက္လာသကဲ့သုိ႔၊ ဒုတိယကမၻာစစ္ အျပီးတြင္ ကုလသမဂၢေပၚေပါက္လာေလသည္။ ယူ၊ အင္၊ အို ဟုေခၚေသာ ကုလသမဂၢသည္ အသင္းဝင္ႏိုင္ငံအမ်ားဆံုးႏွင့္ လူမ်ဳိးအမ်ားဆံုးပါဝင္ေသာ အင္အားအၾကီးမားဆံုး ကမၻာ့ အစည္းအ႐ံုးျဖစ္ေလသည္။ ေရွးကရွိခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္း ၾကီးထက္လည္း အင္အားၾကီးမားသည္။ ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းၾကီးတြင္ မပါဝင္ခဲ့ေသာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားသည္ ကုလသမဂၢတြင္ စိတ္အားထက္သန္ေသာ အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ျဖစ္လာၾကေလသည္။
ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္ၾကီးကိုအေျခခံ၍ ကုလသမဂၢကို ဖြဲ႔စည္းထားသည္။ ကုလသမဂၢဝင္ႏိုင္ငံမ်ားသည္ ၾကီး ငယ္မဟူ၊ လက္ဝဲ လက္ယာမေရြး၊ ကုလသမဂၢစာခ်ဳပ္ၾကီးတြင္ ျပ႒ာန္းထားေသာ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို လက္ခံပါသည္။ လုိက္နာ ပါမည္ဟု ကတိခံဝန္ျပဳရသည္။ ကုလသမဂၢ၏ အခ်ဳပ္အခ်ာမ႑ိဳင္ကား ကုလသမဂၢစာခ်ဳပ္ၾကီးပင္ ျဖစ္ေလသည္။ စာခ်ဳပ္ကို မက်ဴးေက်ာ္ မေဖါက္ဖ်က္ရေခ်။ စာခ်ဳပ္က ခ်ေပးထားေသာ လမ္းစဥ္အတုိင္းသာ လုိက္နာေဆာင္ရြက္ ရသည္။ ကုလသမဂၢဝင္တစ္ႏိုင္ငံသည္ ကုလသမဂၢစာခ်ဳပ္ၾကီး တြင္ ျပ႒ာန္းထားေသာ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားႏွင့္၊ အျခားႏိုင္ငံ မ်ားႏွင့္ ခ်ဳပ္ဆုိထားေသာစာခ်ဳပ္တြင္ ျပ႒ာန္းထားေသာ တာဝန္ ဝတၱရားမ်ား အျပိဳင္အဆုိင္ျဖစ္ေနေသာ္၊ ကုလသမဂၢစာခ်ဳပ္ၾကီး တြင္ ျပ႒ာန္းထားေသာ တာဝန္ဝတၱရား မ်ားကိုသာ ဦးစားေပး ရမည္ ျဖစ္သည္။
ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားတြင္ ကုလသမဂၢႏွင့္ ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းၾကီးသည္ မ်ားစြာ မျခားနားလွေပ။ ကမၻာေပၚတြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္လံုျခံဳေရးတုိ႔ တည္ျမဲေအာင္လံုးပန္းရန္၊ လူမ်ားသည္ တူညီေသာအခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးခြင့္မ်ားရရွိေရးကို အေျခခံလ်က္၊ ျပည္ေထာင္ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ေရးကုိ ခုိင္ျမဲေအာင္ ေဆာင္ရြက္၍ အျခားေလ်ာ္ကန္ေသာ အစီအမံမ်ားျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ခုိင္ျမဲေအာင္ ၾကိဳးစားရန္၊ အမ်ဳိးဘာသာစကား က်ား၊ မ အယူဝါဒမခြဲျခားဘဲ ျပည္ေထာင္ ခ်င္းခ်င္းဆိုင္ရာ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူအခ်င္းခ်င္း ၾကင္နာမႈ ျပႆနာ မ်ားကို ေျဖရွင္းရာ၌၄င္း၊ လူတုိ႔ ၏အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ အေျခခံ လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးမ်ားကို ႐ိုေသေလးစားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္၄င္း၊ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခြင့္ကို ရရွိေစရန္ႏွင့္၊ ထုိအခ်က္မ်ား ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ေစျခင္းငွါ ကုလသမဂၢ သည္ ႏိုင္ငံအသီးသီးတုိ႔၏ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခ်က္ မ်ားကို တညီ တညြတ္တည္းျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္မည့္ မ႑ိဳင္သဖြယ္ျဖစ္ေစရန္ ကုလသမဂၢကို ဖြဲ႔စည္းစဥ္က ရည္ရြယ္ေလသည္။ ထုိျပင္ ကုလသမဂၢကို ေအာက္ပါသေဘာတရားမ်ားေပၚတြင္ အေျခခံ၍ တည္ေထာင္ခဲ့၏။ ယင္းတုိ႔မွာ
အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံအားလံုးသည္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္ ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္၍ အဆင့္အတန္းခ်င္း တူညီသည္။
အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံအားလံုးသည္ စိတ္ေကာင္းသေဘာေကာင္းႏွင့္ စာခ်ဳပ္ၾကီးတြင္ ေဖၚျပထားေသာ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို
ထိန္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ရန္ တာဝန္ခံသည္။
အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားသည္ ယင္းတုိ႔၏ အျငင္းပြားမႈမ်ားကို
ေအးခ်မ္းေသာနည္းမ်ားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ လံုျခံဳေရးႏွင့္ တရားမွ်တေရးတုိ႔ကို မပ်က္ျပားေစဘဲျဖစ္ေစ၊ ေျဖရွင္းရန္ တာဝန္ခံသည္။
ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံရာတြင္ အဖြ႔ဲဝင္ႏိုင္ငံတစ္ခုသည္
အျခားတစ္ႏိုင္ငံ၏ နယ္ေျမႏွင့္ လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးတုိ႔ကို ထိပါးေစေသာအၾကမ္းမႈကို မဖက္ရ၊ အၾကမ္းဖက္မည္ဟု မျခိမ္းေျခာက္ရ၊သို႔မဟုတ္ ကုလသမဂၢ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္၍ မျပဳမူရ၊
ကုလသမဂၢသည္ စာခ်ဳပ္ပါအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္
ေလ်ာ္ညီစြာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ျမဲေအာင္ႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျပန္လည္ရရွိေအာင္ အေရးယူေသာအခါ၊ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံတုိင္းသည္ လိုအပ္ေသာ အကူအညီမ်ားေပးရမည့္ျပင္ အေရးယူျခင္း ခံရ ေသာ ႏိုင္ငံအား အကူအညီမေပးရန္ တာဝန္ခံသည္။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးကို ေစာင့္ထိန္းရန္ လိုအပ္
သည္ႏွင့္အမွ်၊ အဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားသည္လည္း စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေရးအတြက္ အဖြဲ႔ၾကီးက စီမံေပးရမည္။
အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ျပည္တြင္းေရးကိစၥမ်ားတြင္ ျငိမ္းခ်မ္း
ေရးရရွိရန္ ေဆာင္ရြက္သည့္အခါမွတစ္ပါး၊ ကုလသမဂၢသည္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း မျပဳရ စသည္တုိ႔ျဖစ္ေလသည္။
ကုလသမဂၢၾကီးေပၚေပါက္လာေစရန္ႏိုင္ငံၾကီးမ်ားသည္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္၍ ခရီးအဆင့္ဆင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ ခဲ့ရသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ စတင္ျဖစ္ပြား၍ ၂၂ လမွ်အၾကာ၊ ၁၉၄၁ ခု ဇြန္လတြင္ ျဗိတိသွ် အစိုးရႏွင့္ ၉ ႏိုင္ငံမွ စစ္ေျပး အစိုးရတို႔သည္ လန္ဒန္ျမဳိ႔ေတာ္ရွိ စိန္ဂ်ိမ္းနန္းေတာ္တြင္ စစ္ ျဖစ္ေစသည့္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းမ်ားကို အျမစ္ကလွန္၍ ျဖိဳဖ်က္ရန္ႏွင့္ ကမၻာေပၚရွိ လူမ်ဳိးအသီးသီးအတြက္ ဘဝသစ္ ဖန္တီးေပးရန္ မ်က္ႏွာစံုညီ ေဆြးေႏြးျပီးေသာ္၊ စိန္ဂ်ိမ္းနန္းေတာ္ ေက်ညာစာတမ္းကို ထုတ္ျပန္လိုက္ ေလသည္။ ကုလသမဂၢ ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ ေရွးဦးစြာ လမ္းခင္းေပးလိုက္ေသာ ေက်ညာ စာတမ္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ထုိေနာက္ အေမရိကန္သမၼတၾကီး ႐ူးဇဗဲ့ႏွင့္ ျဗိတိသွ် ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ မစၥတာခ်ာခ်ီတုိ႔သည္ ၁၉၄၁ ခု ၾသဂုတ္ လ၌ အတၱလႏၲိတ္သမုဒၵရာအတြင္း တစ္ေနရာတြင္ လွ်ိဳ႔ဝွက္စြာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး၍၊ ၾသဂုတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔ တြင္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ေပါင္းကာ ေနာင္အခါတြင္ 'အတၱလႏၲိတ္စာခ်ဳပ္'ဟု ေက်ာ္ၾကား ခဲ့ေသာ ေက်ညာစာတမ္း တစ္ေစာင္ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့၏။ အတၱလႏၲိတ္စာခ်ဳပ္တြင္ ကုလသမဂၢၾကီး၏အေျခခံရည္ရြယ္ ခ်က္ အခ်ဳိ႔ပါဝင္ေလသည္။
ထုိႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ာမနီသိမ္းပိုက္ထား ေသာ ဥေရာပႏိုင္ငံ ၉ ႏိုင္ငံႏွင့္ ဆိုဗီယက္႐ုရွ အစိုးရမ်ားက အတၱလႏၲိတ္စာခ်ဳပ္ကို သေဘာတူေထာက္ခံေၾကာင္း လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့သည္။ ယင္းသုိ႔အားျဖင့္ ကုလသမဂၢ ေပၚေပါက္ရန္ ေရွ႔သို႔ တစ္ဆင့္လွမ္းခဲ့ျပန္သည္။
၁၉၄၂ ခု ႏွစ္သစ္ကူးေန႔တြင္ 'ၾကီးေလးၾကီး'ဟု သတင္းစာ မ်ားက ကင္ပြန္းတပ္လိုက္ေသာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ ျဗိတိန္၊ ဆိုဗီယက္႐ုရွႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမ်ားအပါအဝင္ ႏိုင္ငံ ေပါင္း ၂၆ ႏိုင္ငံတုိ႔သည္ စစ္ေအာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ကူညီရန္ႏွင့္ သီးျခားျငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ရန္ 'ႏိုင္ငံေပါင္းစံု ေက်ညာစာတမ္းၾကီး'ကို လက္မွတ္ေရးထားခဲ့ၾက သည္။ထုိႏွစ္ေဆာင္ဦးေပါက္တြင္ ၾကီးေလးၾကီးမွ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားသည္ ေမာစကိုျမိဳ႔ေတာ္၌ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး ျပီးေသာ္၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခု လုိအပ္ေၾကာင္း ေဖၚျပကာ 'ေမာစကို ေက်ညာစာတမ္း' ကို လက္မွတ္ ေရးထိုး၍ ထုတ္ျပန္လုိက္ေလသည္။
ထုိေနာက္ ၾကီးေလးၾကီးကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ၁၉၄၄ ခု ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔မွ ေအာက္တိုဘာ ၇ ရက္ေန႔အထိ၊ ဝါရွင္တန္ျမိဳ႔ေတာ္ရွိ ဒမ္ဗာတန္အုတ္အေဆာက္အအံုတြင္၊ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု အတြက္ အေသးစိတ္ လ်ာထားခ်က္မ်ားကို ထပ္မံစဥ္းစားေဆြးေႏြးခဲ့၏။ အေမရိကန္သမၼတၾကီး ႐ူးစဗဲ့၊ ျဗိတိသွ်ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ မစၥတာခ်ာခ်ီႏွင့္ ဆိုဗီယက္႐ုရွေခါင္းေဆာင္ၾကီး စတာလင္ တုိ႔သည္ ၁၉၄၅ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ က႐ိုင္းမီးယားနယ္ ေယာ္လတာျမိဳ႔၌ ေတြ႔ဆံုကာ ထုိလ်ာထားခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ထုိအစည္းအေဝးတြင္ ကမၻာ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးအတြက္ အဖြဲ႔ၾကီးတစ္ခု ဖြဲ႔စည္းရန္သေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ျပီးေသာ္၊ ႏိုင္ငံေပါင္းစံု ေက်ညာစာတမ္းၾကီးကို လက္မွတ္ေရးထားခဲ့ေသာ ၂၆ ႏိုင္ငံသာမက၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ ဂ်ာမနီ တုိ႔ကို တိုက္ခိုက္ေနေသာ အျခားႏိုင္ငံမ်ား အပါအဝင္ ႏိုင္ငံ ေပါင္းစံု ညီလာခံတစ္ရပ္ကိုလည္း ၁၉၄၅ ခုဧျပီလ ၂၅ ရက္ ေန႔တြင္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ဆန္ဖရန္စစၥကိုျမိဳ႔၌ က်င္းပရန္ သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၅ ခု ဇြန္လ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ဆန္ဖရန္စစၥကို ညီလာခံမွ ကုလသမဂၢစာခ်ဳပ္ကို တညီတညြတ္တည္း သေဘာ တူညီခဲ့ျပီးေသာ္၊ ေနာက္တေန႔တြင္ ပိုလန္ႏိုင္ငံမွအပ ႏိုင္ငံ ေပါင္း ၅ဝ မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား လက္မွတ္ေရးထုိးၾကေလ သည္။ မူလအဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ပိုလန္ႏုိင္ငံသည္ ေနာင္ တြင္မွ လက္မွတ္ေရးထုိး ခဲ့၏။ ထုိသို႔ လက္မွတ္ေရးထုိးၾက၍ အဖြဲ႔ဝင္ အားလံုး၏ အတည္ျပဳခ်က္ ရရွိျပီးသည္အဆံုး၌ ကုလသမဂၢ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ မားမားမတ္မတ္ေပၚလာေလသည္။ ယခုအခါ ထုိအဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အထိမ္းအမွတ္ပြဲမ်ား က်င္းပျခင္းျဖင့္ အျမတ္ တႏိုး ျပဳလ်က္ရွိၾကေလျပီ။
ကုလသမဂၢ၏ မူလအဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံေပါင္းမွာ ၅၁ ႏုိင္ငံျဖစ္၏။ ကုလသမဂၢသို႔ ဝင္ရန္အတြက္ ထူးျခားေသာအရည္အျခင္း မ်ား မလိုေပ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမတ္ႏိုးေသာ မည္သည့္ႏိုင္ငံ မဆို ကုလသမဂၢစာခ်ဳပ္ပါ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို လုိက္နာပါ မည္ဟု ဝန္ခံေသာအခါ၊ အဖြဲ႔ၾကီးက ထိုႏိုင္ငံသည္ စာခ်ဳပ္ပါ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို လုိက္နာပါမည္ဟု ဝန္ခံေသာအခါ၊ အဖြဲ႔ ၾကီးက ထိုႏိုင္ငံသည္ စာခ်ဳပ္ပါတာဝန္ ဝတၱရားမ်ားကို လုိက္နာလုိသည့္ျပင္ လုိက္နာႏိုင္မည္ဟု ထင္ျမင္လွ်င္ ပါဝင္ ခြင့္ျပဳေလေတာ့သည္။
ကုလသမဂၢဝင္ႏုိင္ငံမ်ား
(က) မူလအဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ား။
ကေနဒါ
ေကာ္စတာရီးကား
ကိုလံုးဗီးယား
က်ဴးဘား
ခ်ီလီ
ခ်က္ကိုဆလိုဗားကီးယား
ဂရိ
ဂြာတီမားလား
ဆီးရီးယား
ေဆာ္ဒီအာေရဗ်
ဆိုဗီယက္႐ုရွ
တ႐ုပ္
တူရကီ
ေတာင္အာဖရိကျပည္ေထာင္စု
ဒိုမင္နီကန္ ရီပတ္ဗလစ္
ဒိန္းမတ္
နယူးဇီလန္
နယ္သာလင္
ေနာ္ေဝး
နစ္ကရားဂြ
ပနားမား
ပါရေဂြး
ပီး႐ူး
ပိုလန္
ျပင္သစ္
ဖိလစ္ပိုင္
ဘရာဇီး
ဘဲလဂ်ီယမ္
ဗိုလစ္ဗီးယား
ဗင္နီးဇြဲးလား
ဗ်ဲလို႐ုရွ
မကၠဆီကို
ယူကရိန္း
ယူဂိုစလားဗီးယား
ယူႏိုက္တက္ကင္းဒမ္း
လက္ဘႏြန္
လိုက္ဗီးရီးယား
လပ္ဇင္ဗတ္
ေဟးတီး
ဟြန္းဒူးရပ္
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု
အာဂ်င္တီးနား
အီဂ်စ္
အီရက္
အီရန္
အီသီအိုးပီးယား
အု႐ုေဂြး
အယ္ဆယ္လဗာေဒါ
ၾသစေၾတးရီးယား
အက္ကြာေဒါ
အိႏၵိယ
(ခ) ေနာက္ထပ္ဝင္ခြင့္ရေသာႏိုင္ငံမ်ား (ခုႏွစ္အလိုက္)
အာဖဂနိစတန္ (၁၉၄၆)
အိုက္စလန္ (၁၉၄၆)
ဆြီဒင္ (၁၉၄၆)
ယုိးဒယား (၁၉၄၇)
ပါကစၥတန္(၁၉၄၇)
ေယမင္ (၁၉၄၈)
ျမန္မာ (၁၉၄၈)
အဇၨရီယမ္(၁၉၄၉)
အင္ဒိုနီးရွား (၁၉၅၁)
ကုလသမဂၢတြင္ ပါဝင္ေသာအဖြဲ႔ၾကီးမ်ား
ကုလသမဂၢ၏ေဆာင္ရြက္ဖြယ္မ်ားမွာ တစ္ကမၻာလံုးႏွင့္ အက်ဳံးဝင္ေနသည့္အေလ်ာက္
အေထြေထြလႊတ္ေတာ္
လံုျခံဳေရးေကာင္စီ
စီပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရးအဖြဲ႔
ႏိုင္ငံငယ္မ်ားထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာတရား႐ံုးေတာ္
အတြင္းေရးမွဴး႐ံုး ဟူေသာအဖြဲ႔ၾကီး ၆ ဖြဲ႔ျဖင့္၄င္း၊ လိုအပ္လွ်င္ အဖြဲငယ္ အဖြဲ႔ခြဲကေလးမ်ားဖြဲ႔၍၄င္း၊ ေဆာင္ရြက္ရေလသည္။
(၁) အေထြေထြလႊတ္ေတာ္။
အေထြေထြလႊတ္ေတာ္သည္ ႏိုင္ငံအမ်ားရွိ ပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ သေဘာခ်င္းတူသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပ သည္။ အေထြေထြ လႊတ္ေတာ္သုိ႔ ကုလသမဂၢဝင္ႏိုင္ငံတုိင္း တက္ ေရာက္ခြင့္ရွိ၍ ကိုယ္စားလွယ္ ၅ဦးအထိ ေစလႊတ္ႏိုင္ခြင့္ ရွိေသာ္လည္း၊ မဲေပးေသာအခါ တစ္ႏိုင္ငံလွ်င္ တစ္မဲသာ ေပးခြင့္ရွိသည္။ တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ၾကိမ္က် ကုလသမဂၢတည္ရာ ဌာနခ်ဳပ္၌ ညီလာခံ က်င္းပေလသည္။ ကုလသမဂၢဝင္ႏိုင္ငံ မ်ားစုကေသာ္၄င္း၊ လံုျခံဳေရးေကာင္စီက ေသာ္၄င္း၊ အထူးညီလာခံမ်ား က်င္းပရန္ ေတာင္းဆိုေသာအခါ၊ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္က အထူးညီလာခံ ေခၚေပးရေလသည္။ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္ ညီလာခံက်င္းပတိုင္း ဥကၠ႒ႏွင့္ ဒုတိယဥကၠ႒မ်ားကို မဲျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ရသည္။ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္သည္ ကုလသမဂၢစာခ်ဳပ္တြင္ အက်ဳံးဝင္ေသာ ျပႆနာရပ္မ်ား ကိစၥရပ္မ်ားကို၄င္း၊ အျခား အဖြဲ႔မ်ား၏အာဏာမ်ား အလုပ္တာဝန္မ်ားကို၄င္း၊ ေဆြးေႏြး ႏိုင္သည္။ ေထာက္ခံခ်က္မ်ားေပးႏိုင္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ အျငင္းပြားမႈ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို လံုျခံဳေရးေကာင္စီက ေျဖရွင္းေနခိုက္တြင္၊ ထုိအျငင္းပြားမႈ သို႔မဟုတ္ အေျခအေန ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္သည္ စဥ္းစားေဆြးေႏြးႏိုင္ ေသာ္လည္း၊ ထုိအဖြဲ႔က မေတာင္းဆိုဘဲ ေထာက္ခံခ်က္မ်ား မေပးႏိုင္ေခ်။
အေရးၾကီးေသာ ျပႆာနာမ်ား အဆုိမ်ားကို ဆံုးျဖတ္ေသာ အခါ၊ အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ေသာ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ား၏ မဲ ၃ ပံု ၂ ပံုရမွသာ အတည္ျဖစ္သည္။ သာမန္ျပႆနာမ်ား အဆိုမ်ားကိုမူကား အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ေသာ အဖြဲ႔ဝင္ မ်ား၏ မဲမ်ားရာျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ေလသည္။
အေထြေထြလႊတ္ေတာ္သို႔ အျခားအဖြဲ႔မ်ားက ႏွစ္ခ်ဳပ္ အစီရင္ခံစာမ်ား အထူးအစီရင္ခံစာမ်ားေပးပို႔ရသည္။ ထုိ အစီရင္ခံစာမ်ားကို စဥ္းစားေဆြးေႏြးရန္မွာ အေထြေထြ လႊတ္ေတာ္၏တာဝန္ ျဖစ္၏။ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ၏ ေထာက္ခံ ခ်က္အရ ကုလသမဂၢဝင္အျဖစ္ လက္ခံျခင္း ျဖည့္စြက္ျခင္း စသည္တို႔ကို အေထြေထြလႊတ္ေတာ္က သာလွ်င္ ေဆာင္ရြက္ရ ေလသည္။ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္သည္ ကုလသမဂၢၾကီးတစ္ခု လံုးအတြက္ ရသံုးမွန္းေျခ စာရင္းကို စဥ္းစားေဆြးေႏြး အတည္ျပဳျပီးေသာ္၊ က်န္က်ေငြကို အသင္းဝင္ႏိုင္ငံမ်ားက ထည့္ဝင္ရန္ ေဝပံုက် သတ္မွတ္ေပးေလသည္။ ကုလသမဂၢသည္ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားက ထည့္ဝင္ေငြမ်ားျဖင့္ တည္ျမဲေနရေပသည္။
(၂) လံုျခံဳေရးေကာင္စီ
လံုျခံဳေရးေကာင္စီတြင္ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၁ ႏိုင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးစီ ပါဝင္၍၊ မဲေပးရာတြင္လည္း တစ္ ႏိုင္ငံလွ်င္ တစ္မဲသာေပးႏိုင္သည္။ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားတြင္ ထာဝရ အဖြဲ႔ဝင္ ၅ႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ ဆုိဗီယက္ ႐ုရွ၊ ျပင္သစ္၊ တ႐ုတ္၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ယူႏုိက္တက္ကင္းဒမ္း ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္က မဲျဖင့္ ေရြးခ်ယ္၍ သက္တမ္း ၂ ႏွစ္မွ်သာရွိသည့္ ထာဝရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔ဝင္ ၆ ႏိုင္ငံတုိ႔ ပါဝင္၏။
လံုျခံဳေရးေကာင္စီသည္ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရး တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ အဓိက တာဝန္ယူထားရ ေလသည္။ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း ပဋိပကၡျဖစ္မည့္ အေျခအေနတုိ႔ကို စံုစမ္း စစ္ေဆးႏိုင္၏။ သက္ဆုိင္ရာႏိုင္ငံ မ်ားအား အျငင္းပြားမႈကို ေစ့စပ္၊ ျဖန္ေျဖ၊ အႏုညာတခံုတင္၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တရား ႐ံုးေတာ္သုိ႔ တင္သြင္းရန္ ညႊန္ၾကားႏိုင္သည္။ ထုိသို႔ ညႊန္ၾကား သည္ကို မလိုက္နာလွ်င္ က်ဴးလြန္ေသာႏုိင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အဆက္အသြယ္ျဖတ္ရန္ ညႊန္ၾကားႏိုင္သည္။ ထိုေနာက္ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံတုိင္းက ေပးပို႔ရန္ ကတိျပဳထားေသာ စစ္တပ္မ်ားကို အသံုးျပဳႏိုင္သည္။
လံုျခံဳေရးေကာင္စီ အစည္းအေဝးသည္ ဆက္တုိက္ရွိေနသည္ ျဖစ္ရာ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံတုိင္းသည္ အျမဲတမ္း ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးက်ထားရွိရ၏။ ၂ ပတ္လွ်င္ အနည္းဆံုးတစ္ၾကိမ္ စည္းေဝးရန္ လ်ာထားေသာ္လည္း ထိုထက္အၾကိမ္ေပါင္း ပို၍ စည္းေဝးေလ့ရွိသည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို စည္းေဝး ႏိုင္သည္။
လံုျခံဳေရးေကာင္စီဝင္ မဟုတ္ေသာ ကုလသမဂၢဝင္ ႏိုင္ငံ မ်ားသာမက ကုလသမဂၢဝင္မဟုတ္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား ကိုလည္း ယင္းတုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာကိစၥမ်ားကို ေဆြးေႏြးေသာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ စည္းေဝးပြဲသို႔ ဖိတ္ေခၚ ေဆြးေႏြး ႏိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မဲေပးပိုင္ခြင့္ မရွိေခ်။ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီ၏ ဥကၠ႒ကို အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံအမည္ မ်ား၏ အကၡရာစဥ္အလိုက္ လစဥ္အလွည့္က် တင္ေျမႇာက္ သည္။ က်င့္ထံုးကိစၥမ်ားတြင္ အဖြဲ႔ဝင္တုိ႔မဲ ၇ မဲရမွ အတည္ ျဖစ္သည္။ အျခားကိစၥမ်ားတြင္ကား ထာဝရအဖြဲ႔ဝင္ မ်ား၏ မဲအားလံုးပါဝင္ေသာ မဲ ၇ မဲရမွသာ အတည္ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ထာဝရအဖြဲ႔ဝင္ တစ္ဦး၏ သေဘာမတူေသာမဲသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္ႏိုင္သည္။ တစ္နည္းဆိုရေသာ္ ထာဝရအဖြ႔ဲဝင္မ်ားတြင္ ဗီတုိအာဏာရွိေလသည္။
လံုျခံဳေရးေကာင္စီ၏ အေသးစိတ္လုပ္ငန္းမ်ားကို တြင္က်ယ္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္အတြက္ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီ ေအာက္တြင္ ၾကီးငါးၾကီးမွ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္မ်ား ပါဝင္၍ ကုလသမဂၢ တပ္မ်ား၏စစ္ဆင္မႈကို ၾကိဳးကိုင္ ေသာစစ္ဦးစီး အဖြဲ႔၊ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဝင္ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကေနဒါႏိုင္ငံတုိ႔မွ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးစီပါဝင္ေသာ အႏုျမဴအင္အား ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔၊ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဝင္ ၁၁ ႏိုင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါဝင္၍ စစ္တပ္ႏွင့္ လက္နက္ေလ်ာ့ေပါ့ ကန္႔သတ္ေရး အစီအစဥ္မ်ားကို ေလ့လာရန္ျဖစ္ေသာ လက္နက္ ကန္႔သတ္ေရးအဖြဲ႔ စသည့္ အၾကံေပးအဖြဲ႔မ်ား ရွိေလသည္။ အႏုျမဴအင္အားေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔ႏွင့္ လက္နက္ကန္႔သတ္ ေရးအဖြဲ႔တုိ႔အစား လက္နက္ေလွ်ာ့ေပါ့ေရးအဖြဲ႔ဟူ၍ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ အသစ္ဖြဲ႔စည္း ခဲ့သည္။
(၃) စီးပြားေရး လူမႈေရးအဖြဲ႔
စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရးရာအဖြဲ႔သည္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ အျခားအလားတူကိစၥမ်ားကိုေသာ္၄င္း၊ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား၊ အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ေသာ္၄င္း၊ ေလ့လာ၊ ေဆြးေႏြး၊ အစီရင္ခံ၊ ေထာက္ခံႏိုင္၏။ ထုိကိစၥရပ္မ်ားဆုိင္ရာ အၾကမ္း သေဘာတူညီခ်က္မ်ားကိုလည္း အေထြေထြ လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ျပရန္ ေရးဆြဲရသည္။ လိုအပ္သည့္အခါ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ညီလာခံမ်ား ဖိတ္ေခၚႏိုင္၏။ ယင္းအဖြဲ႔သည္ ရိကၡာႏွင့္စိုက္ပ်ဳိးေရးအဖြဲ႔၊ ကမၻာ့က်န္းမာေရး အဖြဲ႔စေသာ အထူးအဖြဲ႔မ်ား၏လုပ္ငန္းမ်ားကို ဆက္စပ္ ေပးေလ သည္။
စီးပြားေရးႏွင့္လူမႈေရးရာအဖြဲ႔တြင္ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္က မဲျဖင့္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ေသာ အဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၈ ႏိုင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးစီ ပါဝင္သည္။ အဖြဲ႔ဝင္ ပထမ ၆ ဦးကို ၃ႏွစ္သက္တမ္း၊ ဒုတိယ ၆ဦးကို ၂ ႏွစ္သက္တမ္းႏွင့္ က်န္ ၆ ဦးကို တစ္ႏွစ္သက္တမ္းျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ေလသည္။ တစ္ႏွစ္လွ်င္အနည္းဆံုး ၃ ၾကိမ္ ညီလာခံက်င္းပရသည္။ လုိအပ္လွ်င္ အထူးညီလာခံမ်ား က်င္းပ ႏိုင္သည္။ ဥကၠ႒ကို တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ အဖြဲ႔ဝင္မ်ား၏ မဲျဖင့္ေရြးခ်ယ္သည္။ အဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦးလွ်င္ တစ္မဲက် ေပးခြင့္ရွိသည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မ်ားကို အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ေသာ အဖြ႔ဲဝင္မ်ား၏ မဲမ်ားရာျဖင့္ အတည္ ျပဳေလသည္။ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး အဖြဲ႔သည္ ယင္း၏ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ လိုသလို ေကာ္မရွင္အဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔ႏိုင္၍၊ စီးပြားေရး၊ အလုပ္ ရရွိေရး၊ ကူးသန္းသြားလာေရး၊ လူဦးေရျပႆနာ၊ လူ႔အခြင့္ အေရးမ်ားစေသာ အထူးကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေစရ၏။ ထိုျပင္ ဥေရာပ၊ အာရွႏွင့္ အေရွ႔ဖ်ား၊ လက္တင္ အေမရိက ေဒသဆိုင္ရာ စီးပြားေရးေကာ္မရွင္အဖြဲ႔ ၃ ခုကိုလည္း ဖြ႔ဲစည္း ထားသည္။
(၄) ႏိုင္ငံငယ္မ်ား ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔
ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္ၾကီးတြင္ အခ်ဳိ႔ေသာနယ္ပယ္မ်ားသည္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပးရန္အတြက္ မသင့္ေလ်ာ္ ေသးေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳထားသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ နယ္ပယ္မ်ားကို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံငယ္မ်ား ထိန္းသိမ္းေရးစနစ္အရ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ယင္းတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာႏိုင္ငံမ်ားက လႊဲ အပ္ႏိုင္၏။ အေထြေထြ လႊတ္ေတာ္ သုိ႔မဟုတ္ အခ်က္အျခာ က်ေသာ နယ္ပယ္မ်ားအတြက္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီသည္ ႏိုင္ငံ ငယ္မ်ား ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔၏ အကူအညီျဖင့္ ထုိနယ္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ၾကီးၾကပ္ေပးေလသည္။
ႏိုင္ငံငယ္မ်ား ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔တြင္ နယ္ပယ္မ်ား ထိန္းသိမ္းရန္ တာဝန္ခ်ထားျခင္း ခံရေသာ ကုလသမဂၢဝင္ ႏိုင္ငံမ်ား၊ ထုိသုိ႔တာဝန္ခ်ထားျခင္းမခံရေသာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ ထာဝရအဖြဲ႔ဝင္မ်ား၊ နယ္ပယ္မ်ား ထိန္းသိမ္းရေသာ အဖြဲ႔ဝင္ မ်ားႏွင့္ မထိန္းသိမ္းရေသာအဖြဲ႔ဝင္မ်ား အေရအတြက္ တူညီ ေအာင္ အေထြေထြ လႊတ္ေတာ္မွ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ လုိက္ေသာ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားပါဝင္၏။ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ၂ ၾကိမ္ စည္းေဝးသည္။ အဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦးလွ်င္ တစ္မဲေပးႏိုင္၍ မ်ားရာ မဲျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ေလသည္။
(၅) အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တရား႐ံုးေတာ္
ကုလသမဂၢၾကီးအရ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ တရား စီရင္ေရးဆုိင္ရာဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္၏။ အသင္းဝင္မ်ားက စြဲဆုိ တင္ျပေသာ အမႈအခင္းမ်ားကို ဤ႐ံုးေတာ္က ဆံုးျဖတ္ စီရင္ေလသည္။ လံုျခံဳေရးေကာင္စီက ေရးဆြဲ ထားေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားအရ အျခားႏိုင္ငံမ်ားက ဤ႐ံုးေတာ္တြင္ တရားစြဲဆိုႏိုင္သည္။ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ႐ံုးေတာ္သည္ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီသို႔ ဥပေဒအၾကံ ဉာဏ္မ်ား ေပးႏိုင္သည္။
ဤ႐ံုးေတာ္တြင္ ႐ံုးထုိင္ေသာတရားသူၾကီးမ်ားမွာ ပါတီဝါဒ စြဲကင္း စင္ေသာသူမ်ားသာျဖစ္သည္။ အက်င့္စာရိတၱ အထူး ေကာင္းမြန္ရ၍ အျမင့္ဆံုးေသာ တရားဌာနရာထူးမ်ားကို ဆက္ခံႏိုင္ေသာ အရည္အျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုရသည္။ သု႔ိတည္း မဟုတ္ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း ဥပေဒတြင္ ကြၽမ္းက်င္သည့္ ဥပေဒ သုခမိန္မ်ား ျဖစ္ရသည္။
တရားသူၾကီး ၁၅ ဦးရွိ၍ သက္တမ္းမွာ ၉ ႏွစ္ျဖစ္သည္။ တရားသူၾကီးမ်ားကို အေထြေထြလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီတုိ႔က ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ ႏိုင္ငံတည္းမွ ၂ဦး မေရြးရေခ်။
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တရား႐ံုးေတာ္သည္ ဟိတ္ျမိဳ႔ေတာ္တြင္ အျမဲတမ္းလိုလို ႐ံုးထိုင္ကာ ႐ံုးပိတ္ရက္မ်ားမွ တစ္ပါး ႐ံုးဖြင့္ ထားေလသည္။ သို႔ရာတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ အျခားသင့္ေတာ္ေသာ ေဒသမ်ားတြင္လည္း ႐ံုးထုိင္ ႏိုင္သည္။
႐ံုးေတာ္တြင္ တရားစီရင္ရာ၌ အနည္းဆံုးတရားသူၾကီး ၉ ဦး တက္ေရာက္ပါက တရားဝင္ေသာ တရားခံုျဖစ္၍၊ တက္ ေရာက္ေသာ တရားသူၾကီးမ်ား၏ မ်ားရာမဲျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ေလ သည္။ တရား႐ံုးေတာ္၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ အျပီးသတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။
ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ ဤ႐ံုးေတာ္ႏွင့္အလိုအေလ်ာက္ သက္ဆိုင္ျပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတစ္ခုကို ႐ံုးေတာ္သို႔ အမႈအခင္းတင္ျပရန္ အတင္းအၾကပ္ မျပဳႏိုင္ေခ်။ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံတုိင္းသည္ ႐ံုးေတာ္မွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို သက္ဆိုင္ သမွ် လုိက္နာေဆာင္ရြက္ရန္ တာဝန္ခံရေလသည္။
(၆) အတြင္းေရးမွဴး႐ံုး
ကုလသမဂၢ၏ အၾကီးဆံုးေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိခ်ဳပ္မွာ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္သည္။ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီ၏ ေထာက္ခံခ်က္အရ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္က အတြင္းေရးမွဴး ခ်ဳပ္ကို ခန္႔ထားသည္။ ပထမဆံုးေသာ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ သည္ ေနာ္ေဝးႏိုင္ငံမွ မစၥတာထရစ္ဗီလီး ျဖစ္သည္။ အတြင္း ေရးမွဴးခ်ဳပ္ သက္တမ္းမွာ ၅ ႏွစ္ျဖစ္၍ ေနာက္ထပ္ ၅ ႏွစ္ ဆက္လက္ခန္႔ထားႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။
အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္က ကုလသမဂၢ အမႈထမ္းရာထမ္းမ်ားကို ခန္႔ထားေလသည္။ ရာထမ္းမႈထမ္းမ်ားသည္ အစည္းအေဝးမ်ား အတြက္ လိုအပ္ေသာအခ်က္အလက္မ်ားကို စုေဆာင္းကာ၊ ကြၽမ္းက်င္စြာ ေလ့လာစံုစမ္း ရ၏။ အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ကုလသမဂၢ၏ ႐ံုးအလုပ္ကို လုပ္ကုိင္ၾကရေလသည္။
ကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္
ကုလသမဂၢ ဌာနခ်ဳပ္ကို နယူးေယာ့ျမိဳ႔ ဖလပ္ရွင္းမဲဒိုးအရပ္ရွိ ျမိဳ႔ေတာ္အေဆာက္အအံုတြင္ ေခတၱထား ရွိသည္။ အတြင္းေရး မွဴး႐ံုးမွာကား လိပ္ဆပ္ဆက္အရပ္တြင္ ရွိသည္။ ၁၉၄၆ ခု ဒီဇင္ဘာလတြင္ အေထြေထြ လႊတ္ေတာ္က ကုလသမဂၢ ဌာနခ်ဳပ္ ကို နယူးေယာ့ျမိဳ႔၌ အျမဲတမ္းထားရွိရန္ ဆံုးျဖတ္ျပီးလွ်င္၊ ထုိဌာနခ်ဳပ္ေဆာက္လုပ္ရန္ ေျမေနရာဝယ္ဖုိ႔အတြက္ ဂြၽန္ေရာ့ ကီးဖဲလား (အငယ္)ထံမွ အလွဴေငြ ေဒၚလာ ၈၅ဝဝဝဝဝ ကို လက္ခံခဲ့ေလသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အစုိးရထံမွ အတုိးမရွိ ေဒၚလာ ၆၅ဝဝဝဝဝဝ ေခ်းငွါးရရွိခဲ့ ျပီးေနာက္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ ပထမဆံုး အေဆာက္အအံုကုိ စတင္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေလသည္။
အထူးအဖြဲ႔မ်ား
ကုလသမဂၢ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ေစ ရန္အတြက္ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ ကမၻာ့စီးပြားေရး ျပႆနာ မ်ား၊ လူမႈေရးရာျပႆနာမ်ားကို အထူးအဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔စည္း၍ ေဆာင္ရြက္ေလသည္။ ေအာက္ပါအဖြ႔ဲမ်ား မွာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ အထိ ဖြဲ႔စည္းထားျပီးေသာအဖြဲ႔မ်ားျဖစ္သည္။
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အလုပ္သမားအစည္းအ႐ံုး
ရိကၡာႏွင့္စိုက္ပ်ဳိးေရးအဖြဲ႔
ႏိုင္ငံေပါင္းစံုပညာ၊ သိပၸံႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ျမိဳ႔ျပေလေၾကာင္းအဖြဲ႔
ကမၻာ့ေငြေၾကးဆိုင္ရာရန္ပံုေငြအဖြဲ႔
ျပန္လည္ထူေထာင္္ေရးႏွင့္တိုးတက္ေရးဆိုင္ရာ (ကမၻာ့ဘဏ္)
ကမၻာ့စာပို႔တုိက္သမဂၢ
ကမၻာ့ေၾကးနန္းဆက္သြယ္ေရးသမဂၢ
ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႔
ကမၻာ့ခိုကိုးရာမဲ့သူမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔
ကမၻာ့ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးအဖြဲ႔
ကုလသမဂၢေနာင္ေရး
ႏိုင္ငံေရးရာ ေလ့လာသူအမ်ားပင္ ကုလသမဂၢသည္ ကမၻာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး တည္တံ့ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းရာ၌ ႏိုင္ငံေပါင္း ခ်ဳပ္ အသင္းထက္ အခြင့္အလမ္းသာသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကုလသမဂၢတြင္ ႏိုင္ငံၾကီးမ်ား အားလံုးပင္ ပါဝင္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အခ်ဳိ႔က ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္း၏ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ အေတာ္မ်ားမ်ား ကုလသမဂၢတြင္ ပါရွိေနေသးသည္ ဆိုျပန္ေလသည္။ ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ ကဲ့သုိ႔ပင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူႏိုင္ရန္အတြက္ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံ မ်ား၏ အကူအညီေပၚတြင္ တည္ေန၏။ ထုိျပင္ ကုလသမဂၢဖြဲ႔စည္းလုိက္သျဖင့္ ကမၻာေပၚတြင္ ေနာက္ထပ္ စစ္မျဖစ္ေတာ့ဟု မေျပာႏိုင္ေသးေခ်။
သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္အထိ ကမၻာေပၚတြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရွိရန္ အတြက္ ကုလသမဂၢသည္ အေကာင္းဆံုး ေသာ ေျမႇာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္ေနေပသည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားအတြင္းက အေတြ႔အၾကံဳမ်ားအရ၊ ကုလသမဂၢသည္ ေျပာင္းလဲလာေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ က်င့္တတ္ျပီးလွ်င္ အခက္အခဲ ၾကီးမ်ားကို တတ္ႏိုင္ သေလာက္ ေက်ာ္နင္းႏိုင္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္အတြင္းက ကုလသမဂၢသည္ အီရန္မွ ဆုိဗီယက္ တပ္မ်ား ေျပာင္းေရႊ႔ေရးႏွင့္ ဆီးရီးယားႏွင့္ လက္ဘႏြန္တုိ႔မွ ျပင္သစ္ႏွင့္ ျဗိတိသွ်တပ္မ်ား ေျပာင္းေရႊ႔ေရး ကိစၥမ်ားကို ေဆြးေႏြးခဲ့၏။ ဖရန္ကို အုပ္စိုးေသာ စပိန္ႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနကို ေဆြးေႏြးျပီးလွ်င္ ကုလသမဂၢ၏ အဖြဲ႔ခြဲမ်ား ျဖစ္ေသာ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ခြင့္မျပဳ ရန္ႏွင့္ အဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံမ်ားကလည္း ႏိုင္ငံေရးအဆက္အသြယ္ ျဖတ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့၏။ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီး မ်ားကုိ အမ်ိဳးသားမ်ားနည္းတူ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အေရးမ်ား ေပးရန္ကို ေဆာ္ၾသခဲ့၍၊ စစ္ဒဏ္ခံခဲ့ရေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သံုးစြဲရန္အတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာကေလးမ်ား အေရးေပၚ ရန္ပံုေငြကို သတ္မွတ္ေပးခဲ့၏။
လံုျခံဳေရးေကာင္စီမွ လႊဲခဲ့ေသာ အယ္လေဗးနီးယား၊ ဘူလေဂးရီးယားႏွင့္ ယူဂိုလားဗီးယားႏိုင္ငံတုိ႔သည္ ဂရိ ေပ်ာက္က်ား သူပုန္မ်ားကို ကူညီေနသည္ဟူသည့္ ဂရိ၏ စြပ္စြဲ ခ်က္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍၊ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္သည္ ေထာက္ခံခ်က္ မ်ား ခ်မွတ္ခဲ့ျပီးလွ်င္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ထုိ ၄ ႏိုင္ငံတုိ႔ လုိက္နာေဆာင္ရြက္ျခင္းရွိ မရွိစံုစမ္းရန္ ေကာ္မရွင္တစ္ရပ္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့၏။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တုိင္ေအာင္ ေစ့စပ္ျဖန္ေျဖကာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့၏။ ၁၉၄၈ ခု ဧျပီလ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ လံုျခံဳ ေရးေကာင္စီက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ကုလသမဂၢ သုိ႔ဝင္ခြင့္ျပဳရန္ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကို တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူ ခြင့္ျပဳ ခ့ဲ၏။ ဧျပီလ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္က လံုျခံဳေရးေကာင္စီ၏ ေထာက္ခံခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံအား ကုလသမဂၢဝင္ ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ အားလံုး သေဘာတူ လက္ခံ ၍ အတည္ျပဳလုိက္ေလသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၅၈ ခုေျမာက္ အဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္၏။
ပါလက္စတိုင္းျပႆနာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ကုလသမဂၢသည္ အေတာ္ၾကိဳးပမး္ခဲ့ရ၏။ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္ ေထာက္ခံခ်က္ အရ ယူႏိုက္တက္ကင္းဒမ္းႏိုင္ငံသည္ ပါလက္စတုိင္းကို ထိန္းသိမ္းထားျခင္းမွ စြန္႔လြတ္ လိုက္ရ၏။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ အထူးက်င္းပေသာ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္ညီလာခံက ပါလက္ စတုိင္းျပႆနာ ျဖန္ေျဖေရးအရာရွိတစ္ဦး ခန္႔ထားေျဖရွင္းေစ ခဲ့သည္။ အာရပ္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အဇၨရီယယ္ႏိုင္ငံတုိ႔ စစ္ေျပျငိမ္း ေရး ကုိလည္း ကုလသမဂၢက ဦးေဆာင္ခဲ့၏။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ တြင္ အဇၨရီယယ္ႏုိင္ငံသည္ ကုလသမဂၢဝင္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာေလ သည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ကုလသမဂၢသည္ အင္ဒိုနီးရွားအေရးကို ေျဖရွင္းရျပန္သည္။ အင္ဒိုနီးရွားသမၼတႏိုင္ငံႏွင့္ ဒပ္ခ်တုိ႔ တုိက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ရာ၊ ကုလသမဂၢက အက်ဳိးေဆာင္ေကာ္မတီ ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္ေစသည္တြင္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၌ တုိက္ပြဲေခတၱ ရပ္စဲသြားေသာ္လည္း မၾကာမီ ျပန္လည္ျဖစ္ပြားခဲ့ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ဆက္လက္ ျဖန္ေျဖခဲ့သျဖင့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေစ့စပ္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ကာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ အင္ဒိုနီးရွား ျပည္ေထာင္စုသမၼတႏိုင္ငံ ျဖစ္ေပၚလာ ေလသည္။
ထုိ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္က ကိုရီးယား ျပႆာနာကို ေျဖရွင္းခ့ဲရ၏။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ ကိုရီးယား ေတာင္ပိုင္းကို အေထြေထြလႊတ္ေတာ္က အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ျပီး ေနာက္ ႏိုင္ငံျခားတပ္မ်ားကို ႐ုပ္သိမ္းေစခဲ့သည္။ ကိုရီးယား ေျမာက္ပိုင္းအတြက္ကား မည္သုိ႔မွ် မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္ လည္း လြတ္လပ္ေရးရထုိက္ သည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ေသာ ကိုရီးယားႏိုင္ငံ တလံုးတစည္းတည္းျဖစ္ေရးကို ေဆာင္ရြက္ရန္ အတြက္ ေကာ္မရွင္တစ္ခု ဖြဲ႔စည္းခဲ့၏။
ကုလသမဂၢသည္ ကသၶီရအေရးႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အိႏၵိယႏွင့္ ပါကစၥတန္ ၂ႏိုင္ငံတုိ႔ စစ္ျဖစ္ပြားမည္ရွိသည္ကို တားဆီးႏိုင္ ခဲ့၏။ ကသၶီရအေရးမွာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီသို႔ ၁၉၄၈ ခု ႏွစ္ဦး တြင္ ေရာက္ရွိခဲ့ရာ နည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ထုိအေရးကို ေျဖရွင္း ရန္ ၾကိဳးပမ္းေနဆဲျဖစ္ေလသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္သည္ လူ႔အခြင့္ အေရး ေက်ညာစာတမ္းၾကီးကုိ ထုတ္ျပန္ခဲ့၏။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ လက္တင္အေမရိကေဒသဆုိင္ရာ စီးပြာေရးေကာ္မရွင္တစ္ခုကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့၏။ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီႏွင့္ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္တုိ႔က ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့သကဲ့သို႔၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ တရား႐ံုးေတာ္ကလည္း ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း အျငင္းပြားမႈ မ်ားကို ေအးခ်မ္းေသာနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့၏။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္ ညီလာခံတစ္ရပ္တြင္ ဘာလင္ပိတ္ဆုိ႔မႈကို စဥ္းစားခဲ့၏။ ေနာက္တြင္ သေဘာတူညီ ခ်က္ရရွိျပီးေနာက္ ယင္းပိတ္ဆို႔မႈျပႆနာမွာ ျပီးေျပသြားေလ သည္။ ထုိႏွစ္အထိ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ ႏိုင္ငံငယ္မ်ား ထိန္းသိမ္းထားေရးစနစ္အရ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားအား ထိန္းသိမ္းထားေစရန္ လႊဲအပ္ထားေသာ ေဒသမ်ားမွာ ႐ူအန္း ဒါး-အူရြန္ဒီ၊ ျဗိတိသွ်ႏွင့္ ျပင္သစ္ကမၼရြန္းနယ္မ်ား၊ တိုဂိုလန္၊ တန္ဂန္ယီးက၊ နားအူး႐ူး၊ နယူးဂင္းနီ၊ အေနာက္ ဆမိုးအ၊ မာရွယ္ကြၽန္းစု၊ မယ္ရီယႏၷားကြၽန္းစုႏွင့္ ကယ္႐ို လိုင္းကြၽန္းစု မ်ား ျဖစ္ေလသည္။
အေထြေထြလႊတ္ေတာ္ တတိယအၾကိမ္ညီလာခံမွ ေမတၱာ ရပ္ခံခ်က္အရ အႏုျမဴအင္အား ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔ႏွင့္ လက္နက္ကန္႔သတ္ေရးအဖြဲ႔တုိ႔သည္ လူအမ်ား ေသေၾက ပ်က္စီးေစတတ္ေသာ လက္နက္မ်ား ဖ်က္စီးေရးအတြက္ ကုလသမဂၢက တာဝန္ခံထားသည့္အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ နည္းလမ္းမ်ားကို ဆက္လက္ၾကိဳးပမ္းရွာေဖြခဲ့သည္။ ထုိျပင္ အျခားလက္နက္မ်ား ေလွ်ာ့ေပါ့ေရးႏွင့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အႏုျမဴ အင္အားထိန္းသိမ္းေရးအတြက္လည္း ၾကိဳးပမ္းခဲ့၏။ ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဇြန္လ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ကိုရီးယား ေျမာက္ပိုင္းတပ္မ်ားက ကုိရီးယားေတာင္ပုိင္းကုိ က်ဴးေက်ာ္ တုိက္ခုိက္ခဲ့သည္မွစ၍ ကိုရီးယားစစ္ပြဲစတင္ခဲ့သည္။ ကုလ သမဂၢသည္ ကိုရီးယားေျမာက္ပိုင္းအား တုိက္ခိုက္မႈရပ္စဲရန္ အေရးဆိုခဲ့ေသာ္လည္း အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္ခဲ့သျဖင့္၊ ကုလသမဂၢ ဝင္ ႏိုင္ငံမ်ားက သေဘာတူဆံုးျဖတ္ကာ ကိုရီးယားေတာင္ပိုင္း ဘက္မွ ဝင္ေရာက္တုိက္ခိုက္ေပးခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး၌ ကုလ သမဂၢၾကီး၏ ၾကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ၁၉၅၃ ခု ဇူလိုင္လ ၂၇ ရက္ ေန႔တြင္ စစ္ရပ္ဆဲေရးစာခ်ဳပ္ကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့သည္။
၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ အဇၨရီယယ္အစိုးရက ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ကို ျပဳျပင္ေဖါက္လုပ္သည္မွစ၍ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံႏွင့္ အခ်င္းမ်ားခဲ့ ၾကသည္။ ဤကိစၥမွာ ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရးေကာင္စီသုိ႔ ေရာက္ သျဖင့္ ျဖန္ေျဖေရးအဖြဲ႔ ေစလႊတ္ခဲ့ရသည္။ တုိက္ခိုက္ေရး ရပ္စဲ မႈမ်ားကို ႏွစ္ျပည္ေထာင္လံုးမွပင္ လက္ခံၾကေသာ္လည္း၊ အာရပ္ႏိုင္ငံမ်ား၏ တင္းမာမႈေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးပဲြမ်ား ပ်က္ျပား ခဲ့ရေလသည္။ ကုလသမဂၢသည္ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံတြင္ အေရွ႔ပိုင္းအေနာက္ပိုင္း ဟု ခြဲျခားေနသည္ကို ပူးေပါင္ေပးရန္ ၾကိဳးစား ခဲ့သည္။ ဤ ကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စံုစမ္းေရးအဖြဲ႔မ်ား ေစလႊတ္ရန္ စီစဥ္သည့္ အခါ၊ ဂ်ာမနီအေရွ႔ပိုင္းက စံုစမ္းေရးအဖြဲ႔ကို အဝင္မခံဟု တင္းမာစြာ ျပန္ၾကားသျဖင့္ ဤကိစၥမွာ မေအာင္ျမင္ေခ်။ ကုလသမဂၢသည္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္အတြင္း ၄၅ ျပည္ေထာင္ အစုိးရ မ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးစာခ်ဳပ္မ်ား ခ်ဳပ္ဆိုကာ၊ မတိုးတက္ ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားကို စက္မႈလက္မႈ၊ စီးပြားေရးအကူအညီမ်ား ေပးခဲ့သည္။ ကုလသမဂၢ၏ ၾကိဳးပမ္းေရွ႔ေဆာင္မႈေၾကာင့္၊ ယခင္က အီတလီႏိုင္ငံ လက္ေအာက္ခံျဖစ္ခဲ့ေသာ လစ္ဗ်ား ျပည္မွာ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ႏိုင္ငံျဖစ္လာေလသည္။ ကုလသမဂၢၾကီးမွဴး၍ ၃ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေရးဆြဲခဲ့ေသာ လူ႔ အခြင့္အေရး ေက်ညာစာတမ္းကို ပါရစ္ျမဳိ႔၌ က်င္းပေသာ ကုလသမဂၢ မ်က္ႏွာစံုညီ အစည္းအေဝးၾကီးက ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ ကန္႔ကြက္သူမရွိ လက္ခံ အတည္ျပဳ ခဲ့သည္။ ထုိေက်ညာစာတမ္းတြင္ အပုိဒ္ေပါင္း ၃ဝ ပါဝင္၍ လူတိုင္းလူတိုင္း လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္ စြာ ေျပာဆိုေရးသားခြင့္ႏွင့္ ေက်းကြၽန္စနစ္ ပယ္ဖ်က္ ပိတ္ပင္ ေရးစသည္တုိ႔ကို ေဖၚျပထားသည္။ အတည္ျပဳသည့္ေန႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဒီဇင္ဘာလ ၁ဝ ရက္ေန႔ ကို လူ႔အခြင့္အေရး ေန႔အျဖစ္ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔က ဆံုးျဖတ္ထားေလသည္။
၁၉၅၃ ခု မတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ အမ်ဳိးသမီးတုိ႔၏ ႏုိင္ငံေရးအခြင့္အေရးမ်ား ေက်ညာခ်က္ကို ကုလသမဂၢဝင္ ႏိုင္ငံမ်ားက လက္ခံအတည္ျပဳၾကသည္။ ဤေက်ညာစာတမ္း တြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ တန္းတူေရြး ေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ မဲေပးႏိုင္ခြင့္၊ မဲျဖင့္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ ရေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၌ ပါဝင္ႏိုင္ခြင့္၊ ရာထူးရာခံမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ပါဝင္ေလသည္။ ၁၉၅၃ ခု ဧျပီလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ဆီြဒင္ႏိုင္ငံမွ ဒုတိယ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးႏွင့္ စီးပြားေရးပါရဂူျဖစ္သူ မစၥတာဒက္ ဂ်ာလမာအဂၢနီဟမ္မာစယုိးအား ႏႈတ္ထြက္သြားေသာ ထရစ္ ဗီလီး၏ေနရာ၌ ကုလသမဂၢ၏ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ေလသည္။ ဟမ္မာစယိုး၏ တုိက္တြန္း ခ်က္မွာ ကုလသမဂၢအား မိမိတုိ႔တုိင္းျပည္မ်ာတြင္ ရင္ဆုိင္ ေနရေသာျပႆနာမ်ားကို တင္ျပတုိင္ၾကားရမည့္ ဌာနတစ္ခုမွ် သာ သေဘာမထားၾကဘဲ၊ မိမိတုိ႔ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္း တူညီ ေသာကိစၥမ်ားအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈကို ေရွး႐ႈလ်က္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ ျဖစ္ေပသည္။ ၁၉၅၃ ခု စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ အ႒မအၾကိမ္ေျမာက္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္ ညီလာခံတြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ မဒမ္ဝိဇယလက္ရွမီ ပ႑စ္အား ဥကၠ႒အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခဲ့ သည္။ လက္ရွမီပ႑စ္က ဥကၠ႒ မိန္႔ခြန္းျမြတ္ၾကားရာတြင္ ကိုရီးယား စစ္ပြဲ ရပ္စဲသြားျပီးျဖစ္၍ ကမၻာ့အေရွ႔တုိင္း ျပႆနာ ရပ္မ်ားကို ေျဖရွင္းေပးရန္ လမ္းပြင့္သြားျပီ ျဖစ္သည့္အျပင္ အခြင့္အခါေကာင္းလည္း ဆုိက္ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာ ၾကားခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းသုိ႔ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားအစိုးရ တပ္သား ၁၂,ဝဝဝ ခန္႔ ဝင္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္မႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၉၅၃ ခု မတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြ လႊတ္ေတာ္ညီလာခံၾကီးသုိ႔ တုိင္တန္း ခဲ့သည္။ ဧျပီလ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ ႏိုင္ငံေရးရာႏွင့္ လံုျခံဳေရးေကာ္မတီ က ႏိုင္ငံျခား တပ္သားမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြငး္မွ ထြက္ခြာသြားရမည္ သို႔မဟုတ္ လက္နက္မ်ားခ်အပ္၍ ခ်က္ျခင္း အဖမ္းခံရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကုလသမဂၢ အေထြေထြလႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ျပရာ ကန္႔ကြက္သူ မရွိ ၅၉ မဲျဖင့္ အတည္ျပဳခဲ့သည္။ ေရွးဦးစြာ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းရွိ တ႐ုတ္ တပ္မ်ားအေရးကို ေျဖရွင္းရန္ ဗန္ေကာက္ ျမဳိ႔တြင္ တ႐ုတ္ အမ်ဳိးသားအစိုးရ၊ အေမရိကန္၊ ယိုးဒယားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတုိ႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္ ေသာ ၄ ႏုိင္ငံ ေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ခဲ့ သည္။ ထုိေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တင္ျပခ်က္ကို လက္မခံသျဖင့္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္မ်ား ထြက္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထပ္မံေစ့စပ္ခ်က္မ်ားအရ ၁၉၅၃ ခု ႏိုဝင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔မွစ၍ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားစစ္တပ္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွ တစ္သုတ္ျပီးတစ္သုတ္ ထြက္ခြာေနသည္ ေတြ႔ရ၏။ ဤထြက္ခြာေရးကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ကာနယ္ပါးမား၊ တ႐ုတ္ အမ်ဳိးသား အစိုးရဖက္မွ ကာနယ္အုိင္ပူဒီးႏွင့္ ယုိးဒယားႏုိင္ငံမွ ကာနယ္ခ်တ္ခ်ဳိင္တုိ႔ ပါဝင္ေသာ ၃ႏိုင္ငံအဖြဲ႔က ၾကီးၾကပ္လ်က္ ရွိသည္။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံကမူ ေလ့လာသူမ်ားအျဖစ္ ျဖင့္သာ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ေလသည္။ ဆုိခဲ့သည္အတုိင္း ကုလသမဂၢသည္ ကမၻာ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တတိယကမၻာစစ္ မျဖစ္ပြားေရးတုိ႔ကို ေရွး႐ႈလ်က္ ကမၻာ့ အရပ္ရပ္တြင္ ေပၚေပါက္လာေသာ ျပႆနာအရပ္ရပ္မ်ားကို မဆုိင္းမတြ ေျဖရွင္းေစ့စပ္ေပးလ်က္ရွိသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဤ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးကို တုိင္းငယ္ျပည္ငယ္ကေလးမ်ာက အထူး ယံုၾကည္ အားထားလာၾကသည္။ ယခုတစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းတြင္ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ၾကီးသည္ အံုၾကြလာေသာ ကမၻာ့ျပႆနာရပ္ၾကီးမ်ားကိုသာ ေျဖရွင္းေပး႐ံု မွ်မက၊ အဖြဲ႔ဝင္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ စီးပြားေရးခိုင္လံုမႈ၊ စက္မူလက္မႈ တုိးတက္မႈ၊ စိုက္ပ်ဳိးေရး ေကာင္းမြန္လာေစမႈတုိ႔ကို အနည္း နည္း အဖံုဖံု ကူညီအားေပးခဲ့သည္။ ကုလသမဂၢလက္ေအာက္ခံ အဖြဲ႔အစည္း မ်ားျဖစ္ေသာ ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႔၊ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးႏွင့္ တုိးတက္ေရးဆုိင္ရာ ကမၻာ့ဘဏ္၊ ပညာ သိပၸံ ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔၊ ကေလးမ်ား အေရးေပၚရန္ပံုေငြ အဖြဲ႔တုိ႔ မွာ ကမၻာတစ္ဝွန္းလံုးတြင္ က်ယ္ျပန္႔စြာ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ လ်က္ရွိၾကသည္။ ကုလသမဂၢ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေအာင္ျမင္သည့္အခါ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း မေေအာင္ျမင္ သည့္ အခါမ်ားလည္း ရွိေပသည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ထပ္ ကမၻာစစ္ၾကီး မျဖစ္ပြားရန္ တည္းဟူေသာ အဓိက ရည္ရြယ္ ခ်က္ ျဖစ္သည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ တည္ျမဲလ်က္ ရွိေနေသး သျဖင့္၊ ကုလသမဂၢမွာ ေျမႇာ္လင့္ဖြယ္ရာရွိေနေသးေပသည္။ ထုိျပင္ ကုလသမဂၢ၏ အင္အားမွာ ကမၻာေပၚရွိ သန္းေပါင္း ၁ဝဝဝ မွ် မကေသာ လူအေပါင္းတုိ႔ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေအးခ်မ္းစြာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိမႈေပၚတြင္ တည္ေန၏။ တစ္နည္းဆုိရေသာ္ ထုိလူအေပါင္း၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္ေသာ အစိုးရမ်ား၏ ေအးခ်မ္းစြာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္လိုမႈ ေပၚတြင္ တည္ေနေလသည္။ အခ်ဳပ္ကား ကုလသမဂၢၾကီး ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈႏွင့္ ကုလသမဂၢ၏ ေနာင္ေရး ေျမႇာ္လင့္ခ်က္မွာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ အသိဥာဏ္ပြင့္လင္းေသာ အက်ဳိး ျဖစ္ထြန္းေစမႈေပၚတြင္ တည္ေနေပေတာ့သည္။ [1]
အဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံမ်ား
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၊ ဇြန္လ (၂၈) ရက္ေန႔တြင္ မြန္တီနီဂရိုး ႏိုင္ငံ ေနာက္ဆံုးအဖြဲ႕၀င္ ျဖစ္လာသည့္အတြက္ လက္ရွိအေနျဖင့္ ကမၻာ့ ကုလသမဂၢတြင္ အဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံေပါင္း (၁၉၂) ႏိုင္ငံ ရွိသည္။
ပါ၀င္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား
အေထြေထြ ညီလာခံ
အေထြေထြ ညီလာခံသည္ ကုလသမဂၢ၏ အဓိက အစည္းအေ၀းျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပ၍ အဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံအားလံုးမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။
လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီ
လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီသည္ အဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းမႈႏွင့္ လံုၿခံဳေရး ကိစၥရပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္သည္။ အဖြဲ႕၀င္ႏုိင္ငံ (၁၅) ႏိုင္ငံ ပါ၀င္ၿပီး အၿမဲတမ္းအဖြဲ႕၀င္ (၅) ႏိုင္ငံႏွင့္ ယာယီအဖြဲ႕၀င္ (၁၀) ႏိုင္ငံတို႔ ပါ၀င္ၾကသည္။ အၿမဲတမ္း အဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံမ်ားမွာ တရုတ္ ၊ ျပင္သစ္ ၊ ရုရွ ၊ ၿဗိတိန္ ႏွင့္ အေမရိကန္တို႔ ျဖစ္ၾကၿပီး ၄င္းတို႔သည္ ဗီတိုအာဏာ သံုးစြဲပိုင္ခြင့္ ရွိၾကသည္။
အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရံုး အေဆာက္အဦ
အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရံုးသည္ ႏိုင္ငံတကာမွ ၀န္ထမ္းမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထား၍ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ရံုးထိုင္သည္။ ကုလသမဂၢ၏ အစည္းအေ၀းမ်ားအတြက္ လိုအပ္သည့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ျပဳစုသည္။ လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီႏွင့္ အေထြေထြ ညီလာခံတို႔က တိုက္ရိုက္ တာ၀န္ေပးသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားလည္း ေဆာင္ရြက္သည္။
ဘ႑ာေရး
ကုလသမဂၢသည္ အဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံမ်ားမွ အခ်ိဳးက် ထည့္၀င္ေသာ ဘ႑ာေငြမ်ားျဖင့္ ရပ္တည္သည္။ လက္ရွိ အသံုးျပဳလ်က္ရွိသည့္ ရံပံုေငြမွာ ခန္႔မွန္း အေမရိကန္ေဒၚလာ (၄.၁၉) ဘီလီယံ ခန္႔ ရွိသည္။ အဓိက အသံုးစရိတ္မ်ားသည္ ကုလသမဂၢ၏ အဓိက လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာ လံုၿခံဳေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းမႈ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အသံုးျပဳသည္။ ၂၀၀၅ - ၀၆ ဘ႑ာႏွစ္၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းမႈ လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အသံုးစရိတ္မွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၅) ဘီလီယံခန္႔ ွရွိသည္။
အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္
အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္သည္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ ညီလာခံကို ဦးေဆာင္ က်င္းပသူျဖစ္ၿပီး ကုလသမဂၢ၏ ေျပာေရးဆိုခြင့္ ရွိသူႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္သည္။ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ကို မဲစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီ၏ ေထာက္ခံမႈျဖင့္ အေထြေထြ ညီလာခံက အတည္ျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။ မဲေပးရာတြင္ လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီ အဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံတိုင္းက မဲေပးခြင့္ ရွိသည္။ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္မ်ားမွာ -
UN RC/HC –
UN ဌာေန/လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားမႈ ဆုိင္ရာ ညိွႏႈိင္းေရးမွဴးရံုး က UN ႏွင့္ မိတ္ဖက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးႏွင့္ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားမႈ ဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ႏွင့္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ လုပ္ငန္းမ်ား၏ စြမ္းရည္ ျပည့္ဝမႈႏွင့္ ထိေရာက္မႈရွိမႈ တုိးတက္ ေကာင္းမြန္ေစေရး တုိ႔ကုိ ညိွႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေပးသည္။
www.un.org
အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ရန္ပံုေငြမ်ား -
UNFPA – United Nations Population Fund
ကုလသမဂၢ လူဦးေရ ရန္ပံုေငြ က က်န္းမာေသာ ဘဝႏွင့္ညီမွ်ေသာ အခြင့္အလမ္းတုိ႔ကုိ ခံစားရရွိေစရန္ အမ်ဳိးသမီး၊ အမ်ဳိးသား ႏွင့္ ကေလးတုိင္းတုိ႔၏ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ ျမွင့္တင္ေပးသည္။
www.unfpa.org
UNHCR – United Nations High Commissioner for Refugees
ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ား ဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီးရံုး သည္ ဒုကၡသည္မ်ား/ ေနရပ္စြန္႔ခြာ ေျပာင္းေရႊ႕ေန ထုိင္သူမ်ား/ ႏုိင္ငံမဲ့ ျပည္သူမ်ားကုိ အကာအကြယ္ေပးရန္ ႏုိင္ငံတကာ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈကုိ ဦးေဆာင္ ညိွႏႈိင္းေပးျခင္း၊ ဒုကၡသည္/ ေနရပ္စြန္႔ခြာ ေျပာင္းေရႊ႕ ေနထုိင္သူမ်ားသူ ျပႆနာမ်ားကုိ ေျဖရွင္းေပးျခင္း ႏွင့္ ကမၻာအႏံွ႔အျပား ႏုိင္ငံမဲ့သူမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေပးျခင္းတုိ႔ကုိ ေဆာင္ရြက္ေပးပါသည္။
www.unhcr.org
WFP – World Food Programme
ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာ အစီအစဥ္သည္ အေရးေပၚ အေျခအေနမ်ားတြင္ အသက္မ်ားကုိ ကယ္တင္ရန္ ၄င္း၏ စားနပ္ရိကၡာမ်ားကို အသံုးျပဳလ်က္ ကမၻာ့ငတ္မြတ္မႈေဘးကုိ တုိက္ဖ်က္ျခင္း ႏွင့္ ဥစၥာရင္းျမစ္မ်ား တည္ေဆာက္ရန္ နည္းလမ္းတစ္ခု အေနျဖင့္ အသိပညာ ဗဟုသုတမ်ား ျဖန္႔ျဖဴးေပးျခင္း ႏွင့္ ပုိမုိအားေကာင္းၿပီး စြမ္းအားရွိေသာ လူမႈ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျဖစ္ေစရန္ ျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ေပးျခင္း တုိ႔ကုိ ေဆာင္ရြက္ပါသည္။
www.wfp.org
အထူးေအဂ်င္စီမ်ား -
ILO – International Labour Organization
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အလုပ္သမားအဖြဲ႕သည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ ေကာင္းမြန္ၿပီး အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေသာ အလုပ္မ်ား ရရွိေစရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ျမွင့္တင္ေပးသည္။
www.ilo.org
WHO – World Health Organization
ကမၻာ့ က်န္းမာေရးအဖြဲ႕သည္ ျပည္သူမ်ားအားလံုး က်န္းမာေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ တတ္ႏုိင္သမွ် အျမင့္ဆံုး အဆင့္ကုိ ခံစား ရရွိေစေရး အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးပါသည္။
www.whomyanmar.org
ဌာနမ်ားႏွင့္ရံုးမ်ား -
UNOCHA – United Nations Office for Coordination of Human Affairs
ကုလသမဂၢ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားျခင္းဆိုင္ရာ ညိွႏႈိင္းေရးရံုးက ေဘးအႏၱရယ္မ်ားႏွင့္ အေရးေပၚ အေျခအေနမ်ားတြင္ လူသားတုိ႔၏ ခံစားရမႈမ်ားကုိ ေလ်ာ့ပါးေစရန္ အလုိ႔ငွာ ျပည္တြင္းႏွင့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာမွ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္သူမ်ား ႏွင့္ပူးေပါင္း၍ ထိေရာက္မႈရွိၿပီး စည္းစနစ္က်နေသာ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကုိ စုစည္း ညိွႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း၊ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ရွိေနေသာ ျပည္သူမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ ေထာက္ခံခ်က္ေပးျခင္း၊ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈႏွင့္ ကာကြယ္ တားဆီးမႈတုိ႔ကို ျမွင့္တင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ႏွင့္ ေရရွည္ တည္တံ့ေသာ ေျဖရွင္းခ်က္မ်ားကုိ အေထာက္အကူျပဳျခင္း စသည္တုိ႔ေဆာင္ရြက္ပါသည္။
http://ochaonline.un.org
UNDSS – United Nations Department of Safety and Security
ကုလသမဂၢ ေဘးကင္းေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးဌာန သည္ တာဝန္ ေပးအပ္ထားေသာ အရာရွိ၊ ျမန္မာ့ လံုၿခံဳေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈအဖြဲ႕၊ UN ေအဂ်င္စီမ်ား၊ အစီအစဥ္မ်ား ႏွင့္ ရန္ပံုေငြအဖြဲ႕မ်ား၊ INGO မ်ားႏွင့္ UN ၏ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး မိတ္ဖက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသုိ႔ လံုၿခံဳေရးဆုိင္ရာ အၾကံဥာဏ္မ်ားေပးအပ္ပါသည္။
http://dss.un.org/public
အျခား UNCT အဖြဲ႕ဝင္မ်ား -
UNAIDS – United Nations Joint Programme on HIV/AIDS
ကုလသမဂၢ အိတ္ခ်္အုိင္ဗီ/ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ဆုိင္ရာ ပူးတြဲ အစီအစဥ္သည္ ကမၻာေပၚတြင္ အိတ္ခ်္ အုိင္ဗီ ကူးစက္မႈ အသစ္မ်ားကုိ ကူညီတားဆီးရန္၊ ကူးစက္ခံရၿပီး သူမ်ားကုိ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးရန္ ႏွင့္ ကူးစက္ေရာဂါ၏ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကုိ ေလ်ာ့ပါးေစရန္ တုိ႔အတြက္ ကုလသမဂၢ မိသားစုအတြင္းရွိ အဖြဲ႕အစည္း ၁ဝ ဖြဲ႕မွ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ေနမႈမ်ားႏွင့္ အရင္းအျမစ္မ်ားကုိ ေပါင္းစပ္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါသည္။
www.unaids.org
UNOPS – United Nations Office for Project Services
ကုလသမဂၢ စီမံကိန္း လုပ္ငန္းမ်ားဆုိင္ရာ ရံုးသည္ လုိအပ္မႈရွိေနေသာ ျပည္သူမ်ားအတြက္ အေရးႀကီးသည့္ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားမႈႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ အစည္းႏွင့္ ၄င္း၏ မိတ္ဖက္မ်ား၏ စြမ္းရည္ကုိ တုိးျမွင့္ ေပးပါသည္။
www.unops.org
ကုလသမဂၢ အထူးသံတမန္ဂ်ိဳလီ ထုိင္းခရီးစဥ္အတြင္း ဒုကၡသည္စခန္းမွ ကရင္နီအဖြားအုိတစ္ဦးႏွင့္ေတြ႔ဆံု
Written by Mizzima News
ကုလသမဂၢ၏ အထူး သံတမန္တစ္ဦးျဖစ္သူ အင္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီသည္ ယခုသီတင္းပတ္အတြင္း ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းၾကီး႐ုံး (UNHCR) ၏ ကုိယ္စား ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္ဟု ေမးအြန္လုိင္းက ေရးသားေဖာ္ျပသည္။
ဂ်ိဳလီသည္ ယင္းခရီးစဥ္မတုိင္မီ အေရွ႔ေတာင္အာရွသို႔ ၎၏ ကေလးမ်ားႏွင့္အတူ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့ေသးသည္။ ယခုခရီးစဥ္အတြင္း ၎သည္ ဘန္မယ္နမ္စုိင္ ဒုကၡသည္စခန္းသုိ႔ သြားေရာက္ခဲ့ျပီး ယင္းဒုကၡသည္စခန္းအတြင္း ေနထုိင္စားေသာက္မႈ အေျခအေနမ်ားကို ၾကည့္ရႈေလ့လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ျပင္ ဂ်ိဳလီသည္ ၎စခန္းမွ ကရင္နီ အဖြားအုိ ေဘာ္မက္ႏွင့္လညး္ စကားစျမည္မ်ား ေျပာဆုိခဲ့ေၾကာင္း သတင္းေဖာ္ ျပခ်က္တြင္ ပါရွိသည္။
အသက္၇၅ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ ယင္းအဖြားအုိသည္ အဆိုပါ ဒုကၡသည္စခန္းသုို႔ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၈ႏွစ္ခန္႔က ၎၏ ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္အတူ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ပံု မ်ားကုိ ျပန္လည္ေျပာျပ ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ အဖြားအုိတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ ၎တို႔ ပုိင္ဆုိင္ေသာ ပစၥည္းအခ်ိဳ႔ကုိ ေက်ာတြင္ ထုတ္ပုိး သယ္ေဆာင္ကာ သားရဲ တိရိစၦာန္မ်ားေပါသည့္ ေတာအုပ္ၾကီးမ်ားကုိ ျဖတ္၍ တစ္ဖံု ေရစီးသန္ေသာျမစ္မ်ားကုိ ကူးကာ တစ္လွည့္ျဖင့္ ယခု ေနထုိင္ေသာ ဒုကၡသည္စခန္းသို႔ ႔ ေရာက္ရွိ လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု အဖြားအုိက ျပန္ေျပာျပခဲ့သည္။
ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မွ ႏွစ္ကီလုိမီတာခန္႔ ကြာေဝးေသာ ေနရာတြင္ တည္ရွိသည့္ အဆုိပါ ဒုကၡသည္စခန္းသည္ ယခုဆုိလွ်င္ အဖြားေဘာ္မက္၏ေျမးမ်ား အဖို႔ ေမြးရပ္ေျမပင္ျဖစ္ေနၿပီဟု အဖြားအုိက ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ဂ်ိဳလီသည္ ကုလသမဂၢ အထူးသံတမန္တစ္ဦးအျဖစ္ ၎၏တာဝန္မ်ားကုိ အခ်ိန္ျပည့္ ထမ္းေဆာင္ လ်က္ ရွိသူျဖစ္ၿပီး သူမသည္ ၿဗိတိန္ဘုရင္မၾကီးက ဂုဏ္ျပဳေပးအပ္သည့္ အမ်ိဳးသမီးသူရဲေကာင္းဘြဲ႔ကုိ ရရွိထားသူ လည္းျဖစ္သည္။
ဂ်ိဳလီသည္ လိင္အၾကမ္းဖက္မႈဆုိင္ရာ ျပစ္မႈနယ္ပယ္မ်ားတြင္ သူမ၏ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားအား အသိအမွတ္ ျပဳသည့္အေနျဖင့္ ယင္းဆုအားေပးအပ္ ခံရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေမးလ္အြန္လုိင္းက ေရးသားထားသည္။
UNITY စာေပမွ စာအုပ္ အမွတ္စဥ္ (၄၆) အျဖစ္ ၂ဝဝ၇ ဒီဇင္ဘာမွာ ပထမအႀကိမ္ ပံုႏွိပ္ ျဖန္႔ခ်ိလိုက္ကတဲ့ ဦးေအာင္သန္႔ရဲ႕ 'ျမန္မာ့အေရး ကမာၻ႔အေရး (ႏိုင္ငံစံု သံတမန္ ဆက္ဆံေရး)၊ Conference Diplomacy မိတ္ဆက္' စာအုပ္ အခန္း (၄) မွာ ေဖာ္ျပပါရွိတဲ့ "ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ႀကီး [ကမာၻ႔ ဇာတ္ခုံ]" ဘယ္ပံု ဘယ္နည္း စုဖြဲ႕ တည္ေထာင္ခဲ့ၾကပံု အက်ဥ္းကို ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပံုမ်ားမွာ - ၁၉၄၅ ခုႏွစ္က ဆန္ဖရန္စစၥကုိၿမိဳ႕ စစ္သည္ေတာ္မ်ား အထိမ္းအမွတ္ ခန္းမႀကီးတြင္ ကုလသမဂၢ ပဋိညာဥ္ စာတမ္း (UN Charter) ကို လက္မွတ္ ေရးထိုး ေနၾကပံု၊ ကုလသမဂၢ အေဆာက္အဦ၊ အလံ၊ အေထြေထြ ညီလာခံ ခန္းမႏွင့္ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီ အစည္းအေဝး ခန္းမ။ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕
(က) လန္ဒန္မွ ေမာ္စကုိ ျဖတ္လ်က္၊ ဆန္ဖရန္စစၥကုိသုိ႔
ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢသည္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ အၾကားမွ လူးလြန္႔ ကုန္း႐ုန္း ထလာသည္ဟု ဆုိေလာက္၏။
၁၉၂၉-၃ဝ ႏွစ္မ်ားတြင္ ကမာၻတဝန္း၌ စီးပြားေရး ကပ္ႀကီး (World Economic Depression) ဆုိ၏။ ၁၉၂၉ ခ၊ု ေအာက္တုိဘာလ ၂၉ ရက္တြင္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရွိ စေတာ့စာခ်ဳပ္ ေစ်းကြက္ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ခဲ့၏။ တကမာၻလုံး မီးခုိးြ႔ြကက္ေလွ်ာက္ ကူးသြား၏။ ျမန္မာႏုိင္ငံ အပါအဝင္ ႏုိင္ငံ အားလုံးလုိလုိ အႀကီးအက်ယ္ နစ္နာ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ၾက၏။ ကမာၻ႔ စီးပြားေရး ကပ္ႀကီး၏ ေနာက္ဆြယ္၌ တကမာၻလုံး ေအးခ်မ္းလွသည္ ဟူ၍ မရွိ၊ အဘက္ဘက္မွ ႐ႈပ္ေထြးလ်က္ ရွိ၏။ တစတစ ပုိ၍ ယုိယြင္းလာခဲ့ရာ ေနာက္ဆုံး၌ ဒုတိယ ကမာၻစစ္မီးႀကီး ထေတာက္ေလေတာ့၏။
ပထမ ကမာၻစစ္ၿပီး ကာလ ျမင္ကြင္း
ဂ်ာမနီတြင္ ဖက္ဆစ္နာဇီတုိ႔ အာဏာမရမီ ပထမ ကမာၻစစ္ၿပီး ကာလ (ပုိမုိ တိက်ရေသာ္ ၁၉၂၃ ခု၊ စက္တင္ဘာလ) ႏွစ္မ်ားတြင္ စီးပြားေရးမွာ ခြၧတ္ျခံဳက်လ်က္ ရွိခဲ့၏။ ဂ်ာန္မန္ မတ္ေငြသည္ တန္ဖုိး မရွိေသာ စကၠဴစုတ္သာသာမွ် အေျခဆုိက္ခဲ့၏။ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ေန႔စား လစား မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တနာရီ တခါ လစာ ထုတ္ေပးရ သျဖင့္ နာရီစား ျဖစ္ေနၾက၏။ လူထုလက္ဝယ္ ေရာက္ေနေသာ ထုတ္ေဝလွည့္လည္ သုံးစြဲေနသည့္ ေငြစကၠဴမ်ားကုိ ဘဏ္က ျပန္သိမ္းၿပီး မူလ တန္ဖုိး၏ ေနာက္က သုညေတြ တသီႀကီး ထည့္႐ုိက္ ေပးရ၏။ အိမ္ရွင္မတုိ႔၏ ဘဝမွာ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္၏။ ေငြစကၠဴ အထုပ္မ်ားကုိ ေစ်းျခင္းေတာင္း အႀကီးႀကီးတြင္ အျပည့္ထည့္လ်က္ ေစ်းသုိ႔ သြားရသည္။ ပါသမွ် အကုန္သုံးၿပီး ေစ်းက အျပန္တြင္ ေပါင္မုန္႔ ခပ္ေသးေသး အနည္းအက်ဥ္းသာ ပါလာသည္။ ေစ်းျခင္းေတာင္းႀကီး မလုိေတာ့။ အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္ယူလာ႐ုံျဖင့္ လုံေလာက္၏။
မီးဖုိေခ်ာင္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ အိမ္ရွင္မမ်ားသာ အက်ပ္ ေတြ႕ေနရသည္ မဟုတ္၊ တကမာၻလုံး မည္သူမွ် အေနမေခ်ာင္ၾကေခ်။ တကမာၻလုံး လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ။
၁၉၃၁ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္တြင္ ဂ်ပန္က မန္ခ်ဴးရီးယားကုိ ဝင္တုိက္သည္။ ၁၉၃၃ ခု၊ ဇန္နဝါရီလ ၃ဝ ရက္တြင္ ဟစ္တလာ (Adolf Hitler) သည္ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ၏ အဓိပတိ (Chancellor) ျဖစ္လာသည္။ မတ္လ ၂၇ ရက္တြင္ ဂ်ပန္က ႏုိင္ငံေပါင္းစုံ အသင္းခ်ဳပ္မွ ႏုတ္ထြက္ခဲ့သည္။ ေအာက္တုိဘလ ၁၄ ရက္တြင္ ဂ်ာမနီကလည္း ႏုိင္ငံေပါင္းစုံ အသင္းခ်ဳပ္မွ လုိက္ထြက္ျပန္သည္။ ၁၉၃၅ ခု၊ ေအာက္တုိဘာလ ၃ ရက္တြင္ မူဆုိလီနီ (Benito Mussolini) ေခါင္းေဆာင္ေသာ အီတလီက အဘီဆီနီးယား (Abyssinia)၊ ယခု အေခၚ အီသီယုိးပီးယား (Ethiopia) ကုိ ဝင္တုိက္၏။ ၁၉၃၆ ခု၊ ဇြန္လတြင္ စပိန္ ျပည္တြင္းစစ္ (Spnish Civil War) စသည္။ ဖက္ဆစ္ဝါဒ ေခါင္းေထာင္လာသည္။ ဥေရာပ၊ အာဖရိကႏွင့္ အာရွတြင္ က်ဴးေက်ာ္ေရး စစ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲ၍ နယ္ခ်ဲ႕ စုိးမုိးရန္ မူလကပင္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ အခ်ိန္ယူ၍ ၾကံစည္ေနခဲ့ေသာ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီႏွင့္ ဂ်ပန္တုိ႔သည္ ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံမ်ား (Axis Powers) အျဖစ္ သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း ေပါင္းဖက္ မိၾကေလ၏။
ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံတုိ႔သည္ ပြဲဦးထြက္တြင္ အလြန္ လက္သံ ေျပာင္ခဲ့ၾက၏။ အေတာ္ ေစာေစာကပင္ ဂ်ာမနီသည္ ဆူဒင္တန္လင္ (Sude-Tenland) ခ်က္ကုိစလုိေဗးကီးယား၊ ၾသစႀတီးယားႏွင့္ ဒန္ဇစ္ (Danzig)၊ ပုိလန္ စသည္ တုိ႔ကုိ မ်က္ေစာင္းထုိးလ်က္ ရွိခဲ့သည္။ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ရန္စ ၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ၁၉၃၇ ခု၊ မတ္လတြင္ ခ်က္ကုိစလုိေဗးကီးယားကုိ ဝင္သိမ္းသည္။ ဧၿပီလတြင္ အီတလီက အယ္လ္ေဘးနီးယား (Albania) ကုိ တုိက္ခုိက္ သိမ္းပုိက္သည္။ ဇူလုိင္လတြင္ အာရွ၌ တ႐ုတ္-ဂ်ပန္ စစ္ပြဲ စသည္။
ကမာၻအရပ္ရပ္၌ ကုိလုိနီ နယ္ခ်ဲ႕ရာတြင္ လက္ဦးမႈ ရထားေသာ ၿဗိတိန္၊ ျပင္သစ္ စသည္တုိ႔ႏွင့္ (အခါပင္ ေႏွာင္းေသာ္လည္း) နယ္ပယ္ ခ်ဲ႕ထြင္ရန္ ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရး၊ ၾသဇာ အေမာက္ေထာင္ ထြက္လာေသာ ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံတုိ႔ အင္အားၿပိဳင္ ၾက၏။ အေပးအယူ လုပ္သည့္အခါ လုပ္ၾက၏။ အေဝမတည့္ ျဖစ္ၾက၏။ ပဋိပကၡ ပုိ၍ ႀကီးလာ၏။ ၁၉၃၉ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္တြင္ ဂ်ာမနီက ပုိလန္ကုိ ဝင္တုိက္၏။ ပုိလန္ႏွင့္ မဟာမိတ္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိထားၾကေသာ ၿဗိတိန္ႏွင့္ ျပင္သစ္တုိ႔သည္ ဆက္၍ လက္ပုိက္ၾကည့္ မေနသာေတာ့ ေခ်။ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္တြင္ စစ္ေၾကညာၿပီး ပုိလန္ဘက္မွ အတိအလင္း ပါဝင္လာေတာ့၏။ ဝင္႐ုိးတန္း ဖက္ဆစ္ႏုိင္ငံမ်ား ေခါင္းေထာင္ လာကတည္းက တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္လာေနေသာ ကမာၻ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆီမီးေတာက္သည္ လုံးဝ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း သြားေလေတာ့၏။
အ႐ႈံးမေပးေသာ စိတ္ဓာတ္
မည္သည့္အခါမွ် အညံ့မခံ အ႐ႈံးမေပးဘဲ သမုိင္းတေလွ်ာက္ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ေက်ာ္လႊား၍ အပြဲပြဲ ႏႊဲခဲ့လွၿပီ ျဖစ္ေသာ လူသား၏ စိတ္ဓာတ္သည္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္မီးႀကီး အရွိန္ျပင္းစြာ ေတာက္ေနဆဲ ကာလ၊ အေျမာက္သံ ဗုံးသံမ်ား၊ ေျဗာင္းဆန္ေနသည့္ အၾကားမွပင္ တရွိန္ရွိန္ တညီးညီး ေတာက္ခဲ့၏။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီ၊ ဂ်ပန္တည္း ဟူေသာ ဝင္႐ုိးတန္း ဖက္ဆစ္ႏုိင္ငံတုိ႔သည္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ တန္ခုိးထြားလ်က္ ရွိ၏။ ဥေရာပ၊ အာဖရိကႏွင့္ အာရွတုိက္ႀကီး သုံးတုိက္လုံးတြင္ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ တုိက္ခုိက္ ေနၾက၏။ ဥေရာပ တတုိက္လုံးလုိလုိမွာ ဖက္ဆစ္ ဂ်ာမနီတုိ႔ လက္ေအာက္သုိ႔ က်ေရာက္ ေနေလၿပီ။ ဥေရာပ ရွစ္ႏုိင္ငံ၏ အစုိးရ အဖြဲ႕ အသီးသီးသည္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၌ အေဝးေရာက္ စစ္ေျပး အစုိးရမ်ား အျဖစ္ ႐ုံးစုိက္ ခုိလႈံလ်က္ ရွိၾကေလ၏။
လန္ဒန္ၿမိဳ႕၊ စိန္႔ဂ်ိမ္းနန္းေတာ္ ေၾကညာခ်က္ (၁၂၊ ၆၊ ၁၉၄၁)
ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္ အခါမ်ဳိးတြင္ အေရးႀကီးေသာ ေၾကညာခ်က္ တေစာင္သည္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွ ထြက္ေပၚလာခဲ့၏။ ၁၉၄၁ ဇြန္ ၁၂ ရက္တြင္ လက္မွတ္ေရးထုိး ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ ေရွးေဟာင္း နန္းေတာ္ တခုျဖစ္ေသာ စိန္႔ဂ်ိမ္း နန္းေတာ္တြင္ ေတြ႕ဆုံ လက္မွတ္ေရးထုိး ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိန္႔ဂ်ိမ္း နန္းေတာ္ ေၾကညာခ်က္ (St. James Palace) ဟု ေခၚ၏။ ယင္းေၾကညာခ်က္ပါ ေအာက္ပါ စာပုိဒ္မွာ ေနာင္ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ႀကီး၏ မ်ဳိးေစ့ကုိ စတင္ ခ်ေပးလုိက္သည့္ သေဘာ ရွိေလ၏။
"က်ဴးေက်ာ္ေရး စစ္ပြဲႀကီး၏ အႏၩရာယ္မွ ႐ုန္းကန္ လြတ္ေျမာက္၍ ႏုိင္ငံ အသီးသီး၏ စီးပြားေရးႏွင့္ လုံျခံဳေရး အတြက္ စိတ္ခ်ရသည့္ ကာလ၌ အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္မည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ိဳးကုိ တပါတည္း တည္ေဆာက္ႏုိင္ရန္ အလုိ႔ငွာ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမည့္ အေျခအေနကုိ ဖန္တီးရန္ လုိသည္။ ယင္းအေျခအေနမ်ဳိးကုိ ကမာၻေပၚရွိ လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ား အားလုံး စိတ္ေရာကုိယ္ပါ လက္တြဲ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ျခင္း ျဖင့္သာလွ်င္ တည္ေဆာက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ကမာၻစစ္ႀကီး အၿပီး မတုိင္မီ ကာလႏွင့္ တကြ စစ္ႀကီး ၿပီးဆုံး၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပန္လည္ရရွိေသာ ကာလ၌ပါ ကြၧႏု္ပ္တုိ႔ ပါဝင္ လက္မွတ္ ေရးထုိးသူ ႏုိင္ငံမ်ား အခ်င္းခ်င္းသည္ လည္းေကာင္း၊ အျခား လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္သြားရန္ ကြၧႏု္ပ္တုိ႔ အားလုံး ရည္မွန္းထားေၾကာင္း"
စိန္႔ဂ်ိမ္းနန္းေတာ္ ေၾကညာခ်က္ကုိ ေအာက္ပါ ႏုိင္ငံမ်ား ပါဝင္ လက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့ၾကသည္။
၁။ ၿဗိတိန္
၂။ ကေနဒါ (ၿဗိတိသွ် ဒုိမီနီယံႏုိင္ငံ)
၃။ ၾသစေၾတးလ် (ၿဗိတိသွ် ဒုိမီနီယံႏုိင္ငံ)
၄။ နယူးဇီလန္ (ၿဗိတိသွ် ဒုိမီနီယံႏုိင္ငံ)
၅။ ေတာင္အာဖရိက (ၿဗိတိသွ် ဒုိမီနီယံႏုိင္ငံ)
၆။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ (လန္ဒန္ေရာက္ စစ္ေျပးအစုိးရ)
၇။ ခ်က္ကုိစလုိေဗးကီးယား (လန္ဒန္ေရာက္ စစ္ေျပးအစုိးရ)
၈။ ဂရိ (လန္ဒန္ေရာက္ စစ္ေျပးအစုိးရ)
၉။ လူဇင္ဘတ္ (လန္ဒန္ေရာက္ စစ္ေျပးအစုိးရ)
၁ဝ။ နယ္သာလန္ (လန္ဒန္ေရာက္ စစ္ေျပးအစုိးရ)
၁၁။ ေနာ္ေဝ (လန္ဒန္ေရာက္ စစ္ေျပးအစုိးရ)
၁၂။ ပုိလန္ (လန္ဒန္ေရာက္ စစ္ေျပးအစုိးရ)
၁၃။ ယူဂုိစလားဗီးယား (လန္ဒန္ေရာက္ စစ္ေျပးအစုိးရ)
၁၄။ ျပင္သစ္ (ဖက္ဆစ္ဂ်ာမန္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိ ေတာ္လွန္ေနေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဒီေဂါလ္၏ ကုိယ္စားလွယ္)
ေၾကညာခ်က္ကုိ လက္မွတ္ ေရးထုိးသူတုိ႔သည္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီး စခါစ မိမိတုိ႔ ခြက္ခြက္လန္ အေရးနိမ့္ေနဆဲ ကာလ၌ပင္ စစ္ေအာင္ႏုိင္ေရး အတြက္ သာမက ေအာင္ပြဲခံၿပီးေနာက္ ကာလ၌ မည္ကဲ့သုိ႔ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ဳိးကုိ တည္ေဆာက္သင့္သည္၊ တည္ေဆာက္ၾကမည္ ဟူေသာ အခ်က္ကုိပါ ထည့္သြင္း စဥ္းစားလ်က္ ရွိၾက၏။ အားရဖြယ္ရာ ျဖစ္၏။ လူသားတုိ႔၏ ေသခါမွ ေလွ်ာ့သည့္ စိတ္ဓာတ္ ျဖစ္၏။
အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ (၁၄၊ ၈၊ ၁၉၄၁)
စိန္႔ဂ်ိမ္းနန္းေတာ္ ေၾကညာခ်က္ထြက္ၿပီး မ်ားစြာ မၾကာလုိက္ပါ။ အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ (Atlantic Charter) ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ေၾကညာခ်က္ တခု ထြက္ေပၚလာျပန္၏။ အေမရိကန္ သမၼတ ဖရန္ကလင္ ဒီလာႏုိး႐ုစဗဲ့ (Franklin Delno Roosevelt) ႏွင့္ ၿဗိတိသွ် ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီ (Winston Churchill) တုိ႔ အတၲလန္တိတ္ သမုဒၵရာ အတြင္း အထူးလွ်ဳိ႕ဝွက္စြာ ေဆြးေႏြးရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ရလဒ္ ျဖစ္သည္။ ေတြ႕ဆုံၾကသည့္ ေနရာ အတိအက်မွာ နယူးေဖာင္လန္ကြၧန္း၏ အေရွ႕ဘက္ ကမ္း႐ုိးတန္း အနီး အတၲလန္တိတ္ သမုဒၵရာ အတြင္း ပလာဆင့္ရွာ ပင္လယ္ေအာ္ (Placentia Bay) ၏ တခုေသာ ေနရာ၌ ေက်ာက္ဆူးခ်ထားေသာ ယူအက္(စ)အက္(စ) ၾသဂတ္စတာ (USS Augusta) ဖ်က္သေဘၤာေပၚ၌ ျဖစ္၏။ ေန႔ရက္ကား ၁၉၄၁ ခု၊ ၾသဂုတ္ ၁၄။
ဖက္ဆစ္ ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံတုိ႔ ၾကမ္းခ်င္တုိင္း ၾကမ္းေနခ်ိန္၊ ၾကမ္းသေလာက္ ရမ္းသေလာက္လည္း ေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္၊ ဟစ္တလာ၊ မူဆုိလီနီႏွင့္ ဂ်ပန္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား လက္ခေမာင္း ခတ္ေနသည့္ အခ်ိန္ကာလ ျဖစ္၏။ အတၲလန္တိတ္ သမုဒၵရာ၏ ေနရာ အႏွံ႔အျပားတြင္ ဂ်ာမန္တုိ႔၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ၿဗိတိသွ် စသည့္ မဟာမိတ္ သေဘၤာတုိ႔ တစုပ္စုပ္ ျမဳပ္ေနသည့္ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္၏။ ထုိစဥ္က တခုတည္းေသာ ဆုိရွယ္လစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္သည့္ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုကုိပင္ နာဇီဂ်ာမနီက စတင္ ရန္မူေနေလၿပီ။
အေမရိကန္ႏွင့္ ၿဗိတိသွ် ထိပ္သီး ေခါင္းေဆာင္ ႏွစ္ဦးတုိ႔ ေတြ႕ဆုံၾကသည့္ ေနရာ၊ အခ်ိန္အခါႏွင့္ အေၾကာင္း ကိစၥတုိ႔မွာ အထူးကိစၥတုိ႔ ခ်ည္းသာ ျဖစ္ရကား ထုိေဆြးေႏြးပြဲမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ေၾကညာခ်က္သည္ ျမန္မာ၊ အိႏၵိယ စသည့္ ကုိလုိနီႏုိင္ငံမ်ား အပါအဝင္ တကမာၻလုံးသုိ႔ ပဲ့တင္ထပ္ သြားခဲ့ေလ၏။ အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ပါ စာပုိဒ္ ၈ ပုိဒ္ အနက္ စာပုိဒ္ ၈ ကုိ ေအာက္တြင္ အရင္းအတုိင္း တုိက္႐ုိက္ ဘာသာျပန္၍ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။
"(၈) ဂ်ာမန္ နာဇီ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ အၿပီးတုိင္ ေခ်မႈန္းၿပီးေနာက္ ႏုိင္ငံ အသီးသီးတုိ႔အား ၎တုိ႔ အသီးသီး၏ ပုိင္နက္ နယ္နိမိတ္ အတြင္း၌ စိတ္ခ် လုံျခံဳစြာ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကေစရန္ အလုိ႔ငွာ လည္းေကာင္း၊ ေဒသ အရပ္ရပ္ရွိ လူအားလုံးတုိ႔အား စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾက၊ ေၾကာက္႐ြံ႕ရမႈႏွင့္ ဆင္းရဲေတာင့္တ အလုိမျပည့္ဝမႈတုိ႔မွ လြတ္ကင္းၾကေစရန္ အလုိ႔ငွာ လည္းေကာင္း၊ လြတ္လပ္စြာ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကေစျခင္း အလုိ႔ငွာ လည္းေကာင္း လုိအပ္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ တည္ေဆာက္ရန္ ေခါင္းေဆာင္ ႏွစ္ဦးတုိ႔က ေမွ်ာ္မွန္းထားၾကေၾကာင္း …"
ဤအခ်က္သည္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္လခန္႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ စိန္႔ဂ်ိမ္းနန္းေတာ္ ေၾကညာခ်က္ႏွင့္ တထပ္တည္းလုိပင္ ျဖစ္ၿပီး ထပ္ေလာင္း၍ အားျဖည့္ ေပးလုိက္၏။ ထူးျခားခ်က္ ႏွစ္ရပ္ကား ရွိေပသည္။
ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီး ေစာေစာပုိင္းတြင္ ၿဗိတိန္ႏွင့္ ျပင္သစ္ စသည့္ မဟာမိတ္ႏုိင္ငံတုိ႔ ဘက္မွ ပါဝင္ တုိက္ခုိက္ ေနၾကေသာ ႏုိင္ငံတုိ႔အား အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသည္ စိတ္ဓာတ္အားျဖင့္သာ ကူညီခဲ့၏။ အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ အရမူ စိတ္ဓာတ္အား ပစၥည္း အင္အားျဖင့္ သာမက ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ စိတ္ဓာတ္၊ ပစၥည္း၊ လက္နက္၊ လူသူ အားလုံး အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ပါဝင္ လာေတာ့မည္ဟု အေမရိကန္က ကမာၻသုိ႔ ေၾကညာလုိက္ဘိ သကဲ့သုိ႔ ရွိ၏။ ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံတုိ႔ကုိ စိန္ေခၚ လုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္တြင္ ၿပိဳင္ဘက္ ျဖစ္ၾကေသာ အင္အားစု ႏွစ္ရပ္တြင္ မဟာမိတ္တုိ႔ဘက္က သိသိသာသာႀကီး အေလးကဲ သြား၏။ ဤကား အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္၏ ပထမ ထူးျခားခ်က္ ျဖစ္၏။
အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
႐ႈေထာင့္ တမ်ဳိးမွ ၾကည့္ေသာ္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္မွာ အာရွ၊ အာဖရိက စသည္တုိ႔တြင္ ကုိလုိနီ နယ္ပယ္ အေျမာက္ျမားကုိ သိမ္းပုိက္ အုပ္ခ်ဳပ္လ်က္ ရွိေသာ ၿဗိတိန္ႏွင့္ ျပင္သစ္ စသည့္ ဥေရာပ နယ္ခ်ဲ႕ ႏုိင္ငံႀကီး တစုႏွင့္ နယ္ပယ္ ခ်ဲ႕ထြင္ရာ၌ ေနာက္က် က်န္ရစ္ၿပီး ေဝစု ရလုိေသာ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီႏွင့္ ဂ်ပန္ သုံးပြင့္ဆုိင္တုိ႔ အခ်င္းခ်င္း အားစမ္းေသာ၊ ကုိလုိနီနယ္ လုေသာပြဲ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ၊ အိႏၵိယ၊ အင္ဒုိနီးရွား၊ အုိဒုိခ်ဳိင္းနား စသည့္ သူ႔ကြၧန္ဘဝ ေရာက္ေနၾကေသာ ႏုိင္ငံမ်ား အဖုိ႔ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိေခ်။ စစ္ၿပိဳင္ဘက္ အုပ္စု ႏွစ္ခုလုံး နယ္ခ်ဲ႕သမားခ်င္း အတူတူႏွင့္ အႏူႏူသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ အတၩလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ ထြက္ေပၚလာေသာ အခါတြင္ကား လုံျခံဳေရး၊ လြတ္လပ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တန္းတူညီမွ်ေရး၊ ဆင္းရဲတြင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေရး စေသာ သေဘာတရားတုိ႔ကုိ အတိအလင္း ေဖာ္ျပ ပါရွိလာ၏။ ဤတြင္ မည္သည့္ဘက္မွ ပါဝင္ မဲတင္း ေပးရမည္ကုိ ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနၾကေသာ ကုိလုိနီႏုိင္ငံ အသီးသီးရွိ ျပည္သူ ျပည္သားတုိ႔ အဖုိ႕ မည္သည့္ဘက္က ရပ္တည္ သင့္သည္ကုိ ဆုံးျဖတ္ရန္ လြယ္ကူ သြားေစခဲ့သည္။ တနည္းဆုိေသာ္ အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ ထြက္ေပၚလာသည္မွ စ၍ ဒုတိယ ကမာၻစစ္တြင္ ၿပိဳင္ဆုိင္ တုိက္ခုိက္ ေနၾကေသာ ႏုိင္ငံ အုပ္စုမ်ား အနက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ လုံျခံဳေရး၊ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ ဖန္တီးခြင့္ရေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရးကုိ လုိလားသူတုိ႔က တဖက္၊ ဖက္ဆစ္ အာဏာရွင္ စနစ္ကုိ က်င့္သုံးသူတုိ႔က တဖက္ျဖင့္ ႏွစ္ပုိင္း ႏွစ္က႑ ကြဲျပား ထင္ရွားသြား၏။ အျဖဴ အမည္း၊ ဘီလူးစည္း လူ႔စည္း ခြဲျခား လုိက္သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ခဲ့၏။ ကုိလုိနီႏုိင္ငံ အသီးသီးရွိ ျပည္သူမ်ား (ျမန္မာတုိ႔ အပါအဝင္) တုိ႔သည္ အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ ထြက္ေပၚ မလာမီ အထိ ကာလတြင္ ဟုိဘက္ လုိက္ရႏုိးႏုိး သည္ဘက္ လုိက္ရႏုိးႏုိး အမွန္ပင္ ေဝခြဲမရ ကာလ ျဖစ္ခဲ့ၾကေပသည္။ အဆုိပါ အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္၏ ဒုတိယ ထူးျခားခ်က္သည္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္က အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိန္႔ခြန္းတရပ္တြင္ ေပၚလြင္စြာ ထင္ဟပ္လ်က္ ရွိသည္။
၁၉၄၅ ခု၊ ၾသဂုတ္လ၌ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သုိ႔ ႏုိင္ငံေရး အသင္းအဖြဲ႕ အသီးသီးမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ဖိတ္ေခၚ၍ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနကုိ ရွင္းလင္း တင္ျပရာတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကုိ ေဖာ္ျပရာ ေအာက္ပါ အခ်က္လည္း ပါဝင္၏။
(က) ဖက္ဆစ္ဝါဒ ကမာၻတြင္ လုံးဝ ကြယ္ေပ်ာက္သည္ အထိ ေဆာင္႐ြက္ရန္။
(ခ) အတၲလန္တိတ္ ေၾကညာခ်က္၊ တီဟီရန္ ေၾကညာခ်က္ စေသာ ေၾကညာခ်က္မ်ား အတုိင္း ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ ကံၾကမၼာကုိ မိမိတုိ႔ဘာသာ ဖန္တီးႏုိင္ရန္။
(ဂ) ျမန္မာျပည္ရွိ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးတုိင္း မိမိတုိ႔ ကံၾကမၼာကုိ မိမိတုိ႔ဘာသာ ဖန္တီးႏုိင္ၿပီး အားလုံး၏ သေဘာႏွင့္ ညီၫြတ္စြာ ထူေထာင္ေသာ ႏုိင္ငံ တည္ေထာင္ရန္။
(မွတ္ခ်က္ - မူရင္းသတ္ပုံ အတုိင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။)
အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္မွ ေပးလုိက္ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ ျမန္မာ၊ အိႏၵိယ၊ မေလးရွား၊ အင္ဒုိနီးရွား စသည့္ ကုိလုိနီ ႏုိင္ငံမ်ားက ယင္းစာခ်ဳပ္ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္တုိ႔ကုိ ကုိးကားလ်က္ လြတ္လပ္ေရး၊ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ ဖန္တီးခြင့္ရေရး ေတာင္းဆုိသံတုိ႔သည္ ပုိမုိ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟီး သြားခဲ့သည္။ ၿဗိတိသွ် ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီသည္ပင္ ဆက္လက္၍ မသိက်ဳိးကြၧံ ဥေပကၡာ ျပဳျခင္းငွာ မစြမ္းေတာ့ သျဖင့္ ၿဗိတိသွ် ေအာက္လႊတ္ေတာ္၌ ရွင္းလင္း ေျဖၾကား တင္ျပ ခဲ့ရေသး၏။
အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ ထုတ္ျပန္ၿပီး၍ ႏွစ္လ တင္းတင္းမွ်ပင္ မျပည့္ေသးမီ ၁၉၄၁ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၂၄ ရက္၌ အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္ပါ ရည္မွန္းခ်က္တုိ႔ကုိ အျခား ႏုိင္ငံမ်ားကပါ ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ၾက၏။ ထုိသုိ႔ ေထာက္ခံေၾကာင္း ထပ္မံ ေၾကညာသူမ်ားတြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရွိ အေဝးေရာက္ စစ္ေျပး အစုိးရ အဖြဲ႕ ရွစ္ဖြဲ႕လည္း ပါဝင္သည္။ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံတြင္ ဖက္ဆစ္ ဂ်ာမန္တုိ႔အား ေျပာက္က်ားစစ္ ဆင္ႏႊဲေနေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဒီေဂါလ္၏ ကုိယ္စားလွယ္လည္း ပါသည္။ ယင္းစာခ်ဳပ္ပါ ရည္႐ြယ္ခ်က္တုိ႔ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္ ၎တုိ႔ အသီးသီးကလည္း အစြမ္းကုန္ ဝုိင္းဝန္း ႀကိဳးပမ္းၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာ ခ့ဲၾက၏။
ထုိအခ်ိန္မွ စ၍ ေရတြက္ေသာ္ ေနာင္သုံးႏွစ္ခန္႔ အၾကာ၌ ေပၚေပါက္လာမည့္ ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားသည္ စိန္႔ဂ်ိမ္း နန္းေတာ္ ေၾကညာခ်က္ႏွင့္ အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္တြင္ သေႏၶတည္ေနၿပီဟု ဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း ကုလသမဂၢ ဟူေသာ ေဝါဟာရကုိကား ယင္းေၾကညာ စာတမ္းမ်ား၌ တလုံးတပါဒမွ် မေတြ႕ၾကရေသးေခ်။
ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ ကုလသမဂၢ ေၾကညာခ်က္ (၁၊ ၁၊ ၁၉၄၂)
၁၉၄၂ ခု၊ ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက္တြင္ အေမရိကန္ သမၼတ ႐ုစဗဲ့၊ ၿဗိတိသွ် ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီ၊ ဆုိဗီယက္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး လစ္ဗီေနာ့ (Maxim Litvinov) ႏွင့္ တ႐ုတ္ သမၼတ ႏုိင္ငံ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး တီဗြီဆြမ္း (T.V. Soong) တုိ႔ ေလးဦးသားသည္ ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕၌ ေတြ႕ဆုံ ေဆြးေႏြးၾက၏။ ေဆြးေႏြးပြဲ အၿပီးတြင္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္လုိက္၏။ ထုိေၾကညာခ်က္တြင္ 'ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ' (United Nations) ဟူေသာ အမည္နာမကုိ စတင္ အသုံးျပဳသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ သမၼတ ႐ုစဗဲ့သည္ သူ၏ အိမ္ျဖဴေတာ္တြင္ ေရာက္ရွိ တည္းခုိေနေသာ ၿဗိတိသွ် ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီ၏ အိပ္ခန္း၌ အာလာပ သလ႞ာပစကား ေျပာဆုိရင္း ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ ဟူေသာ နာမည္ကုိ စိတ္ကူး ေပါက္ခဲ့သည္ဟု သူကုိယ္တုိင္ ထုိစဥ္က အေမရိကန္ ဒုတိယ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး အက္ဒြပ္ စတက္တင္နီယပ္အား ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ ကုလသမဂၢ ေၾကညာခ်က္ ထြက္ေပၚလာၿပီးသည့္ ေန႔၏ ေနာက္တေန႔ ျဖစ္ေသာ ၁၉၄၂၊ ဇန္နဝါရီလ ၂ ရက္တြင္ ေနာက္ထပ္ ႏုိင္ငံ ၂၂ ႏုိင္ငံတုိ႔က ဝါရွင္တန္ ေၾကညာခ်က္ကုိ ပါဝင္ လက္မွတ္ ေရးထုိးၾက ျပန္၏။ ေနာက္ထပ္ တဖန္ က်န္ေသာ အျခားႏုိင္ငံ ၂၁ ႏုိင္ငံတုိ႔ကလည္း တျဖည္းျဖည္း အသီးသီး ပါဝင္ လက္မွတ္ ေရးထုိးၾကေလ၏ သုိ႔ျဖင့္ ဝါရွင္တန္ ေၾကညာခ်က္ကုိ လက္မွတ္ ေရးထုိးသည့္ ႏုိင္ငံအေရ အတြက္မွာ ၄၇ ႏုိင္ငံ အထိ တုိးသြား၏။ ယင္းတုိ႔သည္ ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢကုိ စတင္ တည္ေထာင္ေသာ အခါ၌ ေနာက္ထပ္ ျဖည့္စြက္ ပါဝင္လာမည့္ အဖြဲ႕ဝင္ ၄ ႏုိင္ငံႏွင့္ အတူ ကုလသမဂၢ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ မူလ အဖြဲ႕ဝင္ ၅၁ ႏုိင္ငံ (Founding Members) အျဖစ္ ပါဝင္လာၾကေပ၏။
ဝါရွင္တန္ ေၾကညာခ်က္ကုိ လက္မွတ္ ေရးထုိးေသာ ႏုိင္ငံ ၄၇ ႏုိင္ငံတုိ႔မွာ ေအာက္ပါတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
၁။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု - မူလေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္သည့္ ႏုိင္ငံမ်ား
၂။ ၿဗိတိန္ - ။
၃။ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စု - ။
၄။ တ႐ုတ္သမၼတႏုိင္ငံ - ။
၅။ ၾသစေၾတးလ် - ေၾကညာခ်က္ထုတ္ၿပီး ေနာက္တေန႔တြင္ ပါဝင္ လက္မွတ္ထုိးသည့္ ႏုိင္ငံမ်ား
၆။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ - ။
၇။ ကေနဒါ - ။
၈။ ေကာ္စတာရီကာ - ။
၉။ က်ဴးဘား - ။
၁ဝ။ ခ်က္ကုိစလုိေဗးကီးယား - ။
၁၁။ အယ္ဆာေဗဒုိး - ။
၁၂။ ဂရိ - ။
၁၃။ ဂြါတီမာလာ - ။
၁၄။ ေဟတီ - ။
၁၅။ ဟြန္ဒူရပ္စ္ - ။
၁၆။ အိႏၵိယ - ။
၁၇။ လူဇင္ဘတ္ - ။
၁၈။ ေဟာ္လန္ - ။
၁၉။ နယူးဇီလန္ - ။
၂ဝ။ နီကာရာဂြာ - ။
၂၁။ ေနာ္ေဝ - ။
၂၂။ ပနားမား - ။
၂၃။ ပုိလန္ - ။
၂၄။ ေတာင္အာဖရိက - ။
၂၅။ ယူဂုိစလားဗီးယား - ။
၂၆။ ဒုိမီနီကန္သမၼတႏုိင္ငံ - ။
၂၇။ မက္ဆီကုိ - တျဖည္းျဖည္းဆက္၍ လက္မွတ္ထုိးသည့္ ႏုိင္ငံမ်ား
၂၈။ ဖိလစ္ပုိင္ - ။
၂၉။ အီသီယုိပီယား - ။
၃ဝ။ အီရတ္ - ။
၃၁။ ဘရာဇီး - ။
၃၂။ ဘုိလီဗီးယား - ။
၃၃။ အီရန္ - ။
၃၄။ ကုိလံဗီယာ - ။
၃၅။ လုိင္ေဘးရီးယား - ။
၃၆။ ျပင္သစ္ - ။
၃၇။ အီေကြေဒါ - ။
၃၈။ ပီ႐ူး - ။
၃၉။ ခ်ီလီ - ။
၄ဝ။ ပါရာေဂြး - ။
၄၁။ ဗင္နီဇြဲလား - ။
၄၂။ ဥ႐ုေဂြး - ။
၄၃။ တူရကီ - ။
၄၄။ အီဂ်စ္ - ။
၄၅။ ေဆာ္ဒီအာေရးဗီးယား - ။
၄၆။ ဆီးရီးယား - ။
၄၇။ လက္ဘႏြန္ - ။
ဒုတိယ ကမာၻစစ္ မီးေတာက္ႀကီး အရွိန္ တက္ေနသည့္ ေန႔ရက္မ်ား၌ပင္ ထုိစဥ္က အေရွ႕အေနာက္ ႏုိင္ငံႀကီးငယ္တုိ႔၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံတုိ႔အား စစ္ေရးအရ မည္သုိ႔ အလဲ ထုိးရမည္ကုိလည္း စဥ္းစားရ၏။ စစ္ေအာင္ႏုိင္ ၿပီးသည့္ေနာက္ မည္သုိ႔ေသာ သေဘာလကၡဏာ ရွိေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ အျပည္ျပည္ ဆက္ဆံေရး စနစ္မ်ဳိး တည္ေဆာက္ၾကမည္ ကုိလည္း တင္ႀကိဳ စဥ္းစား ဆုံးျဖတ္ ၾကရ၏။ လက္ေတြ႕၌ကား စစ္ေအာင္ႏုိင္ေရးကုိသာ ဦးစားေပးလ်က္ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္၊ အားသြန္ ခြန္စုိက္ ႀကိဳးပမ္း ေနရေသာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ စည္ပင္ သာယာဝေျပာေရးႏွင့္ အျပည္ျပည္ ဆက္ဆံေရး ယႏၩရားသစ္ တည္ေဆာက္ေရးမွာ ဝါရွင္တန္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္သည့္ အခ်ိန္အထိ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေၾကာင္အထည္ မေပၚခဲ့ေပ။
မဟာမိတ္ ႏုိင္ငံမ်ား ဘက္မွ စက္မႈ အင္အားႀကီး ႏုိင္ငံ တခုျဖစ္သည့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုကလည္း ပါဝင္လာၿပီ။ ထုိစဥ္က တက္သစ္စ ဆုိရွယ္လစ္ ႏုိင္ငံတခု ျဖစ္ေသာ ဆုိဗီယက္ ဆုိရွယ္လစ္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတႏုိင္ငံကလည္း မဟာမိတ္ ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္လ်က္ ရွိသည္။ ထုိသုိ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ဝင္႐ုိးတန္း ဖက္ဆစ္ ႏုိင္ငံတုိ႔သည္ စက္မ်က္ႏွာ အရပ္ရပ္၌ အထိ နာလာသည္။ အက်အဆုံး မ်ားလာသည္။ အင္အားခ်ည့္နဲ႔ ယုတ္ေလ်ာ့လာသည္။ ဥေရာပ၊ အာဖရိကႏွင့္ အာရွတုိက္ အသီးသီးရွိ စစ္မ်က္ႏွာ အရပ္ရပ္၌ပင္ ဖက္ဆစ္ ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံတုိ႔ အေရးနိမ့္စ ျပဳလာေတာ့၏။
မဟာမိတ္တုိ႔ အေရး သာလာသည္ႏွင့္ အမွ် စစ္ႀကီး ၿပီးဆုံးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္မည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ရန္ႏွင့္ သာယာဝေျပာ၍ တရားမွ်ေသာ လူ႔ေဘာင္ကုိ ဖန္တီးရန္ အတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမည့္ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီး တည္ေဆာက္ရန္ ဟူေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္တုိ႔ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္ ပုိ၍ အခြင့္သာလာ၏။ ၿဗိတိန္၊ အေမရိကန္ႏွင့္ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုတုိ႔သည္ ရရွိေသာ အခြင့္အေရးကုိ လက္ဆုပ္ လက္ကုိင္ အပုိင္ယူရန္ လက္မေႏွးခဲ့ေခ်။ သြက္သြက္ႀကီး ဆက္လက္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾက၏။
ေမာ္စကုိ ေၾကညာခ်က္ (၃ဝ၊ ၁ဝ၊ ၁၉၄၃)
၁၉၄၃ ခု၊ ေအာက္တုိဘာလ ၃ဝ ရက္တြင္ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု ေမာ္စကုိၿမိဳ႕ေတာ္မွ အေရးပါေသာ ေၾကညာခ်က္ တေစာင္ ထြက္ေပၚလာသည္။ ယင္းေၾကညာခ်က္ကုိ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မုိလုိေတာ့ (V. Molotov)၊ ၿဗိတိသွ် ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး အီဒင္ (Anthonny Eden)၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ေကာ္ဒယ္ဟား (Cordell Hull) ႏွင့္ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု ဆုိင္ရာ တ႐ုတ္ သံအမတ္ႀကီး ဖူပင္ေယွာင္ (Foo Ping Sheung) တုိ႔ လက္မွတ္ ေရးထုိးၾကသည္။
ေမာ္စကုိ ေၾကညာခ်က္၏ အပုိဒ္ (၄) မွာ ေနာင္မ်ား မၾကာမီ တည္ေထာင္ လတၲံ႕ေသာ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖဲြဲ႕ႀကီးႏွင့္ တုိက္႐ုိက္ သက္ဆုိသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။
"(၄) ကမာၻ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လုံျခံဳေရးကုိ ထိန္းသိမ္းရန္ အလုိ႔ငွာ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီး တခုကုိ လက္ေတြ႕ ျဖစ္ႏုိင္သမွ် ေဆာလ်င္စြာ ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္ရန္ လုိအပ္လ်က္ ရွိေၾကာင္းကုိ လည္းေကာင္း၊ တည္ေထာင္ လတၲံ႕ေသာ ယင္းအဖြဲ႕ႀကီးတြင္ ႀကီးငယ္ မဟူ ႏုိင္ငံ အားလုံး ပါဝင္ေစရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ယင္းသုိ႔ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ၾကရာ၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ျမတ္ႏုိးေသာ ႏုိင္ငံမ်ား အားလုံးသည္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ပုိင္မႈအရာ၌ တန္းတူ ညီမွ်မႈ ရွိသည္ ဟူေသာ အေျခခံမူ တရပ္ကုိလည္း ခ်မွတ္ ထားသင့္ေၾကာင္းကုိ လည္းေကာင္း ကြၧႏု္ပ္တုိ႔ (လက္မွတ္ ေရးထုိးသူ ႏုိင္ငံမ်ား) အားလုံးက လက္ခံ အသိအမွတ္ ျပဳၾကေၾကာင္း"
၁၉၄၃ ခုႏွစ္၊ ကုန္ခါနီးေလာက္၌မူ မဟာမိတ္တုိ႔သည္ စစ္မ်က္ႏွာ အရပ္ရပ္တြင္ ေအာင္ပြဲခံစ ျပဳေနေပၿပီ။ ေနာင္အခါတြင္ ဒီ-ေဒး (Day of Debarquement) ဟု တြင္မည့္ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ ေနာ္မန္ဒီ ကမ္းေျခ (Normandy) ကုိ မဟာမိတ္ တပ္မ်ား အလုံးအရင္းျဖင့္ တက္ေရာက္ တုိက္ခုိက္သည့္ ေန႔သည္ပင္ နီးကပ္လာေလၿပီ။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီး ၿပီးဆုံးသည့္ ကာလ၌ ေနာက္ထပ္တႀကိမ္ ကမာၻ စစ္မီးႀကီး မေတာက္ရေလေအာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းရန္ လုပ္ငန္းမ်ားမွာလည္း သြက္လက္ အရွိန္ရလ်က္ ရွိေပၿပီ။
တီဟီရန္ ေၾကညာခ်က္ (၁၊ ၁၂၊ ၁၉၄၃)
ေမာ္စကုိ ေၾကညာခ်က္ ထြက္ၿပီး ပူပူေႏြးေႏြး အခ်ိန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ႏုိဝင္ဘာလ အတြင္း အေမရိကန္ သမၼတ ႐ုစဗဲ့၊ ၿဗိတိသွ် ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီႏွင့္ ဆုိဗီယက္ ေခါင္းေဆာင္ မာရွယ္ စတာလင္ (Marshal Joseph V. Stalin) တုိ႔သည္ အီရန္ႏုိင္ငံ၊ တီဟီရန္ၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႕၍ ေခါင္းခ်င္း႐ုိက္ ေဆြးေႏြးၾကျပန္၏။ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့၏။ ေၾကညာခ်က္၏ အပုိဒ္ (၅) တြင္ ေအာက္ပါ အတုိင္း ေဖာ္ျပပါရွိ၏။
"(၅) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဆုိရေသာ္ ကြၧႏု္ပ္တုိ႔၏ စည္းလုံး ညီၫြတ္မႈ အင္အားေၾကာင့္ အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္မည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ မုခ်ဆတ္ဆတ္ ရရွိ ေစႏုိင္လိမ့္မည္။ ဤအခ်က္ကုိ ကြၧႏု္ပ္တုိ႔၌ ဒြိဟ သံသယ စုိးစဥ္းမွ် မရွိ။ ကမာၻ႔လူသား တရပ္လုံး သားစဥ္ ေျမးဆက္ စစ္အႏၩရာယ္မွ လြတ္ကင္းရေလေအာင္ ကမာၻ႔ ျပည္သူလူထုႀကီး တရပ္လုံးက ယုံၾကည္ ႏွစ္ၿခဳိက္ ေက်နပ္စြာ လက္ခံမည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ဳိးကုိ တည္ေဆာက္ရန္မွာ မိမိတုိ႔ (ေဆြးေႏြးၾကသူမ်ား) အပါအဝင္ ကမာၻေပၚရွိ ႏုိင္ငံ အားလုံး၏ မဟာတာဝန္ႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ကြၧႏု္ပ္တုိ႔ ေကာင္းစြာ ႏွလုံးပုိက္ သတိမူမိၾကေပေၾကာင္း"
တီဟီရန္ ညီလာခံ၌ ကမာၻ႔ အေရွ႕အေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး သုံးဦးတုိ႔ ေဆြးေႏြး ေနၾကစဥ္တြင္ ကမာၻ႔ၿမိဳ႕ေတာ္ အသီးသီးရွိ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ဌာန အသီးသီး၌၊ အထူးသျဖင့္ ဝါရွင္တန္၊ လန္ဒန္ႏွင့္ ေမာ္စကုိၿမိဳ႕တုိ႔တြင္ အသစ္ ဖြဲ႕စည္းမည့္ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ႐ုပ္လုံးကုိ ေဖာ္ရန္ လုိအပ္ေသာ အေျခခံမူမ်ား၊ ဖြဲ႕စည္းပုံ ဇယားမ်ား၊ ဥပေဒၾကမ္းမ်ား၊ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းမ်ား၊ အမွာစာမ်ားႏွင့္ အဆုိမူၾကမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ကုိ ေရးဆြဲ ေနၾကေပၿပီ။ ႏုိင္ငံ ႀကီးငယ္မ်ား၊ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ထမ္းမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ဆုိင္ေသာ ဌာနခြဲ၊ ဌာနစိတ္ႏွင့္ ဝါဒေရးရာ စီမံကိန္းႏွင့္ သုေတသန (Policy Planning and Research Division) ဌာနခြဲ တာဝန္ခံတုိ႔မွာ ပ်ားပန္းခပ္မွ် အလုပ္မ်ား ေနၾကမည္မွာ မလြဲေပ။
လြယ္ကူေသာ ကိစၥကား အလွ်င္း မဟုတ္ေခ်။
အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ မည္သည့္ႏုိင္ငံမွ် ဆတ္ဆတ္ထိ မခံလုိၾက။ မဟာမိတ္ ႏုိင္ငံမ်ားမွာလည္း ဖက္ဆစ္ဘီလူးႏွင့္ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕၊ ဘီလူးေတြ႕ ပက္ပင္း ရင္ဆုိင္ ေနၾကရသည္။ စစ္ေအာင္ႏုိင္ေရး ဟူေသာ ပဓာန အက်ဳိးတူ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဂေဟဆက္ ေပးထားသျဖင့္သာ မဟာမိတ္ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ လုံးလုံးလ်ားလ်ားႀကီး အသြင္တူၾကသည္ မဟုတ္။ ယင္းႏုိင္ငံ အသီးသီး၏ ျပည္တြင္းေရးႏွင့္ ျပည္ပေရးရာ ဝါဒတုိ႔မွာ အေထြအေထြ အျပားျပား ရွိၾက၏။ လြတ္လပ္ေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး ဟူေသာ စကားလုံးမ်ားကုိပင္ အတူတူ တြဲ၍ သုံးလုိ႔သာ သုံးေနရသည္။ အနက္အဓိပၸာယ္ နားလည္မႈႏွင့္ ခံယူပုံခ်င္း မတူ။ တေက်ာင္း တဂါထာစီ ျဖစ္ၾက၏။ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီး တခု တည္ေထာင္ရန္ စုိင္းျပင္းၾကရာတြင္ ႏုိင္ငံ အသီးသီးရွိ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ဌာနမ်ားမွ ဝါဒေရးရာ စီမံကိန္းႏွင့္ သုေသသန ဌာနခြဲ အသီးသီးက ထြက္ေပၚလာသည့္ ေသာင္းေျပာင္းေရာရာ အဆုိမူၾကမ္္း အရပ္ရပ္ ဟင္းေလးအုိးႀကီးထဲမွ ေကာင္းႏုိးရာရာ ေ႐ြးခ်ယ္ထုတ္ႏုတ္ ဆက္စပ္ ညႇိႏႈိင္းၿပီး ႏုိင္ငံအားလုံး လက္ခံႏုိင္သည့္ တခုတည္းေသာ ဘုံ မူၾကမ္းကုိ ေမြးထုတ္ေပးရန္မွာ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ လက္သည္ ေကာင္းကာမွ်ျဖင့္ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ မရွိေပ။
ဒန္ဘာတန္အုပ္ ေဂဟာ ေၾကညာခ်က္ (၂၁၊ ၈၊ ၁၉၄၄ မွ ၇၊ ၁ဝ၊ ၁၉၄၄)
လန္ဒန္ၿမိဳ႕ စိန္႔ဂ်ိမ္းနန္းေတာ္ ေၾကညာခ်က္ႏွင့္ အတၲလန္တိတ္ စာခ်ဳပ္မွ စ၍ ဝါရွင္တန္၊ ေမာ္စကုိႏွင့္ တီဟီရန္ ေၾကညာခ်က္တုိ႔ အထိ ကမာၻ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြ႕၊ အထပ္ထပ္ ေဆြးေႏြး၊ သေဘာမတူႏုိင္သည့္ အခ်က္ေတြကုိ ေခ်ဖ်က္၊ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္၊ ေၾကညာခ်က္ အတန္တန္ ထုတ္ျပန္ၿပီးသည့္ တုိင္ေအာင္ ေနာက္ထပ္၍ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲ ႏွစ္ႀကိမ္ က်င္းပၾကရေသးသည္။ တႀကိမ္မွာ ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ ဆင္ေျခဖုံးရွိ ဒန္ဘာတန္အုပ္ ေဂဟာ (Dumbarton Oaks Mansion) ၌ ျဖစ္၏။ က်န္တႀကိမ္မွာ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စု ကရိမီယံ ကြၧန္းဆြယ္ (Crimea Peninsula) ရွိ ေယာ္လ္တာၿမိဳ႕ (Yalta) တြင္ ျဖစ္၏။
အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီးကုိ မည္သည့္မူ၊ မည္သည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္၊ မည္သည့္ ပုံစံျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းမည္နည္း။ ပထမ ကမာၻစစ္ႀကီး အၿပီး ၁၉၂ဝ ျပည့္ႏွစ္က တည္ေထာင္ ခဲ့ၾကေသာ ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းႀကီးကုိပင္ ျပန္လည္ အသက္သြင္းမည္ေလာ။ ယင္းအဖြဲ႕ႀကီးမွာ ဖက္ဆစ္ဝါဒႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဝါဒ၏ ထုိးႏွက္မႈကုိ အလူးအလဲ ခံလုိက္ရသျဖင့္ ဘုံးဘုံးမလဲ႐ုံ တမည္မွ်သာ က်န္ကာ ဒုတိယကမာၻစစ္ ျပာပုံေအာက္တြင္ နစ္ျမဳပ္ သြားခဲ့ရသည္။ မည္သုိ႔ ျဖစ္ေစ ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္း၏ ေကာင္းေသာ အစဥ္အလာႏွင့္ အဆက္အစပ္ မျပတ္ေရးကုိ တန္ဖုိးထား သူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းႀကီးသည္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီးကုိ တားဆီးျခင္းငွာ မစြမ္းႏုိင္ခဲ့လင့္ ကစား ႏုိင္ငံ အခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ေရးတြင္ ေကာင္းေသာ နမူနာ အေပါင္းလကၡဏာ အခ်ဳိ႕ မရွိသည္ကား မဟုတ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕က ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းကုိပင္ ျပန္လည္ အသက္သြင္း လုိၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ကမူ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ အၿပီး ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ ဆက္ဆံေရး ပုံစံသစ္ႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္မည့္ အဖြဲ႕အစည္း အသစ္စက္စက္ကုိ တည္ေထာင္ လုိၾကသည္။
ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းႀကီး၏ အဖြဲ႕ဝင္ စာရင္းကုိ ၾကည့္သည္ ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ငန္း ေဆာင္တာတုိ႔ကုိ ၾကည့္သည္ ျဖစ္ေစ ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ဥေရာပ၏ အေရးအခင္း ျပႆနာတုိ႔သာ လႊမ္းမုိး ေနခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္ႏွင့္ ျပင္သစ္တုိ႔သာ ျခယ္လွယ္ေနေသာ ေျခသည္း လက္သည္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဥေရာပ အစည္းအ႐ုံး တခုသက္သက္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဥေရာပကလပ္ (European Club) ဟုပင္ အခ်ဳိ႕ ေလ့လာသူမ်ားက ကင္ပြန္း တပ္ၾကသည္။ ဂ်ာမနီ၊ ဂ်ပန္၊ အီတလီတုိ႔၏ ဖက္ဆစ္ဝါဒ၊ နယ္ခ်ဲ႕ဝါဒကုိ တားဆီးႏုိင္စြမ္း မရွိပုံကုိလည္း ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ခဲ့ရၿပီ။ ဖင္လန္ႏုိင္ငံကုိ ဝင္တုိက္မိသျဖင့္ အဖြဲ႕ႀကီးမွ ႐ႈတ္ခ်ျပစ္တင္ ထုတ္ပယ္ျခင္း ခံထားရေသာ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုကလည္း ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းကုိ မၾကည္ျဖဴလွ။
ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္း တည္ေထာင္စဥ္က ေရွ႕ေဆာင္ ေရွ႕႐ြက္ ျပဳခဲ့ေသာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသည္ ကြန္ဂရက္ လႊတ္ေတာ္၏ သေဘာတူညီခ်က္ မရေသာေၾကာင့္ ကုိယ္တုိင္ ေမြးထုတ္ ေပးခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းႀကီးတြင္ ကုိယ္တုိင္ ပါဝင္ခြင့္ မရခဲ့သျဖင့္ သမၼတ ဝီဒေရာင္း ဝီလဆင္ (W00drow Wilson) မ်က္ႏွာမလွ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ထပ္တဖန္ ထပ္မံ၍ မ်က္ႏွာ မပ်က္လုိ။ ယခု တႀကိမ္တြင္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုကလည္း ပါဝင္လုိသည္။ က်န္ႏုိင္ငံမ်ားကလည္း အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ပါဝင္ႏုိင္ေအာင္ အေျခအေန ဖန္တီး ေပးလုိၾကသည္။
ဆုိခဲ့ေသာ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အေဟာင္း (ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္း) ကုိပင္ ျပန္လည္ အသက္သြင္းမည္ေလာ။ အသစ္စက္စက္ကုိပင္ ဖဲြ႕စည္းမည္ေလာ ဟူေသာ ျပႆနာသည္ သက္ဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံ ေခါင္းေဆာင္တုိ႔အား ထုိအခ်ိန္က အႀကီးအက်ယ္ ေခါင္းခဲေစခဲ့၏။ ေနာက္ဆုံး၌မူ ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္း၏ အေတြ႕အၾကံဳတုိ႔မွ သင္ခန္းစာယူ အေျခခံထားလ်က္ အသစ္ျဖစ္ေသာ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီးကုိ တည္ေထာင္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾက၏။ ဤကိစၥတြင္ ဒန္ဘာတန္အုပ္ ေဂဟာ ေဆြးေႏြးပြဲသည္ အခရာ ျဖစ္၏။
ဒန္ဗာတန္အုပ္ ေဂဟာ ေဆြးေႏြးပြဲကုိ ႏွစ္ပုိင္း ခြဲ၍ က်င္းပသည္။ ၁၉၄၄ ခု၊ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္မွ စက္တင္ဘာလ ၂၈ ရက္ အထိ တပုိင္း ျဖစ္၏။ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္မွ ေအာက္တုိဘာလ ၇ ရက္ အထိ ဒုတိယပုိင္း ျဖစ္သည္။ ပထမပုိင္းတြင္ ၿဗိတိန္၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုတုိ႔ ပါဝင္သည္။ ဒုတိယပုိင္းတြင္ ၿဗိတိန္၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ တ႐ုတ္သမၼတ ႏုိင္ငံတုိ႔ ပါဝင္သည္။ ၿဗိတိန္၏ ကုိယ္စား ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး အယ္လက္ဇႏၵား ကာဒုိဂန္ (Sir Alexander Cardogan)၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏ ကုိယ္စား ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး အက္ဒြပ္စတက္တင္ နီယပ္ (Edward R. Stettinius, Jr)၊ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု၏ ကုိယ္စား ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ရွိ ဆုိဗီယက္ သံအမတ္ႀကီး ဂ႐ုိမီကုိ (Andrei A. Gromyko)၊ တ႐ုတ္သမၼတ ႏုိင္ငံကုိယ္စား သံအမတ္ႀကီး ေဒါက္တာ ဝယ္လင္တန္ခူး (Dr. Wellington Koo) တုိ႔ အသီးသီး ပါဝင္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေအာက္တုိဘာလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ဖြဲ႕စည္းပုံ အဆုိျပဳခ်က္ (မူၾကမ္း) မ်ား ပါဝင္ေသာ ေၾကညာခ်က္ တရပ္ကုိ ထုတ္ျပန္ႏုိင္ခဲ့၏။
ဒန္ဘာတန္အုပ္ ေဂဟာ ေဆြးေႏြးပြဲ၏ ရလဒ္အခ်ဳိ႕ကုိ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
၁။ တည္ေထာင္ လတၲံ႔ေသာ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ဖြဲ႕စည္းပုံ ဇယားတြင္ အေထြေထြ လႊတ္ေတာ္ (General Assembly) တခု ထားရွိရန္။ ယင္းအေထြေထြ လႊတ္ေတာ္တြင္ အဖြဲ႕ဝင္ ႏုိင္ငံတုိင္းအား ပါဝင္ တက္ေရာက္ခြင့္ ျပဳရန္။
၂။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လုံျခံဳေရး အတြက္ အဓိက တာဝန္ရွိေသာ အေျခခံ အဖြဲ႕ တခု အျဖစ္ လုံျခံဳေရး ေကာင္စီ (Security Council) ဖြဲ႕စည္းထားရွိရန္။ ထုိ႔အျပင္ ႀကီးငါးႀကီး ႏုိင္ငံ အားလုံးကုိ လုံျခံဳေရး ေကာင္စီတြင္ အၿမဲတမ္း ပါဝင္ေစၿပီး က်န္အဖြဲ႕ဝင္ ၆ ဦးကုိ မဲဆႏၵျဖင့္ ေ႐ြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ရန္။ တႀကိမ္ အေ႐ြးခံရလွ်င္ သက္တမ္း ၂ ႏွစ္ တည္ေစရန္။
၃။ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ တရား႐ုံးခ်ဳပ္ (International Court of Justice) ကုိလည္း အေျခခံ အဖြ႕ဲ တခု အျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းထားရွိရန္။
၄။ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး စသည္တုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး ေကာင္စီ (Economic and Social Council) ကုိ အေျခခံ အဖြဲ႕ တခု အျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းရန္။
၅။ အုပ္ခ်ဳပ္ စီမံ ခန္႔ခြဲေရးႏွင့္ ဝန္ထမ္းေရးရာ ကိစၥတုိ႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္႐ုံး (Secretariat) ကုိလည္း အေျခခံ အဖြဲ႕ တရပ္ အျဖစ္ ထည့္သြင္း ဖြဲ႕စည္းရန္။
လိပ္ခဲတည္းလည္း ကိစၥအခ်ဳိ႕
အခ်ဳပ္ ဆုိရေသာ္ ယေန႔ ေတြ႕ျမင္ ေနရေသာ ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ၏ ဖြဲ႕စည္းပုံ အသြင္သ႑ာန္ ၾကန္အင္ လကၡဏာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒန္ဘာတန္အုပ္ ေဂဟာ ေဆြးေႏြးပြဲ၏ လက္ရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ဒန္ဘာတန္အုပ္ ေဂဟာ ေဆြးေႏြးပြဲ၌ အရာရာကုိ အလြယ္တကူ သေဘာတူညီခ်က္ ရရွိႏုိင္ခဲ့သည္ကား မဟုတ္။ အမွန္စင္စစ္ ေအာက္ပါ ကိစၥရပ္တုိ႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ သေဘာတူညီခ်က္ မရႏုိင္ခဲ့။
၁။ လက္ေအာက္ခံ ကုိလုိနီႏုိင္ငံမ်ား (Colonial Territories) ႏွင့္ ယခင္ ႏုိင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ရွိ မလြတ္လပ္ေသးေသာ ႏုိင္ငံမ်ား (Colonial Territories and Territories under League of Nations Mandate)
ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံသည္ ကမာၻတြင္ အမ်ားဆုံး၊ အက်ယ္ဆုံး ကုိလုိနီႏုိင္ငံမ်ားကုိ သိမ္းပုိက္ အုပ္ခ်ဳပ္ထားသည့္ ႏုိင္ငံႀကီး ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိသွ် ေခါင္းေဆာင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီကား "ကြၧႏု္ပ္သည္ ၿဗိတိသွ် အင္ပါယာႀကီး ၿဖိဳခြဲေရးကုိ ၾကပ္မတ္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာသူ မဟုတ္" (I Become Prime Minister not to Preside over the Liquidation of the British Empire) ဟု အတိအလင္း ေျပာခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ ၎ကုိယ္တုိင္ ၿဗိတိသွ် ကုိလုိနီဘဝမွ လြတ္ေျမာက္လာသူ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီး အတြင္း ပစိဖိတ္ စစ္မ်က္ႏွာတြင္ အဓိက တာဝန္ယူ တုိက္ခုက္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စစ္ႀကီး အၿပီးတြင္ ဂ်ပန္ လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္လာမည့္ ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာရွိ ကြၧန္းႏုိင္ငံ အခ်ဳိ႕ကုိ အေမြ ဆက္ခံရဖုိ႔ရန္ အလားအလာက ရွိေနျပန္သည္။ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု အဖုိ႔မွာ ထုိအခ်ိန္က ကုိလုိနီ ဟူ၍ တလက္မမွ် မရွိ။ ယင္းအေျခအေနမ်ဳိးတြင္ ၿဗိတိန္ႏွင့္ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု၊ ၿဗိတိန္ႏွင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုတုိ႔ သေဘာထားခ်င္း ရင္ၾကားေစ့၍ မရၾကေခ်။
၂။ လုံျခံဳေရး ေကာင္စီတြင္ ျပႆနာ အရပ္ရပ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ မဲေပး ဆုံးျဖတ္ေရး ကိစၥ။
ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ ထုိအခ်ိန္က ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုမွာ ကမာၻေပၚတြင္ တခုတည္းေသာ ဆုိရွယ္လစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္သည္။ အက်ဳိးတူ၊ ဘဝတူ၊ စနစ္တူ ဆုိရွယ္လစ္ႏုိင္ငံ မဟာမိတ္ အင္အားစု ဟူ၍ မရွိေသးေခ်။ ေျပးၾကည့္၍ ေရတြက္လုိက္လွ်င္ ဘုန္းေမာင္ တေယာက္တည္းသာ ျဖစ္ေနေသာ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုသည္ က်န္ေသာ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားက မဲအင္အားျဖင့္ ဖိ၍ အႏိုင္က်င့္ သြားမည္ကုိ အထူး စုိးရိမ္သည္။ စုိးရိမ္စရာလည္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ 'ဗီတုိပါဝါ' ဟု လူအမ်ားက ေခၚေနၾကေသာ [မိမိ မႀကိဳက္လွ်င္ မိမိ တမဲတည္းျဖင့္ မဲအမ်ားစုကုိ ပယ္ဖ်က္ႏုိင္ခြင့္] အာဏာကုိ အရအမိ ယူထားလုိသည္။ ထုိစဥ္က အက်ဳိးတူ မဟာမိတ္ အင္အား ေတာင့္တင္းေနေသာ ၿဗိတိန္ႏွင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတုိ႔က အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနသည္။ အနည္းစုက အမ်ားစု၏ ဆႏၵကုိ လုိက္ေလ်ာ လက္ခံရသည့္ ဒီမုိကေရစီ အစဥ္အလာကုိ ေထာက္ျပၾကသည္။ ၎တုိ႔ အေနျဖင့္ ထုိစဥ္က ကမာၻ႔ အေနအထား အရ ဆုိဗီယက္က မဲမ်ားရာျဖင့္ ဖိၿပီး အႏုိင္ယူသြားခံရဖုိ႔ အႏၩရာယ္ကလည္း မရွိ။ ၿဗိတိန္ႏွင့္ အေမရိကန္က ဗီတုိပါဝါ ရရွိရန္ အေလးမထားၾက။ သုိ႔ႏွင့္ သေဘာခ်င္း ညႇိ၍ မရ။
၃။ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုက ၎၏ ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္ ၁၆ ခု (Sixteen Autonomous Republics) အား ဖြဲ႕လတၲံ႕ေသာ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီးတြင္ အဖြဲ႕ဝင္ ႏုိင္ငံမ်ား အျဖစ္ သီးျခားစီ ဝင္ခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းဆုိသည္။
ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ မဲမ်ားရာျဖင့္ ဖိ၍ အႏုိင္က်င့္ ခံရမည္ကုိ စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ဗီတုိပါဝါကုိ မရမက ေတာင္းဆုိေနေသာ ဆုိဗီယက္တုိ႔သည္ မဲအေရအတြက္ မ်ားေစျခင္းငွာ တနည္းတဖုံ အၾကံထုတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု၏ ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္ (Autonomous Republics) တဆယ့္ေျခာက္ခု (အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပုိင္ လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ား မဟုတ္) ကုိ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီးတြင္ သီးျခား လြတ္လပ္ေသာ၊ မဲေပးပုိင္ခြင့္ ရွိေသာ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား အျဖစ္ ဝင္ခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းဆုိသည္။ ဒုိမီနီယန္ အဆင့္ (Dominion Status) မွ်သာ ရွိေသးေသာ ၾသစေၾတးလ်ႏွင့္ ကေနဒါတုိ႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ လုံးဝ လြတ္လပ္ေရး မဆုိထားဘိ၊ ဒုိမီနီယန္ အဆင့္ကုိပင္ မရေသးေသာ ၿဗိတိသွ် လက္ေအာက္ခံ ကုိလုိနီႏုိင္ငံ တခုမွ်သာ ျဖစ္ေသာ အိႏၵိယကုိ လည္းေကာင္း အဖြဲ႕ဝင္ အျဖစ္ ပါဝင္ေစလုိေသာ အာသီသမ်ဳိး ၿဗိတိန္၌ ရွိေနသည္။ ဤအျခင္းအရာကုိ ဆုိဗီယက္ ေခါင္းေဆာင္တုိ႔ကလည္း ေကာင္းစြာ ရိပ္စားမိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဲရဲတင္းတင္းပင္ သပိတ္ဝင္ အိတ္ဝင္ ၁၆ မဲရရန္ ဆုိဗီယက္တုိ႔က အၾကံျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔ လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္ေနေသာ ကိစၥမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဒန္ဘာတန္အုပ္ ေဂဟာ မည္သုိ႔မွ် သေဘာတူညီခ်က္ မရႏုိင္ေတာ့ သျဖင့္ ၁၉၄၅ ခု၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ က်င္းပမည့္ ေယာ္လ္တာၿမိဳ႕ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္မွ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးရန္ ေ႐ႊ႕ဆုိင္း လုိက္ၾကရေတာ့၏။
ေယာ္လ္တာ ေဆြးေႏြးပြဲ (၁၁၊ ၂၊ ၁၉၄၅)
၁၉၄၅ ခု၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ဆုိဗီယက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ စတာလင္၊ အေမရိကန္ သမၼတ ႐ုစဗဲ့ႏွင့္ ၿဗိတိသွ် ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီတုိ႔သည္ ေယာ္လ္တာၿမိဳ႕တြင္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ဒန္ဘာတန္အုပ္တြင္ လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္ေနသည့္ အခ်က္သုံးခ်က္ အနက္၊ လုံျခံဳေရး ေကာင္စီတြင္ မဲေပးပုံ ေပးနည္း ကိစၥႏွင့္ ဆုိဗီယက္ျပည္နယ္ အခ်ဳိ႕ကုိ အဖြဲ႕ဝင္ အျဖစ္ ဝင္ခြင့္ျပဳေရး ကိစၥတုိ႔တြင္ အၾကမ္းအားျဖင့္ သေဘာတူညီခ်က္ ရၾကသည္။ အေရွ႕ အေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ သုံးဦးသည္ ၁၉၄၅ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၁ ရက္တြင္ ေယာ္လ္တာမွ ေအာက္ပါ အတုိင္း ေၾကညာႏုိင္ခဲ့၏။
"ကြၧႏု္ပ္တုိ႔သည္ ကြၧႏု္ပ္တုိ႔၏ မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ အတူ ကမာၻ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လုံျခံဳေရး အတြက္ လုိအပ္ေသာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီးကုိ ျဖစ္ႏုိင္သမွ် ေဆာလ်င္စြာ ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္ရန္ သႏၷိ႒ာန္ ျပဳၾကသည္။"
"ညီၫြတ္ စည္းလုံးေသာ မဟာမိတ္ႏုိင္ငံမ်ား၏ ကုလသမဂၢ ညီလာခံႀကီး တခုကုိ ၁၉၄၅ ခု၊ ဧၿပီလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပရန္ လည္းေကာင္း၊ ယင္းညီလာခံ၌ ဒန္ဘာတန္အုပ္ ေဂဟာ ေၾကညာခ်က္ႏွင့္ အညီ တည္ေထာင္ လတၲံ႕ေသာ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕၏ ပဋိညာဥ္စာတမ္း (ဝါ) စာခ်ဳပ္ႀကီးကုိ ေရးဆြဲရန္ လည္းေကာင္း ကြၧႏု္ပ္တုိ႔ သေဘာတူၾကသည္။"
စစ္ဦး ဘီလူး ကာလဟု ဆုိရမည့္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီး စခါစ အခ်ိန္ ျဖစ္ေသာ ၁၉၄၁ ဇြန္လ ၁၂ ရက္တြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၌ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ စိန္႔ဂ်ိမ္းနန္းေတာ္ ေၾကညာခ်က္မွ အစျပဳကာ ဝါရွင္တန္၊ ေမာ္စကုိႏွင့္ တီဟီရန္ အလယ္၊ ဒန္ဘာတန္အုပ္ႏွင့္ ေယာ္လ္တာ အဆုံး ရွိေသာ ေၾကညာခ်က္ အရပ္ရပ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းအံ့ေသာ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ႐ုပ္လုံးပုံ သ႑ာန္သည္ တစတစ ပုိမုိပီျပင္ ထင္ရွားလာပါသည္။ ဤနည္းျဖင့္ လက္တဖက္မွ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ မီးေတာက္ႀကီးကုိ ၿငိမ္းသတ္ ေနရင္း၌ပင္ အျခား တဖက္မွ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ႀကီး၏ အေျခခံမူမ်ား၊ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ ဖြဲ႕စည္းပုံမ်ား၊ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းမ်ား၊ ႏုိင္ငံအမ်ားက ႏွစ္ၿခိဳက္ ေက်နပ္စြာ လက္ခံႏုိင္မည့္ ပဋိညာဥ္ စာတမ္း (ဝါ) စာခ်ဳပ္ႀကီးကုိ ေရးဆြဲ ခဲ့ၾကရသည္။ ယင္းသုိ႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ညႇိႏႈိင္း သေဘာတူညီခ်က္ ရယူထားၿပီးေသာ မူၾကမ္းတုိ႔ကုိ ကမာၻ႔ ႏုိင္ငံ အစုိးရ အသီးသီးမွ အထူးအာဏာလႊဲ စာခြၧန္ (Full Powers) ေပးအပ္ျခင္း ခံရေသာ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား စုံညီစြာ တက္ေရာက္သည့္ ညီလာခံႀကီးက တစ္ခဲနက္ လက္ခံလုိက္ေသာ အခါတြင္ ဖက္ဆစ္ဝါဒႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဝါဒ ေအာက္တြင္ ျပားျပားဝပ္ ေနၾကေသာ ကမာၻ႔ လူထုႀကီး အတြက္ ၎တုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တအပ္ေသာ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီးသည္ အေကာင္အထည္ ေပၚလာေတာ့၏။ ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ႀကီးသည္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ျပာပုံ အတြင္းမွ လူးကာလြန္႔ကာ တရိပ္ရိပ္ ေခါင္းေထာင္ ထလာသေယာင္ပင္ ထင္ျမင္ရေလ၏။ ထုိစဥ္က ကမာၻေပၚရွိ ႏုိင္ငံမ်ား အားလုံး ဖက္ဆစ္ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံတုိ႔၏ ရန္ကုိ ပူးေပါင္း ကာကြယ္ တုိက္ဖ်က္ ခဲ့ၾကသည္မွာ အားရဖြယ္ရာ ေကာင္းသေလာက္ ဖက္ဆစ္ အာဏာရွင္ စနစ္မ်ား ဘုံးဘုံးလဲက် ႐ႈံးနိမ့္ သြားၿပီးသည့္ ေနာက္၌ အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္မည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ၾကသည္မွာလည္း အေတာ္ႀကီး လက္ညီတက္ညီ ရွိခဲ့သည္ဟု ဆုိရေပမည္။
ဆန္ဖရန္စစၥကုိ၌ ႐ုပ္လုံးေဖာ္ျခင္း
ေယာ္လ္တာ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ သေဘာတူထားၿပီးသည္ႏွင့္ အညီ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ညီလာခံ က်င္းပရန္ ျပင္ဆင္မႈမ်ားကုိ သြက္သြက္ႀကီး ျပဳလုပ္ၾက၏။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု၊ ၿဗိတိန္ႏွင့္ တ႐ုတ္ သမၼတႏုိင္ငံတုိ႔က ကမကထ ျပဳသည္။ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံအား ေဖာ္ျပပါ ႀကီးေလးႀကီး ႏုိင္ငံမ်ား နည္းတူ ပါဝင္လ်က္ ကမကထ ျပဳရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ခဲ့ေသးေသာ္လည္း ျပင္သစ္က ကမကထ ျပဳသူ (Cosponsor) အျဖစ္ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း မျပဳခဲ့ေခ်။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ညီလာခံ က်င္းပရာ၌ အိမ္ရွင္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ေသာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုက ႀကီးေလးႀကီး ႏုိင္ငံတုိ႔၏ ကုိယ္စား ဖိတ္စာမ်ားကုိ သက္ဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံ အစုိးရ အသီးသီးသုိ႔ ပုိ႔ခဲ့၏။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ဆန္းတြင္ ဝါရွင္တန္၌ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ကုလသမဂၢ ေၾကညာခ်က္ကုိ လက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံ ၄၇ ႏုိင္ငံ၏ အစုိးရမ်ား အားလုံး ဖိတ္ၾကားျခင္း ခံရသည္။ ယင္းတုိ႔အျပင္ အာဂ်င္တီးတား၊ ဒင္းမတ္၊ ဘုိင္လုိ ႐ုရွားႏွင့္ ယူကရိန္းတုိ႔ကုိ ျဖည့္စြက္ ဖိတ္ၾကားခဲ့ရာ ညီလာခံ ဖိတ္ၾကားျခင္း ခံရသည့္ ႏုိင္ငံေပါင္း ၅၁ ႏုိင္ငံ ျဖစ္သည္။
၁၉၄၅ ခု၊ ဧၿပီလ ၂၅ ရက္တြင္ ဆန္ဖရန္စစၥကုိၿမိဳ႕ရွိ ေအာ္ပရာ ဇာတ္႐ုံႀကီး၌ ညီလာခံ စဖြင့္သည္။ ဒန္ဘာတန္အုပ္ ေဂဟာတြင္ ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ မူမ်ားႏွင့္ ေယာ္လ္တာ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ျဖည့္စြက္ ထည့္သြင္းခဲ့သည့္ သေဘာတူညီခ်က္တုိ႔မွာ ညီလာခံ ေဆြးေႏြးပြဲ၏ အေျခခံမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ညီလာခံ မစမီကပင္ က်ယ္ျပန္႔ႏုိင္သမွ် က်ယ္ျပန္႔စြာ ျဖန္႔ေဝ ေဆြးေႏြး ထားၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ ကမာၻ အရပ္ရပ္ရွိ သတင္းစာ၊ ေရဒီယုိ စသည္တုိ႔ကလည္း မရပ္မနား သတင္း ျဖန္႔ခ်ိ ခဲ့ၾကသည္။ ညီလာခံႀကီး က်င္းပေသာ အခါ ကမာၻအရပ္ရပ္မွ သတင္းေထာက္ ဦးေရ ၂,၆၃၆ ေယာက္တုိ႔သည္ ညီလာခံ ခန္းမႀကီးမွ ေန႔စဥ္ သတင္းတုိ႔ကုိ သူ႔ထက္ငါ ဦးေအာင္ အရယူလ်က္ ကမာၻ အရပ္ရပ္သုိ႔ ျဖန္႔ခ်ိ ခဲ့ၾက၏။
ညီလာခံ တက္ေရာက္သူ ကုိယ္စားလွယ္ ဦးေရမွာ ၂၈၂ ေယာက္ ရွိသည္။ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ အသီးသီး၏ ႐ုံးလုပ္ငန္း အဖြဲ႕ဝင္မ်ားကုိပါ ထည့္သြင္း ေရတြက္ေသာ္ ညီလာခံ တက္ေရာက္သူေပါင္း ၁,၇၆၂ ေယာက္ ရွိ၏။ ညီလာခံ အတြင္း ေန႔စဥ္ ႐ုိက္ႏွိပ္ ျဖန္႔ေဝရေသာ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားမွာ ပ်မ္းမွ် ႐ြက္ေရ ငါးသိန္းခန္႔ ရွိလ်က္ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ား၏ အေလးခ်ိန္မွာ ၇၈ တန္မွ် ရွိေသာ ဟူ၏။ ထုိအခ်ိန္ အထိ ၂ဝ ရာစုႏွစ္ အတြင္း က်င္းပခဲ့ေသာ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ ညီလာခံမ်ား အနက္ ဆန္ဖရန္စၥကုိ ညီလာခံသည္ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကား လူသိ အမ်ားဆုံး ျဖစ္၏။
စိန္႔ဂ်ိမ္း နန္းေတာ္ ေၾကညာခ်က္ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည့္ ၁၉၄၁ ခု၊ ဇန္နဝါလီမွ စ၍ ငါးႏွစ္နီးပါး ၾကာမွ်ပင္ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ညီလာခံႀကီးဆီသုိ႔ ေရွး႐ႈအားထုတ္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾက၏။ သမၼတ ႐ုစဗဲ့ႏွင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီတုိ႔ ေျမာက္အတၲလန္တိတ္ သမုဒၵရာ၏ တခုေသာ ေနရာတြင္ ေက်ာက္ခ်ထားသည့္ စစ္သေဘၤာေပၚ၌ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲမွ စ၍ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု ေယာ္လ္တာၿမိဳ႕ ေဆြးေႏြးပြဲတုိင္ေအာင္ ကမာၻတြင္ တာဝန္ အရွိဆုံး စစ္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ၾသဇာတိကၠမ အႀကီးမားဆုံး ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ကုိယ္တုိင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက၏။
ဤသုိ႔ဆုိ၍ ဆန္ဖရန္စၥကုိ ညီလာခံသည္ ေလစု ေရစုန္တြင္ ႐ြက္ကုန္လႊင့္ ဘိသကဲ့သုိ႔ ေခ်ာေမာ ေျပျပစ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆလွ်င္ကား ထုိထက္မွားေသာ အမွား မရွိႏုိင္ရာေခ်။ တံဆိပ္တုံး ခတ္႐ုံ၊ လက္မွတ္ထုိး႐ုံ၊ ေဆြးေႏြးဘက္ခ်င္း အျပန္အလွန္ ခ်ီးက်ဴးစကား ဆုိ၍ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္႐ုံမွ်ျဖင့္ ၿပီးေသာ ညီလာခံကား အလွ်င္းမဟုတ္။ ေသာင္ေတြ၊ စည္းေတြ၊ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ တုိးခဲ့ရသျဖင့္ ခရီးဆုံး ပန္းတုိင္ အေရာက္လွမ္းမွ လွမ္းႏုိင္ပါမည္ေလာဟု ရင္တမမ ျဖစ္ခဲ့ၾကရ၏။ ေခတ္သစ္ စနစ္သစ္ စာမ်က္ႏွာသစ္ ဖြင့္မည့္ သမုိင္းဝင္ ညီလာခံႀကီး ျဖစ္၏။
အေမရိကန္ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ကုိ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မစၥတာ စတက္တင္နီယပ္က လည္းေကာင္း၊ ဆုိဗီယက္ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ကုိ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မစၥတာမုိလုိေတာ့က လည္းေကာင္း၊ ၿဗိတိသွ် ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ကုိ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး အီဒင္က လည္းေကာင္း၊ တ႐ုတ္ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ကုိ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မစၥတာဆြမ္းက လည္းေကာင္း အသီးသီး ေခါင္းေဆာင္ျပဳၿပီး ျပင္သစ္ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ကုိ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မစၥတာ ဘီေဒါ့ (Mr. George Bidalt) က ေခါင္းေဆာင္ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
ေမလလယ္ခန္႔တြင္ ဥေရာပ၌ စစ္အေျခအေနသည္ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာေသာေၾကာင့္ ေဖာ္ျပပါ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ငါးဦး အနက္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးမွ အပ က်န္ေသာ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြ႕ဲ ေခါင္းေဆာင္ ဝန္ႀကီးတုိ႔သည္ ဆန္ဖရန္စစၥကုိရွိ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ထားခဲ့၍ မိမိႏုိင္ငံ ၿမိဳ႕ေတာ္ အသီးသီးသုိ႔ ျပန္သြားၾကသည္။ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕မ်ားကုိ ဒုတိယ ေခါင္းေဆာင္ အသီးသီးက ဆက္လက္ ေခါင္းေဆာင္ တက္ေရာက္ၾကသည္။ ၎တုိ႔မွာ ၿဗိတိန္မွ ေလာ့ဒ္ ဟယ္လီဖက္ (Lord Halifax)၊ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုမွ ဂ႐ုိမီကုိ၊ တ႐ုတ္ သမၼႏုိင္ငံမွ ဝယ္လင္တန္ခူးႏွင့္ ျပင္သစ္မွ ဂ်ဳိးဇက္ေပါလ္ဘန္းကူး (Josef Paul Bancour) တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ပဲ့ကုိင္ ေကာ္မတီ (Steering Committee)
ညီလာခံ တက္ေရာက္လာသည့္ ႏုိင္ငံ အားလုံး ပါဝင္ေသာ ပဲ့ကုိင္ ေကာ္မတီကုိ ဖြဲ႕စည္းသည္။ ပဲ့ကုိင္ ေကာ္မတီ၏ သဘာပတိ အျဖစ္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မစၥတာ စတက္တင္နီယပ္အား တင္ေျမႇာက္ လုိက္ၾက၏။
အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီ (Executive Committee)
၁၃ ႏုိင္ငံ ပါဝင္ေသာ အမႈေဆာင္ အဖြဲ႕၏ ဥကၠ႒ အျဖစ္ အိမ္ရွင္ႏုိင္ငံ၏ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မစၥတာ စတက္တင္ နီယပ္ကုိပင္ တင္ေျမႇာက္သည္။
ေကာ္မရွင္ ေလးခုႏွင့္ ေကာ္မတီ အဖြဲ႕ငယ္ ၁၂ ခု ဖြဲ႕ျခင္း
ညီလာခံ၏ ေအာက္ေျခသိမ္း လုပ္ငန္း အဝဝကုိ အသီးသီး တာဝန္ ခြဲေဝ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္ရန္ အဓိက ေကာ္မရွင္ ေလးခုႏွင့္ အဖြဲ႕ငယ္ ၁၂ ခုကုိ ဖြဲ႕စည္းသည္။ အဖြဲ႕ငယ္ အသီးသီးသည္ အဓိက ေကာ္မရွင္ ေလးခုႏွင့္ အဖြဲ႕ငယ္ ၁၂ ခုကုိ ဖြဲ႕စည္းသည္။ အဖြဲ႕ငယ္ အသီးသီးသည္ အဓိက ေကာ္မရွင္ ေလးခု အနက္မွ သက္ဆုိင္ရာ တခုခု၏ ၾကပ္မတ္ ကြပ္ကဲမႈ ခံယူ၍ လုပ္ငန္း ေဆာင္႐ြက္ၾကသည္။ ယင္းေကာ္မရွင္ႏွင့္ ေကာ္မတီ အဖြဲ႕ငယ္တုိ႔သည္ တည္ေထာင္ လတၲံ႕ေသာ ကမာၻ႔ အဖြဲ႕အစည္းႀကီး၏ အေျခခံ စည္းမ်ဥ္း ျဖစ္ရမည့္ စာခ်ဳပ္ (ဝါ) ပဋိညာဥ္ စာတမ္း မူၾကမ္းကုိ က႑ အသီးသီး ခြဲ၍ ေဆြးေႏြး ညႇိႏႈိင္း ေရးဆြဲ တင္ျပရန္ တာဝန္ ယူၾကရသည္။
ေကာ္မရွင္ ေလးခုႏွင့္ ေကာ္မတီ အဖြဲ႕ငယ္ ၁၂ ခုတုိ႔ လုပ္ငန္းတာဝန္ ခြဲေဝ ေဆာင္႐ြက္ၾကပုံကုိ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
အထက္ပါ လုပ္ငန္း ဖြဲ႕စည္းပုံ ဇယားကုိ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မည္မွ် က်ယ္ျပန္႔စြာ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကသည္ကုိ လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံ ႀကီး ငယ္ လတ္ အားလုံး ဝုိင္းဝန္း ပံ့ပုိး ခဲ့ၾကပုံကုိ လည္းေကာင္း ထင္းရွားစြာ ေတြ႕ရသည္။ အဖြဲ႕ငယ္ ၁၂ ခုက မိမိတုိ႔ တာဝန္က်ရာ အပုိင္း အတြက္ စာပုိဒ္ မူၾကမ္းမ်ားကုိ ေရးဆြဲ၍ ဆုိင္ရာ အဓိက ေကာ္မရွင္သုိ႔ တင္ျပၾကရသည္။ ဆုိင္ရာ ေကာ္မရွင္ အသီးသီးက အလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီႏွင့္ ပဲ့ကုိင္ ေကာ္မတီသုိ႔ ဆက္လက္ တင္ျပၾကသည္။ ေနာက္ဆုံး အဆင့္တြင္ ညီလာခံ ကုိယ္စားလွယ္ အားလုံး ပါဝင္ေသာ မ်က္ႏွာစုံညီ အစည္းအေဝးကုိ တင္ျပ၍ ဆုံးျဖတ္ အတည္ျပဳသည္။
အထက္ ေဖာ္ျပပါ မ်က္ႏွာစုံညီ အစည္းအေဝး၊ ပဲ့ကုိင္ေကာ္မတီ၊ အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႕၊ အဓိက ေကာ္မရွင္ႏွင့္ ေကာ္မတီ အဖြဲ႕ငယ္မ်ား အျပင္ အေရးပါေသာ အဖြဲ႕ငယ္ ႏွစ္ခု က်န္ရွိေသး၏။
ညႇိႏႈိင္း ဆက္စပ္ေရး ေကာ္မတီ
ပါဝင္ေသာ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားမွာ အမႈေဆာင္ေကာ္မတီႏွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ ေကာ္မတီ အဖြဲ႕ငယ္ ၁၂ ခုႏွင့္ ေကာ္မရွင္ ၄ ခုတုိ႔ အသီးသီးက တင္ျပေသာ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္ စာပုိဒ္မူၾကမ္း အသီးသီးကုိ ပူးေပါင္း ဆက္စပ္လ်က္ စကား အသုံးအႏႈန္း၊ ေရွ႕ေနာက္ အထားအသုိ၊ ပုဒ္၊ ပါဒ၊ ဝါက်၊ စာသြား စာလာ ညီၫြတ္မႈ ရွိ မရွိ၊ ေဝါဟာရ အသုံးအႏႈန္းမ်ား မွန္ မမွန္ စိစစ္ ညႇိႏႈိင္းသည္။ ေကာ္မရွင္ အသီးသီးက တင္ျပေသာ စာမူၾကမ္း၏ အနက္ အဓိပၸာယ္ အႏွစ္သာရကုိ ျပင္ဆင္ခြင့္ မရွိေပ။
ဥပေဒ အၾကံေပး ေကာ္မတီ (Advisory Committee of Jurists)
အဖြဲ႕ဝင္ ႏုိင္ငံ ၆ ႏုိင္ငံ ပါဝင္သည္။ ၎တုိ႔မွာ အေမရိကန္၊ တ႐ုတ္၊ ျပင္သစ္၊ မကၠဆီကုိ၊ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ၿဗိတိန္တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ဤေကာ္မတီမွာ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ၌ ညီလာခံ၏ တရားဝင္ ဘာသာစကား ငါးမ်ဳိးကုိ ေျပာေသာ ႏုိင္ငံမ်ား ပါဝင္ ဖြဲ႕စည္း ထားသည္။ ဥပေဒ အၾကံေပး ေကာ္မတီ၏ တာဝန္မွာ ညႇိႏႈိင္း စိစစ္ေရး ေကာ္မတီအား ကူညီရန္သာ ျဖစ္သည္။
ညႇိႏႈိင္း စိစစ္ေရး ေကာ္မတီႏွင့္ ဥပေဒ အၾကံေပး ေကာ္မတီတုိ႔မွာ လုပ္ငန္း သဘာဝ အားျဖင့္ က်န္ အျခားေသာ ေကာ္မရွင္ စသည္တုိ႔ႏွင့္ မတူေပ။ ထုိေကာ္မတီ ႏွစ္ခုတြင္ ပါဝင္ ေဆြးေႏြးသူမ်ားသည္ သက္ဆုိင္ရာ အစုိးရ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား အျဖစ္ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ၾကျခင္း မဟုတ္၊ ပုဂၢလိက ကြၧမ္းက်င္သူမ်ား အျဖစ္ ပါဝင္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။
ခဲရာခဲဆစ္ ကိစၥမ်ား
(က) သဘာပတိ ေ႐ြးခ်ယ္ေရး ကိစၥ
အထက္ တေနရာတြင္ ေဖာ္ျပၿပီးခဲ့သည့္ အတုိင္း ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ညီလာခံ၏ လုပ္ငန္းတုိ႔မွာ ရာႏႈန္းျပည့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴး ရွိခဲ့သည္ မဟုတ္။ ညီလာခံ မစမီ ညီလာခံ သဘာပတိ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကေတာ့မည္ ဆုိသည္ႏွင့္ ျပႆနာ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ကမာၻ႔ အစဥ္အလာ လုပ္႐ုိး လုပ္စဥ္ အရမွာ အစည္းအေဝး က်င္းပရာ ႏုိင္ငံ၏ အိမ္ရွင္ အစုိးရကုိ ကုိယ္စားျပဳ တက္ေရာက္ေသာ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အား သဘာပတိ အျဖစ္ ေ႐ြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ၿမဲ ျဖစ္၏။ ယခု ကိစၥတြင္ အစဥ္အလာကုိ ဆုိဗီယက္ ကုိယ္စားလွယ္က လက္မခံ သျဖင့္ စကတည္းက ယဥ္ေပသကို ျဖစ္ခဲ့သည္။
အစဥ္အလာကုိပင္ လုိက္မည္ေလာ၊ ဆုိဗီယက္ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕က တင္ျပသကဲ့သုိ႔ ညီလာခံႀကီးကုိ ကမကထ ျပဳၾကသည့္ ႏုိင္ငံႀကီး ေလးႏုိင္ငံမွ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကိုပင္ ပူးတြဲ သဘာပတိ အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္မည္ေလာ၊ သုိ႔တည္း မဟုတ္ ၿဗိတိသွ် ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မစၥတာ အီဒင္ အၾကံေပး သကဲ့သုိ႔ ကမကထျပဳသူ ႏုိင္ငံႀကီး ေလးႏုိင္ငံ၏ ကုိယ္စားလွယ္တုိ႔က တလွည့္စီ သဘာပတိ အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္မည္ေလာ၊ ညီလာခံ မစႏုိင္မီ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးၾကရ၏။ ေနာက္ဆုံး၌ ေရွး႐ုိးစဥ္အလာ အတုိင္း အိမ္ရွင္ ကုိယ္စားလွယ္ကုိ ဦးစားေပးျခင္းလည္း မဟုတ္၊ ဆုိဗီယက္ ဆႏၵ အတုိင္းလည္း မက်ေသာ ၿဗိတိသွ်၏ အၾကံေပးခ်က္ကုိ လက္ခံ၍ အလွည့္က် သဘာပတိ စနစ္ကုိ က်င့္သုံးခဲ့ၾကသည္။
(ခ) ဘာသာစကား ကိစၥ
ပဲ့ကုိင္ ေကာ္မတီ၏ ပထမ အစည္းအေဝးတြင္ အလွည့္က် သဘာပတိ ျဖစ္သူ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ အဖြင့္ မိန္႔ခြန္းစကား စတင္ ေျပာၾကားသည္။ ဤတြင္ ျပႆနာ တေမွာင့္ ေပၚရျပန္သည္။ သဘာပတိ၏ မိန္႔ခြန္းကုိ ျပင္သစ္ဘာသာျဖင့္ တပါတည္း ျပန္ဆုိေပးပါရန္ ျပင္သစ္ ကုိယ္စားလွယ္က ထ၍ ေတာင္းဆိုသည္။ သုိ႔ျဖင့္ ညီလာခံ၏ တရားဝင္ ဘာသာစကား သတ္မွတ္ေရး ျပႆနာ ေပၚေပါက္ လာရျပန္၏။ ထုိ႔ေနာက္ အဂၤလိပ္ႏွင့္ ျပင္သစ္ဘာသာကုိ ညီလာခံ၏ အစည္းအေဝးတုိင္း အတြက္ လုပ္ငန္းသုံး ဘာသာစကား (Working Languages) အျဖစ္ ဆက္လက္ အသုံးျပဳသြားရန္ ဆုံးျဖတ္ လုိက္ၾကရ၏။ ထုိ႔ျပင္ ညီလာခံ၏ မွတ္တမ္းမ်ားကုိ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ ႐ုရွား၊ တ႐ုတ္ႏွင့္ စပိန္ဘာသာတုိ႔ျဖင့္ ႐ုိက္ႏွိပ္ ထုတ္ေဝ သြားရန္ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ထုိဘာသာစကား ငါးမ်ဳိးကုိ ညီလာခံ၏ တရားဝင္ ဘာသာ စကားမ်ား (Official Languages) အျဖစ္ တပါတည္း သတ္မွတ္ရန္လည္း ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾက၏။
(ဂ) ဆုိဗီယက္ျပည္နယ္ ႏွစ္ခုကုိ ဖိတ္ၾကားေရး ကိစၥ
ေယာ္လ္တာ ေဆြးေႏြးပြဲ စသည္တုိ႔တြင္ သေဘာတူညီခဲ့ၿပီးေသာ ကိစၥ အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ပုံခ်င္း ကြာျခားခ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ အခက္အခဲ အခ်ဳိ႕ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသး၏။ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု၏ ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္ ႏွစ္ခုအား ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ညီလာခံသုိ႔ ဖိတ္ၾကား တက္ေရာက္ေစရန္ ေယာ္လ္တာတြင္ ေဆြးေႏြးစဥ္က ႐ုစဗဲ့ႏွင့္ ခ်ာခ်ီတုိ႔က သေဘာတူခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္ဟု စတာလင္က သေဘာေပါက္ထားသည္။ ႐ုစဗဲ့ႏွင့္ ခ်ာခ်ီက ထုိသုိ႔ အၿပီးအပုိင္ နားလည္ လက္ခံျခင္း မရွိ။ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု ျပည္နယ္ ၁၆ ခုအနက္ ႏွစ္ခုကို ဖြဲ႕စည္း လတၲံ႕ေသာ ကမႝာ့အဖြဲ႕ အစည္းႀကီးတြင္ ဝင္ခြင့္ျပဳရန္ အဆုိ တင္သြင္းပါက ၎တုိ႔ အေနျဖင့္ ကန္႔ကြက္ရန္ မရွိေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္ဟု ၿဗိတိသွ်ႏွင့္ အေမရိကန္ ေခါင္းေဆာင္တုိ႔က ယူဆသည္။ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ညီလာခံသုိ႔ ဆုိဗီယက္ ျပည္နယ္ ႏွစ္ခုအား ဖိတ္ပါမည္ဟူ၍ ျဖစ္ေစ၊ မဖိတ္ႏုိင္ဟူ၍ ျဖစ္ေစ၊ တစုံတရာ ကတိျပဳခဲ့ျခင္း မရွိဟု ခ်ာခ်ီႏွင့္ ႐ုစဗဲ့တုိ႔က ဆုိသည္။
ေနာက္ဆုံး၌မူ အာဂ်င္တီးနားကုိ ျဖည့္စြက္ ဖိတ္ၾကားလုိက္ေသာ ေတာင္အေမရိကန္ ႏုိင္ငံတုိ႔က ၎၏ လက္ေအာက္ခံ ကုိလုိနီ အဆင့္မွ်သာ ရွိေသးေသာ အိႏၵိယႏွင့္ ဒုိမီနီယန္ အဆင့္မွ်သာ ရွိေသးေသာ ကေနဒါႏွင့္ ၾသစေၾတးလ်ကုိ ဖိတ္ၾကားရန္ အားသန္ေန သျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုက မဟာမိတ္ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ လုိက္ေလ်ာ ညီေထြျပဳသည့္ အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု၏ အဆုိကုိ လက္ခံလုိက္ေလ၏။ ဤနည္းျဖင့္ ဘုိင္လုိ႐ုရွား (Byelorussian Soviet Socialist Republic) ႏွင့္ ယူကရိန္း (Ukrainian Soviet Socialist Republic) တုိ႔ကုိ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ညီလာခံသုိ႔ ျဖည့္စြက္ ဖိတ္ၾကား ခဲ့ၾကရေလသည္။ ယခုအခါ ဘုိလုိ႐ုရွားသည္ ဘီလာ႐ု အမည္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ယူကရိန္း ဆုိရွယ္လစ္ သမၼတႏုိင္ငံသည္ ယူကရိန္း အမည္ျဖင့္ လည္းေကာင္း သီးျခား လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ား အျဖစ္ ရွိေနၾကေလ၏။
(ဃ) အျခား အခက္အခဲမ်ား
ဆုိခဲ့ေသာ အခက္အခဲတို႔မွာ အနည္းငယ္ေသာ သာဓကမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ညီလာခံတြင္ မဲေပးပုံ စနစ္ ကိစၥ၊ ကုိလုိနီႏုိင္ငံမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး ကိစၥ၊ လုံျခံဳေရး ေကာင္စီတြင္ ႏုိင္ငံႀကီး ငါးႏုိင္ငံတုိ႔အား ဗီတုိပါဝါ ေခၚ တခ်က္လႊတ္ ပယ္ခ်ႏုိင္ခြင့္ အာဏာ ေပးသင့္ မေပးသင့္ ကိစၥ၊ အမ်ဳိးသား ကာကြယ္ေရး အတြက္ ေဒသတြင္း ႏုိင္ငံမ်ား အေနျဖင့္ ကုလသမဂၢမွ တပါး အျခားေသာ အသင္းအဖြဲ႕ (Regional Organizations) ဖြဲ႕ခြင့္ ေပးထုိက္ မေပးထုိက္ ကိစၥ၊ ကုလသမဂၢကုိ အသုံးျပဳ အကာအကြယ္ ယူၿပီး ႏုိင္ငံ တႏုိင္ငံက အျခား တႏုိင္ငံ၏ ျပည္တြင္းေရးတြင္ ပါဝင္ စြက္ဖက္ျခင္း မျပဳႏုိင္ေအာင္ တားဆီးေရး ကိစၥ၊ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္၏ တရားစီရင္ ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ အာဏာသည္ အဖြဲ႕ဝင္ ႏုိင္ငံ အားလုံး အေပၚ၌ အလုိအေလ်ာက္ လႊမ္းမုိး ေစသင့္သေလာ၊ သုိ႔မဟုတ္ ႏုိင္ငံ အသီးသီး၏ ဆႏၵ အေလ်ာက္ ကိစၥ တခုခ်င္း အလုိက္သာလွ်င္ ေ႐ြးခ်ယ္ လက္ခံပုိင္ခြင့္ ရွိေစသင့္သေလာ ဆုိသည့္ ျမားေျမာင္လွေသာ ျပႆနာတုိ႔ျဖင့္ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရ၏။ ဤကိစၥမ်ားသည္ ကုလသမဂၢ သက္တမ္း တေလွ်ာက္လုံးတြင္ အျငင္းပြား၍ မဆုံးခဲ့ေခ်။
ႏုိင္ငံႀကီးေတြက ဗီတုိပါဝါကုိ အလြဲသုံးစားျပဳၿပီး ႏုိင္ငံငယ္ကေလးမ်ားကုိ အႏုိင္က်င့္ေလမည္ေလာဟု ႏုိင္ငံငယ္ေတြက စုိးရိမ္ၾကသည္။ ႏုိင္ငံငယ္ကေလးမ်ားက တႏုိင္ငံလွ်င္ တမဲ ေပးခြင့္ စနစ္ကုိ အားကုိးျပဳကာ မဲအေရအတြက္ မ်ားေအာင္ စုေပါင္း၍ မဲအင္အားျဖင့္ ဖိလ်က္ တာဝန္မဲ့ ေဆာင္႐ြက္ သြားမည္ေလာဟု ႏုိင္ငံႀကီးေတြ ဘက္ကလည္း လန္႔ၾကသည္။
ဆုိခဲ့ေသာ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ေက်ာ္လႊားရန္ အတန္ပင္ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ၾကရေသာေၾကာင့္ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ညီလာခံႀကီးကုိ ေအာင္ျမင္စြာ မ႐ုပ္သိမ္းႏုိင္မီ ၁၉၄၅ ခု၊ ဧၿပီလ ၂၅ ရက္မွ ဇြန္လ ၂၆ ရက္အထိ ႏွစ္လတင္းတင္းမွ် ကာလ အတြင္း၌ ေသာင္ေတြ၊ စည္းေတြ၊ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြႏွင့္ ေလဝဲ ေရဝဲ ေလၾကမ္း ေရၾကမ္း အတန္တန္ ေရွာင္ကြင္း ေလွာ္ခတ္ ခဲ့ရသည္ဟု ဆုိရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ပဋိညာဥ္စာတမ္း (ဝါ) စာခ်ဳပ္ႀကီး အတည္ျဖစ္ျခင္း
၁၉၄၅ ခု၊ ဇြန္လ ၂၅ ရက္တြင္ ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ႀကီး၏ အေျခခံ စည္းမ်ဥ္း ျဖစ္ေသာ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္ (ဝါ) ပဋိညာဥ္ စာတမ္း မူၾကမ္းကုိ ညီလာခံႀကီးက တခဲနက္ အတည္ျပဳၾကသည္။ ဇြန္လ ၂၆ ရက္တြင္ ဆန္ဖရန္စစၥကုိၿမိဳ႕ရွိ စစ္သည္ေတာ္မ်ား အထိမ္းအမွတ္ ခန္းမႀကီးတြင္ ညီလာခံ တက္ေရာက္ေသာ ႏုိင္ငံေပါင္း ၅ဝ မွ ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ အသီးသီးတုိ႔သည္ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္ကုိ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ လက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့ၾကသည္။ ပုိလန္ႏုိင္ငံ အစုိးရမွာ ၎၏ ျပည္တြင္းေရး ႐ႈပ္ေထြး ေနေသာေၾကာင့္ အမ်ားနည္းတူ တၿပိဳင္တည္း လက္မွတ္ မထုိးႏုိင္ခဲ့။ ေနာက္မွ သီးျခား လက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့သည္။
ညီလာခံႀကီးက လက္ခံ အတည္ျပဳ၍ ကုိယ္စားလွယ္ အသီးသီး လက္မွတ္ ေရးထုိးၿပီးကာမွ်ျဖင့္ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္ တရားဝင္ အတည္ျဖစ္ျခင္း မရွိေသးေခ်။ တရားဝင္ အတည္ျဖစ္ရန္ မည္သည့္ အေျခအေနျဖင့္ ျပည့္စုံရမည္ကုိ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္၏ သက္ဆုိင္ရာ စာပုိဒ္တြင္ ျပ႒ာန္းထားသည္။ စည္းကမ္းခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ျဖင့္ ျပည့္စုံရန္ လုိသည္။ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္ကုိ လက္မွတ္ ေရးထုိးၾကေသာ ႏုိင္ငံမ်ား အနက္ အမ်ားစုႀကီးက အတည္ျပဳ စာခြၧန္ (Instrument of Ratification) ေပးအပ္ၿပီး ျဖစ္ရမည္။ ထုိသုိ႔ ေဆာင္႐ြက္ၿပီးေသာ ႏုိင္ငံ အမ်ားစုတြင္ ႀကီးငါးႀကီးဟု ယခု အခါ၌ အသိအမွတ္ ျပဳထားျခင္း ခံရသည့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ ၿဗိတိန္၊ ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု၊ ျပင္သစ္ႏွင့္ တ႐ုတ္ သမၼတႏုိင္ငံတုိ႔လည္း အပါအဝင္ ျဖစ္ေစရမည္။ ထုိလုိအပ္ခ်က္ ႏွစ္ရပ္ ျပည့္စုံေသာ ေန႔တြင္ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္ တရားဝင္ အတည္ ျဖစ္ရမည္။ ထုိျပ႒ာန္းခ်က္ပါ စည္းကမ္း အတုိင္း ၁၉၄၅ ခု၊ ေအာက္တုိဘာလ ၂၄ ရက္တြင္ ေဆာင္႐ြက္ ၿပီးစီးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္သည္ ထုိေန႔မွ စ၍ တရားဝင္ အတည္ ျဖစ္ေလေတာ့၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ညီလာခံ၌ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္ကုိ လက္မွတ္ ေရးထုိးသည့္ ရက္မွစ၍ ေရတြက္ေသာ္ ၁၉၉၅ ခု၊ ဇြန္လ ၂၆ ရက္တြင္ ကုလသမဂၢ သက္တမ္း ႏွစ္ေပါင္း (၅ဝ) ျပည့္သည္။ ကုလသမဂၢ စာခ်ဳပ္သည္ တရားဝင္ အတည္ျဖစ္လ်က္ အသစ္ ဖြဲ႕စည္းအပ္ေသာ ကမာၻ႔ အျပည္အျပည္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ႀကီး စတင္ သက္ဝင္ လႈပ္ရွားသည့္ ရက္မွစ၍ တြက္ေသာ္ ေအာက္တုိဘာလ ၂၄ ရက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္း (၅ဝ) တင္းတင္းျပည့္ေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ဇာတိခ်က္ေြ႔ြက ျဖစ္ေသာ ဆန္ဖရန္စစၥကုိၿမိဳ႕၊ ဌာနခ်ဳပ္တည္ရာ ျဖစ္ေသာ နယူးေယာက္ႏွင့္ ကုလသမဂၢ၏ ဥေရာပ ဌာနခ်ဳပ္ တည္ရာ ဂ်ီနီဗာၿမိဳ႕ ႀကီးမ်ားႏွင့္ တကြ ကမာၻအရပ္ရပ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ အသီးသီး ျမန္မာႏုိင္ငံ အပါအဝင္တြင္ ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ ေ႐ႊရတုသဘင္ ပြဲမ်ားကုိ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ အတြင္း၌ ဝွဲခ်ီး ဆင္ယင္ က်င္းပခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
မနည္းလွေသာ အခက္အခဲမ်ားကုိ ေက်ာ္လႊားလ်က္ ႏုိင္ငံအမ်ား သေဘာတူ လက္ခံႏုိင္သည့္ တခုတည္းေသာ မူၾကမ္းကုိ ေရးဆြဲ အတည္ျပဳ ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္မွာ မေသးငယ္လွေသာ ေအာင္ျမင္မႈ ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က ကမာၻ႔ ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ အေမရိကန္ သမၼတ ႐ုစဗဲ့၊ ဆုိဗီယက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ စတာလင္၊ ၿဗိတိသွ် ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီ စသည္တုိ႔၏ စိတ္ရွည္မႈ၊ ဇြဲေကာင္းမႈ၊ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားမႈတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံငယ္ကေလး မ်ားစြာမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္သိစြာ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္မႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။ ဖက္ဆစ္ ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံတုိ႔အား တြန္းလွန္ တုိက္ခုိက္၍ ဘုံးဘုံးလဲသည္ အထိ ထုိးႏွက္ ေခ်မႈန္းရာ၌ ညီၫြတ္ စည္းလုံးခဲ့၊ သတၲိ ေျပာင္ခဲ့သေလာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ ထိန္းသိမ္းရန္ စုေပါင္း ႀကိဳးပမ္းၾကရာတြင္လည္း ဇြဲေကာင္းေကာင္း၊ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ ရွိရွိ၊ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးႀကီး၊ သူရသတၲိ ျပည့္ျပည့္ျဖင့္ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္ကုိ ႏွစ္ေထာင္း အားရဖြယ္ရာ ေတြ႕ရေပသည္။
ထုိစဥ္က ခ်စ္လုိက္ၾကပုံက
ထုိစဥ္က ကမာၻ႔ ေခါင္းေဆာင္ အခ်င္းခ်င္း အၾကား တဦးႏွင့္ တဦး အြ႔ြကင္းမဲ့ ယုံၾကည္မႈ ရွိၾကသည္ဟု မဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း ကမာၻစစ္ၿပီး ျပႆနာတုိ႔ကုိ ကုိင္တြယ္ ေျဖရွင္းရာ၌ အေပးအယူ မွ်တ ခင္မင္ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကပုံမွာ မွတ္သားေလာက္ ပါသည္။ အေမရိကန္က ဆုိဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုအား ဖက္ဆစ္ နာဇီရန္ကုိ တြန္းလွန္ရန္ အတြက္ ကူညီသည့္ အေနျဖင့္ ေဒၚလာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ တန္ဖုိးရွိေသာ တုိက္သေဘၤာ၊ ဖ်က္သေဘၤာ၊ ဗုံးႀကဲေလယာဥ္၊ တုိက္ေလယာဥ္ႏွင့္ တင့္ကားမွ အစ လက္နက္ႀကီး လက္နက္ငယ္ မ်ဳိးစုံကုိ ေပးခဲ့သည္။ ငတ္မြတ္ျခင္း ေဘးမွ ကာကြယ္ရန္ ဂ်ဳံ စသည့္ စားနပ္ရိကၡာ တန္ခ်ိန္ေပါင္း အေျမာက္အျမားကုိလည္း သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ရန္သူ အေႏွာင့္အယွက္ မ်ဳိးစုံအၾကားမွ ခက္ခက္ခဲခဲ ေဝးေဝးလံလံ ေပးပုိ႔ ခဲ့ရသည္။ ႐ုရွား ကုိယ္တုိင္ကလည္း ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ လက္ခံယူသည္။ အေမရိကန္ လက္နက္ကုိင္ တပ္မ်ားကုိ အေမရိကန္ တပ္မွဴးမ်ား ကုိယ္တုိင္ တုိက္႐ုိက္ ကြပ္ကဲၿပီး ဆုိဗီယက္ ေျမေပၚတြင္ ႀကိဳက္သည့္ ေနရာ ႀကိဳက္သည့္ စစ္မ်က္ႏွာ၌ ပါဝင္ တုိက္ခုိက္ႏုိင္ပါသည္ဟုပင္ ကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္ စတာလင္ ကုိယ္တုိင္က ေျပာခဲ့ဖူး၏။
ကြန္ျမဴနစ္ ဆုိဗီယက္ ႐ုရွားမွ ထိပ္သီး ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အေမရိကန္ ၿဗိတိသွ် စသည့္ ထိပ္တန္း အရင္းရွင္ႏုိင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တီဟီရန္ ၊ ကုိင္႐ုိ၊ ပုိ႔စဒမ္ စသည့္ တတိယႏုိင္ငံ ၿမိဳ႕အသီးသီးတြင္ လည္းေကာင္း၊ ေမာ္စကုိ၊ လန္ဒန္ႏွင့္ ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အသီးသီးတြင္ လည္းေကာင္း ညဥ့္ဦးယံမွ လင္းအားႀကီး အထိ အေရးႀကီးလွ်င္ ႀကီးသလုိ ေဆြးေႏြးၾကရ၏။ ေမာ္စကုိၿမိဳ႕ ကရင္မလင္ နန္းေတာ္ရွိ ကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္ စတာလင္၏ ႐ုံးခန္းႏွင့္ ေနအိမ္ ဧည့္ခန္းတုိ႔တြင္ ေဆြးေႏြး ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိ၏။ ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ သမၼတ အိမ္ျဖဴေတာ္ရွိ ႐ုံးခန္း၊ စာၾကည့္ခန္းႏွင့္ အိပ္ခန္းတုိ႔တြင္ ေဆြးေႏြး ၾကရသည္လည္း ရွိခဲ့၏။ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရွိ ခ်ာခ်ီ၏ ႐ုံးခန္း၊ အနားယူ စခန္းႏွင့္ ဗုံးခုိက်င္းထဲတြင္ ေဆြးေႏြးရသည့္ အႀကိမ္မ်ားလည္း ရွိခဲ့၏။
ကြန္ျမဴနစ္ ထိပ္သီး ေခါင္းေဆာင္ မုိလုိေတာ့၊ ဝါရွင္တန္ေရာက္သည့္ အခါတြင္ သမၼတ ႐ုစဗဲ့၏ အိမ္ျဖဴေတာ္၌ပင္ တည္းခုိခဲ့ဖူးသည္။ တေနကုန္ တေနခန္း ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ လင္းအားႀကီး အထိ ေဆြးေႏြး၍ မဆုံးႏုိင္ ရွိတတ္သည္။ ေဆြးေႏြးၾကရသည့္ ကမာၻ႔စစ္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတုိ႔မွာ ေသေရးရွင္ေရးပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ စိတ္ဝင္စားၾကသည္။ တစတစႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ အခ်င္းခ်င္း တဦးႏွင့္ တဦး ပုိမုိ ရင္းႏွီးလာေသာ အခါ ခင္မင္ရာ ခင္မင္ေၾကာင္း အာလာပသလ႞ာပ စကားမ်ား၊ ရယ္စရာ ေမာစရာ ေပ်ာ္စရာ ျပက္စရာမ်ား၊ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ကလိၾက၊ ရိၾက၊ ေထ့ၾက၊ ေငါ့ၾက၊ ရံဖန္ရံခါ ကြၧဲၿမီးတုိၾက၊ လူႀကီးခ်င္း သိမ္ေမြ႕စြာ ရန္ျဖစ္ၾက၊ ပရိယာယ္ေဝဝုစ္ ထုတ္ၾကပုံမ်ားကုိ အခ်ဳိ႕ မွတ္တမ္းမ်ားႏွင့္ အတၴဳပၸတၲိမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ ပါဝင္ခြင့္ရခဲ့သူ သံတမန္ႀကီးမ်ား ျပဳစုသည့္ ကုိယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ဖတ္႐ႈရသည္မွာ ဗဟုသုတလည္း ပြား၊ ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရး၊ လူမႈေရး အေတြ႕အၾကံဳေတြလည္း လက္ဆင့္ ကမ္းရသည့္ အျပင္ အပ်င္းလည္း ေျပလွေပ၏။ ေရာဘတ္၊ အီး၊ ရွားဝုဒ္ (Robert E.Sherwood) ေရး နယူးေယာက္ၿမိဳ႕၊ ဘင္တန္ ထုတ္ေဝေရး (Bantam Books Inc) ႏွင့္ ဟာပါႏွင့္ ညီအစ္ကုိမ်ား (Harper & Brothers) မွ ထုတ္ေသာ ႐ုစဗဲ့ႏွင့္ ေဟာ့(ပ)ကင္ (Roosevelt and Hopkins) အတြဲ ၁ ႏွင့္ ၂ မွာ ဆယ္ႀကိမ္မက ႐ုိက္ႏွိပ္ရၿပီး စာေပဆု ဒါဇင္ဝက္မွ်ေလာက္ ခ်ီးျမႇင့္ျခင္း ခံရေသာ လူႀကိဳက္မ်ားသည့္ စာအုပ္ျဖစ္၏။
႐ုစဗဲ့ႏွင့္ ထ႐ူးမင္းတုိ႔ လက္ထက္ သမၼတ ႏွစ္ဦး၏ ႐ုရွားဘာသာ စကားျပန္ အျဖစ္ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲတုိင္းတြင္ ႏႊဲခဲ့ရၿပီး ေနာင္အခါတြင္ အေမရိကန္ သံအမတ္ႀကီး တဦး ျဖစ္လာလ်က္ ႐ုရွားႏုိင္ငံ ဆုိင္ရာ ပါရဂူ အျဖစ္ ေလးစားျခင္း ခံရသူ ခ်ားလ္စ္ဘုိလင္ (Charles Bohlen) ေရးသားသည့္ 'သမုိင္းသက္ေသ' (Witness to History) အမည္ရွိ စာအုပ္မွာလည္း စာအုပ္ေကာင္း တအုပ္ ျဖစ္၏။
အေမရိကန္ သမၼတ ႐ုစဗဲ့ႏွင့္ ၿဗိတိသွ် ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီတုိ႔ ရင္းႏွီးပုံမွာ အထူးေျပာဖြယ္ရာ မရွိ။ ခ်ာခ်ီ အတြက္ အေမရိကန္ သမၼတ၏ အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ စားအိမ္ေသာက္အိမ္ တည္းခုိအိမ္ ျဖစ္သည္။ ႐ုစဗဲ့က တေနကုန္ တေနခန္း က်ဳံး၍ အလုပ္လုပ္ၿပီး တညလုံး အားရပါးရ အိပ္ေလ့ရွိသည္။ ႐ုစဗဲ့မွာ က်န္းမာ သန္စြမ္းလွသူ မဟုတ္ဘဲ ပုိလီယုိ ေရာဂါသည္ တဦး ျဖစ္ကာ အိမ္ထဲ၌ပင္ လက္တြန္းလွည္းျဖင့္ လႈပ္ရွား သြားလာရသည္။ ခ်ာခ်ီက ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ လင္းအားႀကီး အထိ ေလာဘတႀကီး အလုပ္လုပ္၍ ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္တတ္သည္။ ေန႔လယ္စာ အၿပီးတြင္လည္း တေမွး ေမွးေလ့ရွိသည္။
တေန႔ေသာ ေန႔လယ္တြင္ အိမ္ျဖဴေတာ္၌ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီတည္း ခုိေနရာ အိပ္ခန္းသုိ႔ စကားစျမည္ ေျပာရန္ ႐ုစဗဲ့က သူ၏ လက္တြန္းလွည္း ေပၚတြင္ ထုိင္ရင္း ကုိယ္တုိင္ တြန္း၍ ဝင္လုိက္သည္။ ေန႔ခင္း ေန႔လယ္တြင္ သူ႔ထုံးစံ အတုိင္း တေမွး ေမွးစက္ရာမွ အထိ ေရခ်ဳိးခန္းတြင္ ကုိယ္လက္ သန္႔စင္ အၿပီး မိေမြးတုိင္း ဖေမြးတုိင္း ျပန္ထြက္လာေသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ာခ်ီႏွင့္ သမၼတ ႐ုစဗဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္မိၾက၏။ ႐ုစဗဲ့က အားတုံ႔ အားနာျဖင့္ လက္တြန္းလွည္းကုိ တြန္း၍ ျပန္လွည့္ထြက္ရန္ ဟန္ျပင္ေလရာ ခ်ာခ်ီက သမၼတႀကီးအား လွမ္းေျပာလုိက္သည္မွာ -
"သမၼတႀကီး ခင္ဗ်ာ၊ ျပန္ထြက္ မသြားပါနဲ႔၊ ေရွာင္သြားဖုိ႔ မလုိပါဘူး၊ ၿဗိတိသွ် ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ တေယာက္အဖုိ႔ အေမရိကန္ သမၼတႀကီး မေတြ႕ မျမင္ရေအာင္ ဖုံးကြယ္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ထားစရာ ဆုိလုိ႔ ဘာတခုမွ မရွိပါဘူး" ဟု ေျပာခဲ့ေသာ ဟူ၏။ (The prime minister of Great Britain has nothing to conceal from the president of the United States.)
တကမာၻလုံးကုိ ရန္ျပဳေနေသာ လူသား အားလုံး၏ ဘုံရန္သူ ျဖစ္ေသာ ဝင္႐ုိးတန္း ႏုိင္ငံတုိ႔၏ ဖက္ဆစ္ဘီလူး အာဏာရွင္ဝါဒႏွင့္ ပက္ပင္း ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကမာၻ႔ အေရွ႕အေနာက္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တကြ ကြန္ျမဴနစ္ေရာ အရင္းရွင္ပါ၊ ဘုရင္ေရာ သမၼတပါ၊ သူေဌးေရာ ဆင္းရဲသားပါ ႏုိင္ငံႀကီးငယ္လတ္ အားလုံး ညီၫြတ္ ခဲ့ၾကသည္မွာ အံ့မခန္း ရွိလွ၏။ ထုိသုိ႔ ပလဲနံပ သင့္ျမတ္ ခ်စ္ၾကည္ ရင္းႏွီးစြာ ယွဥ္တြဲ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ၾကေသာ 'ဟန္းနီးမြန္း' ပ်ားရည္ဆမ္း ကာလ မည္မွ် ၾကာမည္နည္း။ ဤေမးခြန္းသည္ ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ စတင္ သက္ဝင္ လႈပ္ရွား၍မွ မၾကာေသးမီ ေလ့လာသူတုိ႔အား အၿမဲ ေခါင္းခဲ ေစခဲ့ေလ၏။
ဦးေအာင္သန္႔
ျမန္မာ့ သတင္းဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာအဖြဲ႕
နည္းပညာႏွင့္ ျမန္မာ့ ကြန္ရက္ ေမာ္ကြန္းတိုက္
စာေပ၊ သတင္းနည္းပညာႏွင့္ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ ....... မွတင္ဆက္သည္။ ။
Dos Attack or Ping Attack
Dos Attack အေျကာင္းျဖစ္ပါတယ္ပညာရေစရန္အတြက္ျဖစ္ပါတယ္အျခားရည္၇ြယ္ခ်က္မရွိပါ
A Denial-Of-Service Attack (DoS attack) or Distributed Denial-Of-Service Attack (DDoS Attack)
နည္းျဖစ္ပါသည္အေသးစိပ္ကိုေတာ့က်ြန္ေတာ္ေရးျပထားပါတယ္ တိုက္နည္းေတြထဲက အလြယ္ကူဆံုးေသာနည္းေတြကို ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ping attack ေတြပါ
ကုိဃ္တုိက္ခုိက္လုိေသာသူ၏ services မ်ားကုိ ပိတ္ပင္ျခင္းတစ္နည္းအားျဖင့္ သူ၏လုပ္ငန္းေဆာင္
တာမ်ားဆက္မလုပ္နုိင္ေအာင္ရပ္ဆုိင္းပစ္ျခင္း
-end-user,systems,servers,routers နဲ့ website စတာေတြ hack နုိင္ပါတယ္
၁ command prompt (CMD or DOS) window system
၂ တုိက္ခုိက္လုိေသာ ကြန္ပ်ဴတာ သုိ့ website ၏ IP address website ၏ IP address ကုိ ဘဃ္လုိ
ရနုိင္မလဲ ဆုိရင္
CMD ကုိဖြင့္ပါ
Nslookup website name ရုိက္ထည့္ပါ (eg- nslookup www.google.com)
website ၏ IP address က်လာပါလိမ့္မည္။
စတင္တုိက္ခုိက္
တင္မလို့ေကာင္းလား
CMD ကုိဖြင့္ပါ
၂ Ping site-IP-165500-n10000000-W0.00001
လုိ ရုိက္ထည့္ပါ
(site-IP ေနရာတြင္ တုိက္ခိုက္လုိသည္ ကြန္ပ်ဴတာ(သုိ့) website ၏ IP address ကုိရုိက္ထည့္ပါမည္။)
-n10000000 ကေတာ့ အၾကိမ္ 10000000 တုိက္ခုိက္မည္ပာုေျပာျခင္းျဖစ္ သည္။ အၾကိမ္အေရအတြက္
ကုိေျပာင္းလဲနုိင္ပါတဃ္
-w0.00001 ကေတာ့ တစ္ၾကိမ္တုိက္ခုိက္ျပီးေနာက္ဘဃ္ေလာက္ၾကာရင္ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္တုိက္
ခုိ္က္မွာ ကုိေျပာျခင္းျဖစ္ပါတဃ္
ဒါေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ တက္လို. သိလို. တင္တာ မဟုက္ပါဘူး အကိုဆရာတစ္ေယာက္ရဲ. သင္ၾကားထားသမ်ွကိုသာ ၿပန္လည္ေ၀မွ်ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။
အမွားမ်ားပါရင္လည္း ၿပန္လည္ေ၀မွ်သူ ကၽြန္ေတာ္.အမွားသာၿဖစ္ပါတယ္။
source:http://mcxeros.multiply.com/journal/item/22
ကြန္ပ်ဴတာကို ျမန္ဆန္ေစမယ့္ နည္းလမ္း (၅) မ်ိဳး
ကုိယ့္ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာ ပိတ္ခါနီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖြင့္ခါစပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြန္ပ်ဴတာ ေပါ႔ေပါ႔ေလးျဖစ္ေအာင္ အမိႈက္ေတြကို ရွင္းလင္းမယ့္ နည္း (၅) နည္းကို ေျပာျပပါမယ္။ သိၿပီးတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ မလုိဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ မသိေသးတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ အတုိင္းအတာ တစ္ခုေလာက္ထိ အက်ိဳးရွိမွာပါ။ ပထမဆံုး start ေအာက္ကေန run box ကို ဖြင့္လုိက္ပါ။ (Window +R) နဲ႔ တြဲဖြင့္ရင္လည္း ရပါတယ္။ အဲဒီ Run box မွာပဲ
၁။ temp ႐ုိက္ Select All (Ctrl + A) လုပ္ (Shift + Delete) နဲ႔ ဖ်က္ပစ္လုိက္။ ၿပီးရင္
၂။ %temp% ႐ုိက္ Select All (Ctrl + A) လုပ္ (Shift + Delete) နဲ႔ ဖ်က္ပစ္လုိက္။ ၿပီးရင္
၃။ prefetch ႐ုိက္ Select All (Ctrl + A) လုပ္ (Shift + Delete) နဲ႔ ဖ်က္ပစ္လုိက္။ ၿပီးရင္
၄။ recent ႐ုိက္ Select All (Ctrl + A) လုပ္ (Shift + Delete) နဲ႔ ဖ်က္ပစ္လုိက္။ၿပီးရင္
၅။ cookies ႐ုိက္ Select All (Ctrl + A) လုပ္ (Shift + Delete) နဲ႔ ဖ်က္ပစ္လုိက္။
သင့္ကြန္ပ်ဴတာ ပံုမွန္ထက္ ပုိမုိေကာင္းမြန္တာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အဆင္ေျပၾကပါေစ။
By Net Guide Journal
USB Drive ၏ လွ်ိဳ ့၀ွက္ခ်က္ တစ္ခ်ိဳ
(၁) USB Drive ကုိ Custom Icon အေနျဖင့္ ေပးႏုိင္သည္။
USB Drive ကုိ Custom Icon အေနျဖင့္ သုံးစဲြေသာအခါ တစ္ခုခ်င္းသုံးစဲြတဲ့ အခါမ်ဳိးေတြမွာ ၎ Function သည္ သိသာထင္ရွားမႈ မရွိေသာ္လည္း USB Hub ကေနတစ္ဆင့္ Drive မ်ားကို အမ်ားအျပား သုံးစဲြေသာအခါတြင္ ကုိယ္ထည့္ထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို icon ျဖင့္ သီးသန္႔ခဲြျခားႏုိင္စြမ္းရွိသည္။
(၂) Chrome OS ကုိ Drive ထဲတြင္ ထည့္ထားႏုိင္သည္။
အလြယ္တကူ သယ္ယူသြားႏုိင္ေသာ Application မ်ား ေပၚေပါက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ ထုိကဲ့သုိ႔ Portable Application မ်ားဆန္ဆန္ Portable OS ( အလြယ္တကူ သယ္ယူသြားႏုိင္ေသာ စက္လည္ပတ္ေရးစနစ္ ) ကုိ Drive ထဲတြင္ ထည့္ထားၿပီး ကုိယ္သြားတဲ့ေနရာ ဥပမာ Cyber Cafe လုိမ်ဳိးတြင္ ကုိယ့္ OS ႏွင့္ ကုိယ္သုံးစဲြသည့္ အခါ လုံၿခဳံစိတ္ခ်မႈ အျပည့္အ၀ ရရွိေစႏုိင္သည္။
(၃) Portable Program ငယ္မ်ားကုိ ထည့္သြင္းသြားႏုိင္သည္။
အခ်ဳိ႕ Cyber Cafe ေတြနဲ႔ ႐ုံးေတြမွာ Hardware လုိအပ္ခ်က္ ျမင့္မားတဲ့ Software ( ဥပမာ- Photoshop ) ေတြကုိ တင္မထားတတ္ဘူး။ အဲလုိေနရာေတြမွာ ကုိယ့္ရဲ႕ Drive ထဲမွာရွိတဲ့ Portable Application က ကုိယ္လုပ္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို အေကာင္းဆုံး လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
(၄) အျမန္ဆုံး ေရႊ႕ေျပာင္းႏုိင္စြမ္းရွိပါတယ္။
အခုလက္ရွိမွာ USB 2.0 ႏွင့္ 2.0 Plus ကုိ လက္ရွိ သုံးစဲြေနၾကၿပီး USB 3.0 မၾကာခင္ တစ္ေခတ္ေရာက္ေတာ့ မည္ ျဖစ္ေပမယ့္ အမွန္တကယ္တမ္းမွာ USB Drive ကုိ သုံးၿပီး USB ႏွင့္ Harddisk ၾကားမွာ အလြယ္ကူဆုံးႏွင့္ အျမန္ဆန္ဆုံး အခ်က္အလက္ေတြ ေရႊ႕ေျပာင္းေစႏုိင္ဖုိ႔ Sync back ကဲ့သုိ႔ေသာ software ကေလးကုိ ထည့္သြင္းသြားလုိက္မယ္ဆုိရင္ သာမန္အခ်က္အလက္ေတြ ေရႊ႕ေျပာင္းႏႈန္းထက္ ပုိမုိျမန္ဆန္တာကို ေတြ႕ရ ပါလိမ့္မယ္။
(၅) Windows စနစ္တစ္ခုလုံးကုိ သိမ္းဆည္းထားႏုိင္ပါတယ္။
တကယ္လုိ႔ Ubuntu ကုိ Thumb drive ထဲမွာထည့္ၿပီး Portable OS အေနနဲ႔ သုံးစဲြမယ္ဆုိရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ computer မွာ Primary ရွိတဲ့ Windows OS ကုိ Temp File ေတြ ရွင္းလင္းတာ၊ Error ေတြ ရွင္းလင္းတာ၊ စနစ္ကုိ စီစဥ္တက် ျပန္လည္ဖဲြ႕စည္းတာ၊ Drive ၏ ေနရာကုိ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ စတာေတြ အကုန္လုံးကို Drive ထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားႏုိင္ပါတယ္။ အဆင့္အနည္းငယ္ မ်ားေပမယ့္ အလြယ္တကူ နဲ႔ Recovery ျပန္လည္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္။
Source: NetGuide (Vol-1 ISSUE: 42) 31 July 2010 & knowledge is free blog
Memory Stick ကို ပိုထည့္ရေအာင္
ကိုယ္က ကိုယ့္ USB Memory Stick ကို အျမဲတမ္းလိုလို မလံုေလာက္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ သိုေလွာင္မူ ပမာဏကို တိုးေစဖို႕ အလြန္ လြယ္ကူတဲ့ နည္းလမ္းေလး တစ္ခုေတာ့ ရွိေနပါေသးတယ္။
ကိုယ့္ USB Memory Stick ထဲက ဖိုင္မ်ားကို သိမ္းထားခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ သူ႕ထဲက ဖိုင္မ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာရဲ႕ တစ္ေနရာရာကို ကူးထားလိုက္ပါ။ ပထမဦးဆံုး Start ကို ဖြင့္ျပီး Computer ကို ေရြးလိုက္ပါ။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ Memory Stick ေပၚကို ညာကလစ္ တစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္ျပီး Format ကို ေရြးပါ။ File System ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္စရာထဲက NTFS အမ်ိဳးအစားကို ေရြးလိုက္ျပီးေတာ့ Format ခ်ဖို႕အတြက္ Start ခလုတ္ေလးကို ႏွိပ္လိုက္ပါ။ Format ခ်လို႕ ျပီးသြားျပီး
ဆိုရင္ Computer Window ထဲက ကိုယ့္ Memory Stick ေပၚကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ညာကလစ္ႏွိပ္လိုက္ျပီး Properties ကို ေရြးလိုက္ပါ။ General Tab ရဲ႕ ေအာက္ေျခနားက Compress this drive to save disk space ဆိုတဲ့ Box ေလးကို အမွန္ျခစ္လိုက္ပါ။ အခုဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ USB Memory Stick ထဲကို ကူးထည့္တဲ့ ဘယ္ဖိုင္ကို မဆို အလိုအေလ်ာက္ ခ်ံဳ႕သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိုေလွာင္မူ အရြယ္အစားကို ေနရာယူမူနည္းသြားျပီး Memory Stick ထဲကို ဖိုင္မ်ား ပိုျပီး ထည့္ႏိုင္သြားပါျပီ။ ဒီနည္းလမ္းေလးက Memory Stick အရြယ္အစားကုိ ပိုျပီး ထည့္ႏိုင္သြားဖို႕ အခမဲ့ နည္းလမ္းေလးတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
Credit to လင္းငယ္@ mandalay gazette
Repairing Memory Stick
Memory Stick ေတြ လူသံုးမ်ားသလိုပဲ အပ်က္လည္း မ်ားလွပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာက မသိေတာ့တာ၊ Format ခ်ခိုင္းတာ၊ ဖိုင္ေတြ ထပ္ထည့္လို႔မရေတာ့တာ၊ Capacity အျပည့္မရေတာ့တာ စသည္ျဖင့္ ျပႆနာေတြက စံုလွပါတယ္။ အခုေတာ့ Format ခ်ခိုင္းတယ္၊ ဒါေပမဲ့ Format ခ်မရတဲ့ Memory Stick တစ္ေခ်ာင္းကို ျပဳျပင္နည္းေလးကို ေရးသားေပးလိုက္ပါတယ္။
သေဘာတရားကေတာ့ Format ခ်ခိုင္းတယ္ဆိုတာက တနည္းအားျဖင့္ File System မရွိလို႔ပါပဲ။ Format ခ်လည္း မရတာကေတာ့ Partition Table က Corrupt ျဖစ္လို႔ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ Partition Table ဖ်က္ၿပီး အသစ္ျပန္ေဆာက္၊ ၿပီးေတာ့ File System ျပန္သတ္မွတ္လိုက္ရင္ ျပန္ေကာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ လိုအပ္တဲ့ Software ကေတာ့ ႏွစ္ခုတည္းပါ။Test Disk ရယ္ Bootice ရယ္ပါ။
ပထမဆံုး Test Disk ကို Run ပါ။ ေအာက္မွာျပထားသလို ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
No Log ကို Keyboard က Arrow Key နဲ႔ ေရြးၿပီး Enter ေခါက္ပါ။ အဲဒီအခါမွာ Hard Disk နဲ႔ Memory Stick ရယ္ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ Memory Stick ကို ေရြးပါ။ Enter ေခါက္ပါ။ ေနာက္ထပ္ သူက Partition Table type ကို ေရြးခိုင္းပါလိမ့္မယ္။ Intel ကို ေရြးၿပီး Enter ေခါက္ပါ။ အဲဒီအခါမွာ [Analyse] [Advanced] [Geometry] စသည္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီထဲက [Delete] ကို ေရြးၿပီး Enter ေခါက္ပါ။ Yes/No ေမးရင္ Y ကို ႏွိပ္ၿပီး Enter ေခါက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ Memory Stick ရဲ႕ Partition Table ကို ဖ်က္ၿပီး သြားပါၿပီ။
ဒီထိဆိုရင္ TestDisk ရဲ႕အပိုင္း ၿပီးသြားပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္ Bootice ကို Run ပါ။ ေအာက္မွာ ျပထားသလို ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
Perform Format ကို ႏွိပ္ပါ။ ေနာက္တစ္ဆင့္ ေပၚလာရင္ USB-HDD mode (Single Partition) ကို ေရြးပါ။ Next ကို ႏွိပ္ပါ။ Dialog box ေပၚလာရင္ OK ႏွိပ္ပါ။ ဒါဆိုရင္ Format စရိုက္ပါလိမ့္မယ္။
ရပါၿပီ။ စာဖတ္သူရဲ႕ Stick အပ်က္ကေလး ျပန္ေကာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။
Download Bootice (100KB)
ေဒါင္းမယ္
http://www.mediafire.com/?k2y3kpsbimgq6mj
Download TestDisk (1.44MB)
ေဒါင္းမယ္
http://www.mediafire.com/?zuqq2axrpiipe1e
Credit to kokhaant.multiply
Memory Stick မွ Virus ကြန္ျပဴတာသို႕ မ၀င္ေအာင္
Virus အမ်ားစုရဲ႕File Extensions ေတြက.exe .vbs .inf(autorun file) .com .bat .cmd တို႕ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ File ေတြ ဟာ Memory Stick မွာhidden လုပ္ထားတယ္။
ဒါမွမဟုတ္ ပုံစံတူFolder လုပ္ျပီး Exe File လုပ္ထားမယ္။
ဒီFile ေတြကို Run လုိက္ရင္ေတာ့.... Virus ၀င္သြားျပီေပါ့ ဒီေတာ့ ဒီ File ေတြကို မ Run ေအာင္လုပ္ထားလို႕ရပါတယ္။
လုပ္ရမွာကStart>Run> secpol.msc လို႕ရုိက္ျပီး Enter နိပ္ပါ။
Local security Settings ေပၚလာပါျပီ။
Software Restriction ကို Right Click နိပ္ျပီး Create New Policies ကိုနိပ္ပါ။
Additional Rules မွာတစ္ခ်က္နိပ္ပါ။ ညာဘက္အကြက္မွာ Right Click > New Path Rule ကိုေရြးပါ။
Path ေနရာမွာ ကိုယ့္ Memery Stick ရဲ႕ Drive Letter ကိုေပးရ ပါမယ္။
ဥပမာ Fဆိုရင္ဒီလိုေရးရပါတယ္။ f:\*.exe လုိ႕ရုိက္ျပီးSecurity Level မွာ Disallowedကိုေရြးပါ။
ဒါဆိုရင္ Memory Thick မွာရွိတဲ့ Exe File ေတြမ Run ေတာ့ပါဘူး။ မယုံရင္ Run ၾကည့္ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ ဆင့္ပြား Folder ထဲက Exe File ေတြကေတာ့ Run ပါေသးတယ္။
Virus ေတြက Memory Stick ထဲမွာပဲ Hidden လုပ္ထားျပီး Run တာပါ။
ဆင့္ပြား Folder ထဲမွာ Run တယ္ဆိုတာ ရွားပါတယ္။က်န္တဲ့ file extension ေတြကိုလည္းလုပ္ရပါမယ္။
Right Click နိပ္ျပီး New Path Rule ကိုေရြးပါ။ f:\*.vbs လို႕ရုိက္ပါ။ Security Level မွာ Disallowed Disallowed ကိုေရြးေပးပါ။
vb Script File ေတြ Run လို႕မရေတာ့ပါဘူး။ဒီနည္းအတိုင္း
တျခား extension ေတြကိုလည္းလုပ္ၾကည့္ပါဦး။
Memory Stick မွာ Virus အမ်ားစုရဲ႕ File ေတြ Run လို႕မရတဲ့ အတြက္ Virus ကိုကာကြယ္ျပီးသားျဖစ္သြားပါျပီ။
Credit to kokhaant.multiply
USB - stick ထိုးမရၿခင္းႏွင့္ၿဖစ္တက္တာေလးမ်ား
စက္မွာ USB PORT ကို အသံုးျပဳလို ့မရရင္ start >Run >devmgmt.msc >device manager ကိုေရာက္ခဲ့လွ်င္
ေတာ့ Universal serial bus controller ဆိုတာေလးကိုရွာလိုက္ပါ ေတြ ျပီလား ေတြ ့ျပီဆိုရင္ Universal serial
bus controller ဆိုတာကို Right Clickလုပ္ျပီးေတာ့ enable လုပ္လိုက္ပါ….
USB PORT ကို သံုးလို ့မရတာ BIOS ထဲက usb controller ကို disable ေပးထားတာလည္း ျဖစ္နုိင္ပါတယ္….
ဒါဆိုရင္ေတာ့ BIOS ထဲက usb controller ကို enable ေပးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပပါတယ္…
USB ေရွ႕ေပါက္ motherboard ေပၚက ၾကိဳးကို ထိထိမိမိ ေသခ်ာတပ္ရဲ႕လား/တခါတခါ ၾကိဳးလြတ္ေနလုိdetected
မရတာၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္..ဒါေၾကာင့္ USB ၾကိဳးကိုေသခ်ာစစ္ၾကည့္လုိက္ပါ။
Usb port ကို registry ကေနပိတ္ထားတာလဲျဖစ္နိုင္တယ္…
start>run>regedit>
HKEY_LOCAL_MACHINE /SYSTEM /CurrentControlSet /Services /UsbStor ကို
ေ႐ြးေပးလိုက္ပါ။ ညာဘက္မွာ ျပထားတဲ့ start ကို Double click လုပ္ၿပီး
ဖြင့္လိုက္ပါ။ Value Data dialog box ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ Value တန္ဖိုးက
default ဆိုရင္ (3) ပါ။ တန္ဖိုးကတစ္ခုခုၿဖစ္ေနတယ္ဆိုမူလတန္ဖိုး(3)ကို
ေျပာင္းထားေပးလိုက္ပါ…
ကိုယ့္စက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားစက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ usb အသံုးျပဳတဲ့အခါတိုငး္ virus စစ္ဖို ့လိုပါမယ္..ဘာလို႔လဲဆုိရင္
အဲကေနပဲအဝင္မ်ားဆံုးပါ။ဒုတိယကကၽႊန္ေတာ္တုိ႔ internet ကေန software ေဒါင္းလိုက္တိုင္းမွာ vrius ဆုိတာ ကဖိုင္ေလးေတြနဲ႔ကပ္ပါလာတက္ပါတယ္ဗ်။
stick ထဲမွာျပည့္ေနရင္လည္းလက္မခံဘူး…မလိုအပ္တဲ့ ဖိုင္ေတြကိုဖ်က္ျပီးမွထည့္သင့္တယ္….
Stick ကေကာင္းပါရက္နဲ ့usb port ကအလုပ္မလုပ္တာ usb port ကအလုပ္လုပ္ပါရက္နဲ ့stickကမေကာင္း ေတာ့ ရင္တျခားေသာကြန္ပ်ဴတာေတြမွစမ္းသပ္ၾကည့္ပါ…
ေနာက္တစ္ခုက reinstall ၿဖစ္ေနတာပါ။အဲလိုၿဖစ္ရင္ install ၿပန္လုပ္ေပးပါ။
တခါတခါ၀င္းဒိုး driver ေတြေၾကာင့္အလုပ္မလုပ္တာျဖစ္နိုင္ပါတယ္.. device manager ထဲက usbdriver detail
ကေန ေခၚၾကည့္ရင္သိ္ပါတယ္…driver မတင္ရေသးရင္ driver warning ေတာင္းပါတယ္..motherboard driver
ျပန္ run ေပးလိုက္ပါ…(သို ့)usb driver ရိွရင္ usb driver ျပန္ run ေပးလိုက္ပါ…..
USB stick ကိုထိုးလို႔ဘာမွကိုမေပၚဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူ ့ကို virus အရင္စစ္ၾကည့္ရမယ္…virus အရင္ရွင္းထုတ္ျပီး
မွ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ေဒတာ ေတြကို fomat ခ်ရမယ္…တခါတခါက်ေတာ့ fomat ခ်တာ NTFS file နဲ ့ခ် မွရတာမ်ိဳးရိွ
သလို FAT file system နဲ ့ခ်မွရတဲ ့အခါလည္းရွိပါတယ္..
stick ကဘာနဲ ့format ခ်မွအဆင္ေျပမလဲလို ့ဆိုေတာ့NTFS file နဲ့အရင္ စမ္းၾကည့္ရမွာပဲ …သူနဲ ခ်လို႔မွမရရင္
error message ထုတ္ေပးပါလိမ့္မယ္…အဲဒီအခါက်ေတာ့ FAT file ေပးျပီး format ခ်ၾကည့္သင့္တယ္….
ဒီလိုလဲ တစ္နည္းရွိပါတယ္.
run>cmd>format/x E:
or
run>cmd>convert E: /fs:ntfs
E: ေနရာမွာ drive name ေပါ့ဗ်ာ
Credit to MITR Forum
Write Protect Error
1- Click Start->Run.
2-Type regedit and hit enter.
4-Click on the plus sign next to HKEY_LOCAL_MACHINE
5-Click on the plus sign next to SYSTEM
6-Click on the plus sign next to CurrentControlSet
7-Click on the plus sign next to Control ကိုသြားပါ ျပီးရင္ ..
StorageDevicePolicies ဆိုတာကိုရွာပါ..မရွိရင္ Control ကို Select လုပ္ျပီး Right click>New>Key မွတစ္ဆင့္ StorageDevicePolicies ဟု နာမည္ေပးလိုက္ပါ။မမွားပါေစႏွင့္။
StorageDevicePolicies ကိုေထာက္ျပီး Right Click>New>Dword Value ကိုႏွိပ္လိုက္လ်င္.ညာဘက္မွာ
New Value #1 ဆိုျပီးေပၚလာလိမ့္မယ္..အဲဒီ New Value #1 ကိုဖ်က္ျပီး WriteProtect ဟုနာမည္ေပးလိုက္ပါ
8-Click on the plus sign next to StorageDevicePolicies
9-Write click on WriteProtect and click modify.
ျပီးရင္ အဲဒီ WriteProtect ကို Double Click ႏွိပ္ျပီး Value Data ကို 0 ဟုထားလိုက္ပါ။
မွတ္ခ်က္။ ။Write Protect ျဖစ္ျပီး သံုးမရ ျဖစ္ေစခ်င္ရင္ 0 မဟုတ္ပဲ 1 ဟုထားပါ။
အထက္ပါအတိုင္း ControlSet001 ႏွင့္ ControlSet002 တို ့ကိုလဲ လိုက္ေျပာင္းလိုက္ပါ..။
ျပီးပါက ကြန္ပ်ဴတာကို Restart လုပ္လိုက္ပါ။
ဒီေအာက္က Pdf မူရင္းျဖစ္ပါတယ္။ၾကည့္လို ့အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ထားတာပါ။သူ ့မူရင္း အတိုင္းပဲ ေဒါင္းၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ဒီမွာ ယူပါ။ၾကာေတာ့ ၾကာျပီထင္ပါတယ္.ဘယ္သူေရးထားမွန္းေတာ့ မသိပါ။
သင္႔Computer ထဲမွာ သင္မၾကည္႔ဖူးေသးတဲ႔ ဇာတ္ကားရွိေနတယ္ဆုိတာကို ယုံလား ?
ကြ်န္ေတာ္ ဒါေလးကို သိျပီးျပီးခ်င္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘယ္ေလာက္အံၾသတယ္ဆုိတာကို စာဖတ္သူတုိ႔ကို ေတြေစခ်င္ပါတယ္ ။ နည္းပညာကို ေတာ္ေတာ္ အံၾသသြားပါျပီဗ်ာ ။ ေတာ္ေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားသြားပါျပီ ။ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိျဖစ္ေနမွန္းကို မသိေတာ႔ပါဘူး ။ တကယ္လို႔ စာဖတ္သူတုိ႔ သိျပီးသားဆုိရင္ သိတဲ႔သူကို ကြ်န္ေတာ္ အရမး္ကို ေလးစားမိမွာပဲ ။ ဘာလုိ႔ဆုိေတာ႔ ဒီနည္းပညာကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ျပီးကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ သူမ်ားေတြကို ကြ်န္ေတာ္ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင္႔ျပီး ျပေပးေျပာျပေပးရတာ မေမာႏုိင္မပန္းႏုိင္ပါဘူးဗ်ာ ။ စကား သိပ္မမ်ားခ်င္ပါဘူး ။ ေတာ္ၾကာ ဖတ္တဲ႔သူေတြ ပ်င္းမွာစုိးလုိ႔ ။ တစ္ခုေတာ႔ ေျပာခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ ။ ဟုိတစ္ေန႔က ကြ်န္ေတာ္ လုိတရအုိေလး ဂုရုတင္တုန္းက နည္းပညာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ႔ ေမးႏုိင္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာတာ ။ ဘာေတြလာမွန္းလည္း မသိပါဘူး ။ စိတ္ကိုညစ္သြားတာပဲဗ် ။ အေကာင္႔ေတြလည္း အက္လာၾကတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္က ျပထားတာကိုးဗ် ။ ဒါေတာ႔ ရပါတယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ ေမးတာ ျမန္းတာေတာ႔ နည္းပညာနဲ႔ဆုိင္တာပဲ ေမးေစခ်င္တယ္လုိ႔ ဒီကေန ေျပာပါရေစဗ်ာ ။ ဘာလို႔ဆုိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္က ေဗဒင္တတ္ဘူးဗ် ။ ဒါေၾကာင္႔... အခ်စ္အေၾကာင္း.အလုပ္အေၾကာင္း ေတြစုံေနျပီ ။ ကြ်န္ေတာ္႔ Cbox ထဲမွာ ။ လာဖတ္ၾကတာကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ ။ မင္းဘားလည္းဝင္ၾကပါတယ္ ။ ေက်းဇူးတင္လုိ႔ မဆုံးပါဘူးဗ်ာ ။ ေနာက္ၾကံဳေတာ႔မွ ထပ္ေျပာတာေပါ႔ ခုေတာ႔ စာကို ဆက္ေရးတာေပါ႔ဗ်ာ ။
ကြ်န္ေတာ္ ဒီနည္းကို မတင္ခင္မွာ ဒီနည္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ အေၾကာင္းေလးကိုေတာ႔ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ ။ ဇာတ္ကားတစ္ကား အေၾကာင္းပါ ။Star Wars ပါ ။ ဘာလုိ႔ဆုိေတာ႔ ဒီနည္းက ဒီဇာတ္ကားကို ၾကည္႔ရမွာမုိ႔လုိ႔ပဲေလ ။ ဒီကားက အာကာသကားပါဗ် ။ ကြ်န္ေတာ္က ဒီကားၾကည္႔ဖူးထားလုိ႔ ဒါေလးကို ေတြ႔လုိက္ျပီးေတာ႔ ေသခ်ာၾကည္႔ၾကည္႔ေတာ႔ ဇတ္ကားတစ္ကားျဖစ္ေနမွန္းသိလုိက္တယ္ ။ ဇာတ္ကားအေၾကာင္းကုိ အက်ဥ္းခ်ံဳးျပီးေတာ႔ ေျပာျပမယ္ ။ျပီးရင္ နည္းကိုျပျပီး က်န္တာကို ဆက္ၾကည္႔ေပါ႔ ။ မေျပာျပရင္ မသိမွာစုိးလုိ႔ပါ ။ ေတာ္ၾကာဘာမွလည္း မဟုတ္ဘူးဆုိေနဦးမယ္....
ဇာတ္ကားကုိ သိပ္မမွတ္မိေတာ႔ဘူး ။ အာကာသေပၚက ယဥ္စခန္းတစ္ခုကို မင္းသမီးေလးတစ္ေယာက္က ပုိင္တယ္ ။ အဲဒါကို လူဆုိးေတြက ဝင္စီးတယ္ ။ အဲဒီမွာ မင္းသမီးေလးကို အေရးၾကီးတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြကို သူ႔စက္ရုပ္ ႏွစ္ခုထဲထည္႔ျပီး ။ အာကာသယဥ္ေပၚကေနခုန္းဆင္းခုိင္းတယ္ ။ စက္ရုပ္ေတြက လူစကားကို နားလည္တယ္ေလ ။ ျပီးေတာ႔ လူထက္ေတာင္ ဘာသာစကားေျမာက္မ်ားစြာ တတ္ေသးတယ္ ။ အဲ... မင္းသမီးက အခ်က္လက္ေတြကုိ ထည္႔ျပီးေတာ႔ အဖမ္းခံရသြားတယ္ ။ စက္ရုပ္ေတြလည္း ေနာက္ အာကာသတစ္ခုေပၚ ေရာက္သြားတာေပါ႔ဗ်ာ ။ အဲဒီမွာ မင္းသားက(နာမည္မသိလုိ႔ပါ ) ဝယ္သြားတယ္ ။ အဲဒီမွာ မင္းသားက သူ႔ဦးေလးနဲ႔ေနတာ ။ စက္ရုပ္ေတြကို ေရာင္းဝယ္ေရးလုပ္ေနတာ ။ ထားပါေတာ႔...ျပီးေတာ႔ စက္ရုပ္က ႏွစ္ေကာင္ တစ္ေကာင္က နာမည္ R2 ဒါပဲ မွတ္မိတယ္ ။ ဟုိဝတုတ္ေလးေပါ႔ ၾကည္႔ရရင္ေတြ႔လိမ္႔မယ္ ။ အင္း သူက မင္းသမီးေလး အခ်က္အလက္ေတြကို ထည္႔လုိက္ေၾကာင္းကို ေျပာျပတယ္ ။ အစပိုင္းနားမလည္ဘူး..ေနာက္ပုိငး္ နားလည္ေတာ႔ မင္းသမီးကို သြားကယ္ဖုိ႔ သြားၾကတယ္ ။ တစ္ခုရွိေသးတယ္..အဲဒီမင္းသားေနတဲ႔ျဂိဳလ္ကို မင္းသမီးယဥ္ကို ဝင္စီးတဲ႔ လူဆုိးေတြက ေမြသြားတာ မင္းသားအတူေနေနတဲ႔ အေဒၚနဲ႔ဦးေလးက ပါသြားတယ္ ။ ေသသြားတယ္ ။ အဲဒါနဲ႔ မင္းသားက မထူးဘူးဆုိျပီး ။ သူ႔အေဖ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မင္းသမီးကို ကယ္ဖုိ႔သြားတယ္ ။ သြားရာမွာ ယဥ္ကိုငွားသြားတယ္ ။ အဲဒီယဥ္ပုိင္ရွင္နဲ႔ မင္းသားရယ္ သူ႔အေဖသူငယ္ခ်င္းရယ္ ။ သုံးေယာက္ေပါ႔ ဒါက လူ ။ စက္ရုပ္ေတြပါေသးတယ္ ။ ျပီးေတာ႔ မင္းသမီးကို ကယ္တယ္ ။ျပီးေတာ႔ အဲဒီလူဆုိးေနေနတဲ႔ ျဂိဳလ္ကိုလည္း မင္းသမီးက သူ႔ေနရာကို ျပန္ေရာက္ေတာ႔ တုိက္ဖုိ႔ခုိင္းလုိ္က္တယ္ လူဆုိးေတြကိုေပါ႔ ။ ဘာလုိ႔ဆုိေတာ႔ လူဆုိးေတြက သူတုိ႔ေနတဲ႔ ျဂိဳလ္ကလဲရင္က်န္တဲပ ျဂိဳလ္ေတြကို ေဖာက္ခြဲပစ္မွာမုိ႔လုိ႔ပဲ ။ အဲဒါေၾကာင္႔ အခ်ိန္မီသြားတုိက္ရမယ္ ။ သြားတာေတာ႔ အမ်ားၾကီးပဲ ။ ေနာက္ပုိင္းေတာ႔ မင္းသားရယ္ သူတုိ႔ငွားလာတဲ႔ ယဥ္ပုိင္ရွင္ရယ္ ။ ဒါပဲက်န္တယ္ ဟုိေကာင္ကေတာင္ ျပီးခါနီးမွ လာကူသြားတာ လာလကူသြားလို႔လည္း မင္းသာလုပ္ႏုိင္သြားပါတယ္ ။ ျပီးေတာ႔ ျပန္ျပီးေတာ႔ ေအာင္ပြဲခံ ဒါက ဇာတ္လမ္းကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္တာ ။
ကဲခုမွ နည္းပညာကို စမယ္ဗ်ာ ။
ပထမဆုံး Control Panel\All Control Panel Items\Programs and Features ပဲ အစဥ္လုိက္သြားပါဗ်ာ ။ ျပီးရင္ေတာ႔ ေဘးဘက္က Turn Window Features on or of ကို နိပ္လုိက္ပါ ။
ကြ်န္ေတာ္က Window7 သုံးေတာ႔ အဲဒီတုိင္းပဲေရးလုိက္တာပါဗ်ာ ။ က်န္တဲ႔ ဝင္းဒုိးကို သုံးရင္ေတာ႔ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ ၾကည္႔ရွာလုိက္ပါဗ်ာ ။ ကြ်န္ေတာ္ မတတ္ႏုိင္လုိ႔ပါ ။ ျပီးရင္ Box ေလးတစ္ခုတက္လာမယ္ ။ အဲဒီမွာ ေအာက္က ပုံအတုိင္းျဖည္႔ေပးလုိက္ပါ ။ Telnet Client ကို အစက္ျဖည္႔ျပီး အုိေခ လုိက္ပါ ။ ဒါေတြ နည္းနည္းေတာ႔ ေစာင္႔ရမယ္ေနာ္ ။
ကဲ ဒီအဆင္႔ျပီးရင္ေတာ႔ က်န္တဲ႔ အဆင္႔က လြယ္ပါျပီ ။ Run box ကို ဖြင္႔ျပီး
telnet towel.blinkenlights.nl
ဒီစာသားေတြကို ရုိက္ထည္႔ျပီး အုိေခလုိက္ပါ ။
ကြ်န္ေတာ္တင္ေပးမယ္႔နည္းက အေကာင္းဘက္ေနၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ မိမိရဲ႔ Computer ကို လြယ္လြယ္ကူကူပဲ Notepad ျဖင္႔ Format ခ်ႏုိင္ပါတယ္ ။ အဆုိးဘက္ေနၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ဒီဖုိင္ကို လုပ္ျပီး သူမ်ားဆီပုိ႔ သူမ်ားက နိပ္မိရင္ Computer Hard Disk က Format ခ်ေနလိမ္႔မယ္ ။ ကိုယ္႔ၾကည္႔ခ်င္တဲ႔ ဘက္ကေနၾကည္႔ပါ ။
စမ္းခ်င္တယ္ဆုိရင္ ပထမဆုံး Run Box ကို ဖြင္႔လုိက္ပါ ။ Window + R နိပ္ျပီးဖြင္႔ႏုိင္ပါသည္ ။
ျပီးရင္တက္လာတဲ႔ ဒီစာသာေလးေတြကို ေကာ္ပီျပီး ထည္႔ေပးလုိက္ပါ ။
01001011000111110010010101010101010000011111100000
အဲဒီဂဏန္းေတြပါ ။ ျပီးရင္ Save မယ္ ။ .exe နဲ႔ Save ရမယ္ ။ ဥပမာ Format pc.exe ေပါ႔ဗ်ာ ။ သူမ်ားဆီကို ပုိ႔ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ႔ နာမည္ေျပာင္းဖုိ႔ေတာ႔လုိမယ္ေလ :) ။ ကြ်န္ေတာ္ေရးတာေတြကို နားမလည္ဘူးဆုိရင္ေတာ႔ ဒီေနရာမွာ Video ျဖင္႔ ၾကည္႔ႏုိင္ေၾကာင္းပါ ။
ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္စာတပုဒ္ေရးလည္း မေလာက္မငွျဖစ္ေနတာမုိ႔ ဒီၾကားထဲမွာ သိပ္ထည္႔ထားလုိက္မယ္ :)
format c:\ /Q/X — this will format your drive c:\
01100110011011110111001001101101011000010111010000
100000011000110011101001011100
0010000000101111010100010010111101011000
format d:\ /Q/X — this will format your dirve d:\
01100110011011110111001001101101011000010111010000
100000011001000011101001011100
0010000000101111010100010010111101011000
format a:\ /Q/X — this will format your drive a:\
01100110011011110111001001101101011000010111010000
100000011000010011101001011100
0010000000101111010100010010111101011000
del /F/S/Q c:\boot.ini — this will cause your computer not to boot.
01100100011001010110110000100000001011110100011000
101111010100110010111101010001
00100000011000110011101001011100011000100110111101
101111011101000010111001101001
0110111001101001
တစ္ခုေတာ႔ သတိေပးပါရေစ Format လုပ္စရာမလုိပဲ မဖြင္႔မိပါေစနဲ႔ တာဝန္မယူေၾကာင္းပါ ။
Try to figure out yourself rest
can’t spoonfeed
Its working. ခြန္ေမာင္ပန္
ေအာက္က Notepad နည္းေတြကို စမ္းခ်င္တယ္ဆုိရင္
Window + R ကို နိပ္ျပီး Run box မွာ notepad ကို ရုိက္ထည္႔ျပီး Enter လုိက္ပါ ။
ေအာက္က စာသားေတြကို ကူးျပီး ထည္႔လုိက္ပါ ။
ျပီးရင္ သိမ္းရင္ေတာ႔ သူ႔နာမည္ အလုိက္ရွိမယ္ ။ .Vbs နဲ႔ သိမ္းတာမ်ားမယ္ ။
Convey your friend a message and shut down his/ her computer.
Type :
@echo off
msg * I don’t like you
shutdown -c “Hahahah You are Doomed” -s
ဒါကို pc.bat နဲ႔ သိမ္းပါ ။ ေခါင္းစဥ္ကိုေတာ႔ ေသခ်ာၾကည္႔ေပါ႔ ။ ဖြင္႔သင္႔လား မသင္႔လား ဆုိတာ ။ ဘယ္လုိသုံးလဲဆုိတာကိုေပါ႔ ။ အေတြ႔မ်ားပါတယ္ ။
ေနာက္တစ္နည္း
Toggle your friend’s Caps Lock button simultaneously
Type :
Set wshShell =wscript.CreateObject(“WScript.Shell”)
do
wscript.sleep 100
wshshell.sendkeys “{CAPSLOCK}”
loop
ဒါကိုေတာ႔ pc.vbs နဲ႔ သိမ္းေပးလုိက္ပါ ။ အက်ိဳးအာနိသင္ေတာ႔ ေခါင္းစဥ္တုိင္းသာ ။
Cycle a message in your friend’s computer.
Type :
@ECHO off
:Begin
msg * Hi
msg * Are you having fun?
msg * I am!
msg * Lets have fun together!
msg * Because you have been o-w-n-e-d
GOTO BEGIN
ဒီေကာင္႔ကို pc.bat နဲ႔ သိမ္းေပးလုိက္ပါ ။
Make Keyboard Keys Type Continuously:
Type :
MsgBox “stop me..! if you can”
Set wshShell =wscript.CreateObject(“WScript.Shell”)
do
wscript.sleep 100
wshshell.sendkeys “{bs}”
loop
ဒါေတာ႔ pc.vbs ပါ ။ ဒါနဲ႔ ေျပာပါဦးမယ္ ။ pc.vbs pc.bat ဆုိျပီးပဲ သိမ္းသိမ္းေနတာေနာ္ ။ အဲဒီ pc ေနရာမွာ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ နာမည္ကို ေျပာင္းလုိ႔ရပါတယ္ ။ အဓိက .bat .vbs ပါေနဖုိ႔ပဲ ။
Frustrate your friend by making their keyboard hit Enter simultaneously whenever they press a key :
Type :
Set wshShell = wscript.CreateObject(“WScript.Shell”)
do
wscript.sleep 100
wshshell.sendkeys “~(enter)”
loop
ဒါကို pc.vbs နဲ႔ သိမ္းပါ ။
ေနာက္တစ္နည္းက
Open Notepad, slowly type anythingand freak your friends out:
Type :
WScript.Sleep 180000
WScript.Sleep 10000
Set WshShell = WScript.CreateObject(“WScript.Shell”)
WshShell.Run “notepad”
WScript.Sleep 100
WshShell.AppActivate “Notepad”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “Hel”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “lo “
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “, ho”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “w a”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “re “
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “you”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “? “
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “I a”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “m g”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “ood”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys ” th”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “ank”
WScript.Sleep 500
WshShell.SendKeys “s! “
pc.vbs နဲ႔ သိမ္းပါ ။ ဒီနည္းေလးက ေကာင္းတယ္ ။ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေအာင္ေတာင္ ေရးလုိ႔ရသား ;)
Frustrate your friend by making their keyboard hit Backspace simultaneously whenever they press a key :
Type :
MsgBox “Let’s rock and roll”
Set wshShell =wscript.CreateObject(“WScript.Shell”)
do
wscript.sleep 100
wshshell.sendkeys “{bs}”
loop
ဒီေကာင္လည္း pc.vbs ပါပဲဗ်ာ ။
Open Notepad continuously in your friend’s computer:
Type :
@ECHO off
:top
START %SystemRoot%\system32\notepad.exe
GOTO top
ဒါေတာ႔ pc.bat နဲ႔ပါ ။
Continuously pop out your friend’s CD or DVD Drive.
Type :
Set oWMP = CreateObject(“WMPlayer.OCX.7″)
Set colCDROMs = oWMP.cdromCollection
do
if colCDROMs.Count >= 1 then
For i = 0 to colCDROMs.Count – 1
colCDROMs.Item(i).Eject
Next
For i = 0 to colCDROMs.Count – 1
colCDROMs.Item(i).Eject
Next
End If
wscript.sleep 5000
loop
ဒါကိုေတာ႔ pc.vbs ပါ ။ အားလုံးပဲ အဆင္ေျပမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္ ။
သတိဆုိတာ ပုိတယ္လုိ႔ကို မရွိပါဘူးဗ်ာ ။
ခြန္ေမာင္ပန္
ဟ . သ . င (သို႔) ဟန္သစ္ၿငိမ္
Acronym ဆိုတာ အတိုေကာက္သံုးတဲ့ စကားလံုးေတြကို ေျပာတာပါ။ ျမန္မာမွာလည္း ေတာ္ေတာ္သံုးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဌာနဆိုင္ရာ၊ အဖဲြ႕အစည္း နာမည္ေတြမွာပါ။ (ဥပမာ။ ဆသရ၊ မထသ စသျဖင့္ေပါ့...) ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္စာအုပ္မွာ ဖဆပလ အဖဲြ႕ဆိုၿပီး သင္ရတယ္။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြက `ဖင္ေဆးပါလား´ ဆိုၿပီး ဟာသလုပ္ဖူးတယ္။ `မထသ´ ဆိုတာကိုလည္း `မိန္းမ ထိန္းသိမ္းေရး´ဆိုၿပီး ေနာက္ေျပာင္ေျပာၾကဖူးတယ္။ အဂၤလိပ္မွာလည္း အဲလိုမ်ိဳး ဘ႐ုတ္က်တာေတြရွိတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးကိုေရးဖို႔ Acronym ေတြ စုေဆာင္းေနတာ အေတာ္ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္။ ခုေရးဖို႔ လုပ္ေတာ့ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ပဲ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ေလးေတြ လုပ္ၿပီး ေရးလိုက္ရပါတယ္။
အတည္အတံ့ေတြရွိသလို အေျပာင္အပ်က္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ပါပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး သံုးဖို႔ရန္အၾကံျပဳလိုပါတယ္။
ပထမဆံုးလိုက္ရွာတာမွာ Acronym ဆိုတာကိုေတြ႕ပါတယ္။
A.C.R.O.N.Y.M
A Concise Reduction Of Nomenclature Yielding Mnemonics
A Capitalised Representation Of Names You Memorize
တခါကဟာသတစ္ခုထဲမွာ BE ဘြဲ႕ဆိုတာ ဘီယာေသာက္ၿပီး အီးေပါက္တယ္ ဆိုပဲ။ “ဘီကြမ္း” ဆိုတာက်ေတာ့ ဘီယာေရာင္းတယ္ ကြမ္းေရာင္းတယ္ ဆိုပဲ။
BA= Bloody Awful
BEng = Brainless Engineer - Not Good
BS = Bull Shit
MBA = Married But Available
MBA= Married By Accident
PhD = Pretty Huge Dick
FBI= Fat Bumbling Idiots!
FBI = Free Beer Inside.
FBI = Female Body Inspector
Adidas = Advertising Does Influence Dumb Asshole's Selection
Adidas = All Day I Dream About Sex
DIET= Did I Eat Today?
DIARY ဆိုၿပီး သံုးေနတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါဟာ Darling I Always Remember You ဆိုတာကေနျဖစ္လာတာလို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ MARLBORO စီးကရက္ရဲ႕ အရွည္က Men Always Remember Ladies Because Of Romance Only ဆိုၿပီး ဖတ္ဖူးပါတယ္။
ငယ္ငယ္ကေဘးအိမ္နားက ျမန္မာေဆးဆရာႀကီးကို ဦးေလးေတြက MBBS ဆိုၿပီး ေခၚၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့“ျမန္မာ့ဗုဒၶ ဗိေႏၷာဆရာ” ဆိုၿပီး ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ TTMY က်ေတာ့ “ေတာက္တိုမယ္ရ” ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ ဝန္ထမ္းေလာကမွာ အထက္က မၾကည္ရင္ ထုတ္ျပန္တဲ့ ပုဒ္မတစ္ခုရွိတယ္ “ဆမက ပုဒ္မ” ဆိုပဲ။ အဲသလိုသာဆို“ဗကသ” ဆိုတာ... “ဗိုက္ႀကီးသည္”မ်ား “လသစ” ဆိုတာ... “လိုင္စင္ရ သူေတာင္းစားမ်ား” စသည္ျဖင့္ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။
W.W.W = World Wide Wait
WINDOWS = Will Install Needless Data On Whole System
ရွည္ေနတာကိုတိုေအာင္လုပ္တာကို “အတိုေကာက္” လို႔ ေခၚတယ္ဆိုေတာ့ ခုလို အတိုေတြကို အရွည္ျဖစ္ေအာင္ျပန္ထြင္ေရးတာမ်ိဳးက် “အရွည္ေကာက္” လို႔ပဲ ေခၚရေခ်မွာေပါ့။ ျပည္သူ႔ေမတၱာ MPT ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက“မပုတု” လို႔ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေခၚၾကတယ္။ ဆိုလိုတာက လူစဥ္မမွီေခ်ဘူးေပါ့ဗ်ာ...။ ေမြးကတည္းကခ်ဴခ်ာရွာတဲ့ “ေမာင္ေျပသိမ္း” ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ဟာသတစ္ခု ဖတ္ရဖူးတယ္။ ကဲ... ငါးပိဖုတ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဘိုလို မႈတ္ၾကရေအာင္။
V.I.P = Vampire In Paradise
F.A.M.I.L.Y = Father And Mother, I Love You.
W.I.F.E.
WHYdoes a man want to have a WIFE? Because:
W---Washing
I---Ironing
F---Food
E---Entertainment
H.U.S.B.A.N.D.
WHYdoes a woman want to have a HUSBAND? Because:
H---Housing
U---Understanding
S---Sharing
B---Buying
A---and
N---Never
D---Demanding
H.E.L.L.O.
Doyou know that a simple "HELLO" can be a sweet one?
Especiallyfrom our loved ones. The word HELLO means:
H=Howare you?
E=Everythingall right?
L=Liketo hear from you
L=Loveto see you soon!
O=Obviously,I miss you ..... so, HELLO! Good day!
ဒီပံုေလးကKFC ေၾကာ္ျငာထဲကပါ။ LOVE ဆိုတာကို ဖြင့္ဆိုထားတာပါ။ လူသည္ အခ်စ္ႏွင့္မကင္းဆိုေတာ့လည္း LOVE ဆိုတာကို ဖြင့္ဆိုတာေတြကလည္း အမ်ားသားေပါ့ဗ်ာ။ အေတာ္ေလး အေနာက္သန္တဲ့ ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္က LOVE ဆိုတာ License Of Vagina Entry ဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ ထားပါေတာ့။
LOVE= Legs Open Very Easy
LOVE= Let Our Values Endure
LOVE= Let Our Violence End
LOVE= Let Our Voices Echo
LOVE= Living On Various Emotions
LOVE= Loss Of Valuable Energy
LOVE= Loyalty On Virginity Ends
LOVE= Lust Over Vigorous Erection
LOVE:
L= Land of sorrow
O= Ocean of tears
V= Valley of death
E= End of life
အဲဒီလိုစကားလံုး အစေတြနဲ႔ ဖြဲ႕ၿပီးစပ္ထားတဲ့ ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ Acrostic Poem လို႔ ေခၚပါတယ္။နမူနာဆိုရမယ္ဆိုရင္...
“ဟန္သစ္ၿငိမ္ေရးေသာ ကဗ်ာျဖစ္သည္”
ဟန္ပန္ေတြေဆာင္
သစ္ေယာင္ေလွ်ာက္ပြား
ၿငိမ္ကားမၿငိမ္
ေရးခ်ိန္ေရာက္ေရာ
ေသာေသာညံေအာင္
ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား
ဗ်ာမ်ားၾကသည္
ျဖစ္ၾကသည္မွာ
သည္စာမ်က္ႏွာ။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ျဖင့္ကဗ်ာသေဘာကို ရိပ္မိေလာက္ၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ Acrostic Poem အေရးေကာင္းလို႔ ဆိတ္ၿငိမ္ရာကိုအပို႔ခံလိုက္ရတဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ၾကားဖူးၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ၿပီးရင္ေတာ့ဒီေအာက္က LOVE Acrostic Poem ေလးကို ခံစားၾကည့္ပါဦး။
“LOVE”
L - Love is life and life is love.
Ourlove created life.
O - Only one for us when we are truly in love.
One- When two become one - Our love can create a new one.
OhOh Oh - Orgasmic oratory to end our love opera.
V - Valentine - A special time to show our love - our love.
Void- The pain of emptiness in our heart when love has gone.
E - Extraordinary - Love is extraordinary - Not plain ordinary.
Exciting- Love thrills us; makes our hearts beat faster.
(RitchieFan)
Calendar Acrostic Poem ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ျပကၡဒိန္ထဲက လေတြရဲ႕အစစာလံုးေတြျဖစ္တဲ့ JAN, FEB စတာေတြကို သံုးၿပီး ကဗ်ာေရးဖြဲ႕ထားတာမ်ိဳးပါ။ ဉာဏ္စမ္းစာအုပ္တစ္အုပ္မွာ အဲဒီကဗ်ာေလးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကို ရွာေဖြခိုင္းတာ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ နမူနာ ေအာက္မွာၾကည့္ၾကည့္ပါ။
JANet was quite ill one day.
FEBrile trouble came her way.
MARtyr-like, she lay in bed;
APRoned nurses softly sped.
MAYbe, said the leech judicial
JUNket would be beneficial.
JULeps, too, though freely tried,
AUGured ill, for Janet died.
SEPulchre was sadly made.
OCTaves pealed and prayers were said.
NOVices with ma'y a tear
DECorated Janet's bier.
ဘဝ၊ဒႆန လူသားေတြနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ Acronym ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။
LIFE= Leaning, It's Finally Empty.
GIRL= Gentle In Real Life
BOY= Book Of Youth
ABC= Always Be Careful
A.B.C.D.E.F.G= A Boy Can Do Everything For Girl.
G.F.E.D.C.B.A= Girl Forgot Everything Done, Call Boy Again.
သတင္းနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ NEWS ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရဟာ North, East,West, South ဆိုတဲ့ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကေန ျဖစ္တည္လာတာလို႔လည္း မွတ္သားဖူးပါတယ္။
အေတာ္လည္း စိတ္ကူးဉာဏ္ကြန္႔တတ္ၾကတာ လူေတြပါ။ ကမာၻ႕ႏိုင္ငံေတြ၊ၿမိဳ႔ေတြကို Romantic Acronym ဆိုၿပီးဖန္တီးထားတာပါ။ အြန္လိုင္းက ရလာတဲ့ နမူနာ တခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ BURMA ဆိုတာလည္း ပါပါတယ္။ (MYANMARဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္သူေတြေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ၾကံဆၾကပါေလ။)
BURMA = Between Us,Remember Me Always.
CANADA = Cute And NaughtyAction that Developed into Attraction
CHINA = Come Here.. I NeedAffection.
EGYPT = Everything's Great,You Pretty Thing!
FRANCE = FriendshipsRemain And Never Can End.
HOLLAND = Hope Our LoveLasts And Never Dies.
INDIA = I Nearly Died InAdoration.
ITALY = I Trust And LoveYou.
JAPAN = Just Always PrayAt Night
KENYA = Keep EverythingNice, Yet Arousing.
KOREA = Keep OptimisticRegardless of Every Adversity.
LIBYA = Love IsBeautiful; You Also.
MANILA = May All NightsInspire Love Always.
NEPAL = Never Ever PartAs Lovers.
RUSSIA = Romance Under theSky & Stars is Intimate Always.
ကဲ...ခုေလာက္ဆိုရင္ျဖင့္ Acronym ေတြအေၾကာင္း အေတာ္ေလး စံုေစ့ေလာက္ၿပီလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္နာမည္နဲ႔ ကဗ်ာေလးေရးၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါရေစ။
Hello!
Are you okay?
Nice to see you.
Today’s sunny.
How are you?
I am fine.
Thank you.
No problem.
You’re welcomed
Everything’s okay.
I miss you.
Mingalabar!
ေမတၱာျဖင့္
ဟန္သစ္ၿငိမ္
ဦးသန္႔ (၁၉ဝ၉ – ၁၉၇၄)၊ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ (၁၉၆၁ – ၁၉၇၁)
(ကမာၻ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗိသုကာ ဗမာျပည္သာ ဦးသန္႔၏ ၁၀၄ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အမွတ္တရအျဖစ္ ေဖာ္ျပပါသည္။)
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဧရာဝတီတိုင္း၊ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ ေျမပိုင္ရွင္၊ ဆန္စက္ ပိုင္ရွင္ အဖ ဦးဖိုးႏွစ္၊ အမိ ေဒၚနန္းေသာင္ တုိ႕ က ၁၉ဝ၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၂ ရက္ေန႕တြင္ ေမြးဖြားသည္။ ေမြးခ်င္း ၄ ဦး ရွိသည္။ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ဆရာႀကီး ဦး ဘဟန္ ျမန္မာေက်ာင္းကို ဦးသန္႕ အသက္ ၅ ႏွစ္ အ႐ြယ္တြင္ စတင္ တက္ေရာက္ ပညာ သင္ၾကားသည္။ အ ဂၤ လိပ္ – ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာသင္ YMBA ေက်ာင္းကို ပထမတန္းမွ စ၍ တက္ခဲ့ရသည္။ ငယ္စဥ္က အဂၤလိပ္စာ စာ သင္ရေသာ အိမ္ရွိ ဖခင္ႀကီး၏ စာအုပ္စင္မွ အဂၤလိပ္ စာအုပ္မ်ားက မ်ားစြာ အေထာက္အကူ ျပဳခဲ့သည္။ ဖ ခင္ ႀကီး ဦးဖိုးႏွစ္သည္ ကာလကတၲားရွိ ဟန္းတား ေကာလိပ္ (Hunter’s College) မွ ဥပစာတန္းႏွင့္ ညီမွ် သည့္ ပညာေရးကို ရရွိထားသူ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားငယ္ ဦးသန္႕သည္ ေက်ာင္းစာ လုပ္ၿပီးတိုင္း ဖခင္ႀကီး စာ အုပ္စင္ ရွိရာသို႕ ေရာက္ေတာ့သည္။ Sir Arthur Conan Doyle ၏ ထင္ရွားေသာ Sherlock Holmes စံုေထာက္ ဝတၴဳမ်ား၊ စာေရး ဆရာႀကီး William Shakespeare ၏ စာေပမ်ား အျပင္၊ ထင္ ရွားေသာ သမိုင္းဝင္ ျမန္မာ စာဆုိေတာ္ အေတာ္ မ်ားမ်ား၏ လက္ရာမ်ားကို ငယ္စဥ္ကပင္ ဖတ္႐ႈ ျမည္းစြမ္းခြင့္ ရခဲ့သည္။
၁၉၂၆ ခုႏွစ္တြင္ ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္ ဥပစာတန္း ပထမႏွစ္ တက္သည္။ ျမန္မာစာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာ တုိ႕ကို အဓိက ဘာသာတြဲ၊ ျမန္မာ အႏု စာေပသမိုင္း၊ သခ်ၤာႏွင့္ ေလာဂ်စ္ တို႕ကို အပို ဘာသာမ်ား အျဖစ္ ယူ သည္။ ဖခင္ႀကီး ဦးဖိုးႏွစ္သည္ ဦးသန္႕ ၁၄ ႏွစ္သား အ႐ြယ္ကပင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ မိခင္ႀကီးကို လုပ္ေၾကြး လိုသည္က တေၾကာင္း၊ ၁ဝ တန္း ေအာင္လာသည့္ ညီငယ္ ဦးခန္႕ (ဂႏၳေလာက မဂၢဇင္း၏ သက္ တမ္း ရွည္ ျမန္မာပိုင္း အယ္ဒီတာ) ၏ ပညာေရးကို ဦးစားေပး လိုသည္က တေၾကာင္း တို႕ေၾကာင့္၊ ၁၉၂၈ ခုႏွစ္ တြင္ ဥ ပစာတန္း ၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးသန္႕ ေက်ာင္းထြက္ လိုက္သည္။ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း ေက်ာင္း ဆရာ ျပန္ လုပ္သည္။
ဦးႏု (ႏိုင္ငံေတာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း) ပန္းတေနာ္ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး တာဝန္ကိုမ ထမ္းေဆာင္ေတာ့ေသာ အခါ၊ ဦးသန္႕ သည္အသက္ ၂၂ ႏွစ္ အ႐ြယ္တြင္ ေက်ာင္းဆရာႀကီး (Headmaster) အျပင္၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး (Superintendent) တာဝန္ ကိုပါ ပူးတြဲ ယူခဲ့ရသည္။သူရိယႏွင့္ ျမန္မာ့အလင္း မ ဂၢ ဇင္း တို႕၌ စာမ်ား ေရးသား ခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္စာ အေျခခံ ေကာင္းခဲ့ေသာ ဦးသန္႕သည္ ဂႏၳေလာက မဂၢဇင္း တြင္ အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာ ေရးသား ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ဦးသန္႕သည္ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စာေပႏွင့္ ေက်းလက္ ေတာ႐ြာ ျပဳျပင္ေရး တုိ႕ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဂႏၳေလာက From my school window (ကြ်န္ေတာ္၏ ေက်ာင္း ျပတင္းမွ) အဂၤလိပ္ ဘာသာ က႑ ေအာက္မွ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာ ေရးခဲ့သည္။
၁၉၃ဝ ခုႏွစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရ ပညာေရး ဌာနမွ ျပဳလုပ္ေသာ အထက္တန္း ဆရာျဖစ္ စာေမးပြဲကို ဝင္ေရာက္ ေျဖဆို ခဲ့ရာတြင္ ဦးသန္႕သည္ ပထမ ရခဲ့ဖူး ေလသည္။ ထုိႏွစ္ ၌ပင္ အဂၤလိပ္ ကဗ်ာ ဆရာ Robert Browning ၏ The pied-piper of Hamelin ကဗ်ာရွည္ႀကီးကို ဘာသာျပန္ ထားသည့္ “စေလ အညာ က ေျမြဆရာ” ကို ဂႏၳေလာက ဘာသာျပန္ ၿပိဳင္ပြဲသို႕ ေပးပို႕ခဲ့ရာ ပထမဆု ရခဲ့ျပန္သည္။ျမန္မာ ကေလးမ်ား အ တြက္ ရည္စူး၍ ဥေရာပတိုက္ ရာဇဝင္တြင္ ထင္ရွားေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား အေၾကာင္း ကိုလည္း ၿမိဳ႕ျပ ပံုျပင္မ်ား ေခါင္း စဥ္ျဖင့္ လေပါင္းမ်ားစြာ ဘာသာျပန္ ေရးသားခဲ့သည္။ ပံုျပင္မ်ားမွာ Eileen and Rhoda Power တုိ႕၏ Cities and their stories – An Introduction to History ကို ဘာသာျပန္ျပဳျပင္ေရး သားျခင္း ျဖစ္ သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာ ျပန္႕ပြားေရး အသင္းက ယင္းပံုျပင္ မ်ားကိုပင္ “အိမ္တြင္း သိပၸံေက်ာင္း” (The University at Home) စာစု ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ၿမိဳ႕ႀကီး တၿမိဳ႕စီ အတြက္ သီးျခား စာအုပ္ငယ္ ကေလးမ်ား ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္ႏွင့္ ဆရာႀကီး ဖာနီဗဲလ္ တို႕ က တည္းျဖတ္ ေပးခဲ့ၾက သည္။ ေနာက္ ပိုင္းတြင္ ပံုျပင္မ်ားကို စုေပါင္း၍ ကာလကတၲားၿမိဳ႕ မက္မင္ ပံုႏွိပ္တိုက္မွ ထုတ္ေဝခဲ့ရာ ေက်ာင္းစာ အုပ္ အျဖစ္ ျပ ႒ာန္းျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ဦးသန္႕၏ ဘာသာျပန္ ေရးသားမႈမ်ား အနက္ အေအာင္ျမင္ဆံုးဟု ဆုိရပါမည္။
ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္း ဂ်ပန္တုိ႕ ဝင္ေရာက္လာၿပီး မၾကာလွ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္ ထြန္းအုပ္ တုိ႕က ေခၚ၍ ဦးသန္႕ ရန္ကုန္သို႕ လာရသည္။ ျမန္မာ့ ပညာေရး ျပန္လည္ ျပဳစုေရး ေကာ္မတီ အ တြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ တာဝန္ ေပးအပ္ ခံရသည္။ “ျမန္မာ့ ပညာေရး စီမံကိန္းသစ္” ကို ၂ လႏွင့္ အၿပီ ျပဳစုၿပီး ပန္း တေနာ္သို႕ ျပန္သည္။
၁၉၄၃ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ သီတင္းကြ်တ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေခတ္သစ္ ပညာေရး သင္တန္းႀကီး တခု ဆ ရာ၊ ဆရာမမ်ား အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ စည္ပင္သာယာေရး ႐ံုး၌ ျပဳလုပ္သည္။ ေအာက္တုိဘာ ၂၆ ရက္ေန႕မွ စ တင္ သည့္ အဆုိပါ သင္တန္းႀကီးသည္ ၁၂ ရက္မွ် ၾကာ၍ ပန္းတေနာ္ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီး ဦးသန္႕က “ျပည္ သူ႕ တာဝန္” ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဟာေျပာ ပို႕ခ်မႈ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ဂ်ပန္ေခတ္ အၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရရန္ လပိုင္းမွ် အလို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္ ၉ ရက္ေန႕တြင္ ဦးသန္႕ သည္ မိသားစုႏွင့္ အတူ ရန္ကုန္သို႕ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာသည္။ သည္တႀကိမ္ကား၊ သူ၏ ဆႏၵ အေလ်ာက္ ရန္ကုန္ သို႕ လာျခင္း ျဖစ္ၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ သူ အလြန္ စိတ္အား ထက္သန္ ေနသည့္ အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္ မဂၢဇင္း တေစာင္ထုတ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ ေရာက္ၿပီး ၁ဝ ရက္မွ် အၾကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းတုိ႕ လုပ္ၾကံ ခံရ သည္။ ဆာဟူးဘရန္႕စ္၏ တာဝန္ ေပးခ်က္ အရ၊ ဦးႏု ဦးေဆာင္ကာ အစိုးရ အဖြဲ႕သစ္ ဖြဲ႕သည္။ ဦးႏုက သူ၏ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ တြင္ ျပန္ၾကားေရး အရာရွိ လုပ္ေပးရန္ ဦးသန္႕ကို ေခၚေလ ေတာ့သည္။
ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းခ်ိန္ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီးႏွင့္ လူထု အၾကား ဆက္သြယ္ေရး မည္မွ် အေရး ပါေၾကာင္း ဦးသန္႕ သေဘာ ေပါက္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံ လိုက္သည္။ သူ၏ မဂၢဇင္း ထုတ္ေဝရန္ ျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ ခဲ့ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အတူ ျမႇပ္ႏွံ လိုက္ရၿပီး လည္း ျဖစ္ေလသည္။
ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ေန႕တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘာသာျပန္ စာေပ အသင္း (စာေပ ဗိမာန္) ကို တည္ေထာင္သည္။ ဦးသန္႕က အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေကာင္စီ၏ အက်ဳိးေဆာင္ အတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္လာသည္။ ဦး သန္႕ လည္း လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ ျပန္ၾကားေရး ဌာန ဒုတိယ အတြင္းဝန္၊ ေနာက္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ အတြင္း ဝန္ ျဖစ္လာသည္။
၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ ဦးႏု၏ အတြင္းဝန္ ျဖစ္လာသည္။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာ့ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး ဘုတ္ အဖြဲ႕၏ အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ ပူးတြဲ တာဝန္ ယူခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု ၏တာဝန္ ေပးခ်က္အရ၊ ပစၥဳပၸန္ျမန္ မာႏိုင္ငံ သမိုင္း သက္ေရာက္ေသာ ဗမာ က်ဳိးပမ္းမႈ က်မ္းတေစာင္ ျဖစ္သည့္ “ျပည္ေတာ္သာ ခရီး” ကို စ တင္ ျပဳ စုသည္။ ျပည္ေတာ္သာ ခရီးကို ၄ ႏွစ္မွ် အခ်ိန္ယူ ျပဳစုခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးႏွင့္ တတိယပိုင္းကို ဦးသန္႕သည္ သူ ကုလ သမဂၢ ဆိုင္ရာ အၿမဲတမ္း ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ၿပီး တႏွစ္ အၾကာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပုိင္း တြင္မွ အၿပီး သတ္ ႏိုင္ ခဲ့သည္။
၁၉၅၇ ခုႏွစ္မွ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ အထိ ကုလ သမဂၢ ဆုိင္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံ သံအမတ္ ျဖစ္သည္။ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္တြင္ ကု လ သမဂၢအေထြေထြညီလာခံဒုတိယ ဥကၠ႒၊ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္တြင္ ကုလ သမဂၢ ကြန္ဂို ျပႆနာ ဖ်န္ေျဖေရး ေကာ္ မရွင္ ဥကၠ႒ ျဖစ္သည္။
၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဒက္ဟမၼား႐ိႈး ကြန္ဂို ႏိုင္ငံ ကိစၥ ခရီးသြားစဥ္ ေလယာဥ္ ပ်က္က် ေသ ဆံုး ရာ၊ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၃ဝ ရက္ေန႕တြင္ ဦးသန္႕ကို အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ အျဖစ္ အမ်ား သေဘာတူ ေ႐ြးခ်ယ္ ခန္႕အပ္သည္။ ငါးႏွစ္ သက္တမ္း ႏွစ္ႀကိမ္ ထမ္းေဆာင္ၿပီး၊ ၁၉၇၁ ခု၊ ဒီဇင္ဘာတြင္ ရာထူးမွ အနားယူသည္။
၁၉၆၄ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႕တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရ ဧည့္သည္ေတာ္ အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႕ ၃ ရက္ မွ် ျပန္ေရာက္ ခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ကြယ္လြန္သည့္ ရက္ပိုင္း ႏွင့္လည္း တုိက္ဆုိက္ ေန၏။ ဆရာႀကီး၏ ႐ုပ္ကလာပ္ ထားရွိရာ စမ္းေခ်ာင္း ေနအိမ္သို႕ ဦးသန္႕ သြားေရာက္၍ ဂါရဝ ျပဳခဲ့သည္။
၁၉၆၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ လတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ ဧည့္သည္ေတာ္ အျဖစ္ ဦးသန္႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႕ တဖန္ ျပန္ လည္ ေရာက္ရွိ လာျပန္သည္။ဦးသန္႕သည္ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ အျဖစ္ တတိယ ကမာၻစစ္ အထိ ျဖစ္ပြား ႏိုင္ သည့္ က်ဴးဘား ဒံုးပ်ံ အေရးအခင္းကို ေအာင္ျမင္စြာ ဖ်န္ေျဖ ေစ့စပ္ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ထုိအျပင္ ဦးသန္႕သည္ ႏိုင္ ငံတ ကာ ျပႆနာ မ်ားကို ကုလ သမဂၢအား ကိုယ္စားျပဳ၍ ေျဖရွင္းရာတြင္ ကြ်မ္းက်င္ လိမၼာၿပီး၊ ဘက္ေပါင္းစံု သင့္ တင့္ေအာင္ ဆက္ဆံႏိုင္သူ အျဖစ္ ထင္ရွား ခဲ့သည္။
ကမာၻ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာႀကီး ဦးသန္႕ တခါက ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္းခ်က္ အမွတ္တ ရ ျဖစ္ ရပ္တခု ရွိခဲ့ပါသည္။ ဖဆပလ ျပန္ၾကားေရး ဌာန အတြင္းဝန္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၉ – ၅ဝ ခုႏွစ္မွာ လက္ နက္ ကိုင္ ေတာ္လွန္မႈ မ်ားေၾကာင့္ ျပည္တြင္း မၿငိမ္သက္သည့္ ကာလ ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တရား ဥ ပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ေရးရာ မ်ားကို ျမန္မာ့ အသံမွ ဦးသန္႕ မွန္မွန္ အသံလႊင့္ ေျပာၾကားရသည္။ ထို အ ခ်ိန္တြင္ ဦးႏု၏ တာဝန္ေပးခ်က္ အရ၊ ဦးသန္႕သည္ ယာဥ္ေမာင္းႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္ လွန္ သူမ်ား ဌာနခ်ဳပ္ ရွိရာ အင္းစိန္သို႕ စြန္႕စြန္႕စားစား သြားေရာက္ၿပီး၊ ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ၂ ဦး ျဖစ္ေသာ ေစာဟန္သာေမႊးႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီး (မအူပင္ ပညာအုပ္ေဟာင္း) တုိ႕ႏွင့္ ေတြ႕ရသည္။ အပစ္အ ခတ္ ရပ္စဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးသည္။ သို႕ေသာ္လည္း အေျခအေန အရ ႀကိဳးစားမႈ မေအာင္ျမင္ ခဲ့ေပ။
ဦးသန္႕သည္ ေဒၚသိန္းတင္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ၿပီး၊ တဦးတည္းေသာ သမီး ျဖစ္သူ ေအးေအးသန္႕ ထြန္းကားခဲ့သည္။
ဦးသန္႕သည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ၂၅ ရက္ေန႕အသက္ ၆၅ ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႕တြင္ ဦးသန္႕ ႐ုပ္ကလာပ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ေရာက္ ရွိလာသည္။ ဗိုလ္ေနဝင္ ဦးေဆာင္သည့္ စစ္အစိုးရက ၿပီးစလြယ္ ျမင္းၿပိဳင္ ကြင္းေဟာင္းတြင္ ထားကာ၊ ဒီဇင္ဘာ လ ၅ ရက္ေန႕၊ ေန႕လည္ ၁ နာရီ အခ်ိန္မွာ ၾကံေတာ သခ်ႋဳင္းသို႕ ပို႕ေဆာင္ သၿဂႋဳဟ္မည့္ အစီအစဥ္ကို ေက်ာင္း သားမ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ရဟန္း ရွင္လူ ျပည္သူ အေပါင္းက လက္မခံႏိုင္ဘဲ၊ ဦးသန္႕ ႐ုပ္ကလာပ္ကို တကၠသိုလ္ နယ္ေျမ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမေရွ႕သို႕ သယ္ေဆာင္ လာၿပီး၊ ေက်ာင္းသား သမဂၢ အေဆာက္အဦေဟာင္း ေန ရာမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဂူဗိမာန္ တည္ေဆာက္ သၿဂႋဳဟ္ခဲ့ရာမွ ဦးသန္႕ အေရးအခင္း ျဖစ္ပြား ခဲ့ရသည္။ မတတ္သာ သည့္ အဆံုးတြင္မွ ဗိုလ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္တဲ့ စစ္အစိုးရက ဦးသန္႕ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ကန္ေတာ္မင္ ပန္းျခံတြင္ သၿဂႋဳဟ္ခဲ့သည္။
ဦးသန္႔အား ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရက ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ ဝဏၰေက်ာ္ထင္၊ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္တြင္ သီရိပ်ံခ်ီ၊ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ တြင္ စည္သူဘြဲ႕၊ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ မဟာသေရစည္သူဘဲြ႕မ်ား ခ်ီးျမႇင္ခဲ့ၿပီး၊ ယူဂိုဆလပ္ႏိုင္ငံ မာရွယ္တီးတုိးက ယူဂိုဆလပ္တံခြန္ဘြဲ႕ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။
ကုလ သမဂၢ ကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဦးသန္႕၏ အတၴဳပၸတၲိ စာမ်က္ႏွာတြင္၊ ဦးသန္႕ အား ေအာက္ေဖာ္ျပပါ တကၠသိုလ္ မ်ား က ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဘြဲ႕မ်ား (LL.D.) ေပးအပ္ ခ်ီးျမႇင့္ ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
- Carleton University, Ottawa, Canada (25 May 1962);
- Williams College, Williamstown, Massachusetts (10 June 1962);
- Princeton University, Princeton, New Jersey (12 June 1962);
- Mount Holyoke College, South Hadley, Massachusetts (2 June 1963);
- Harvard University, Cambridge, Massachusetts (13 June 1963);
- Dartmouth College, Hanover, New Hampshire (16 June 1963);
- University of California at Berkeley, California (2 April 1964);
- University of Denver, Denver, Colorado (3 April 1964);
- Swarthmore College, Swarthmore, Pennsylvania (8 June 1964);
- New York University, New York (10 June 1964);
- Moscow University, Moscow, Soviet Union (30 July 1964);
- Queen’s University, Kingston, Ontario (22 May 1965);
- Colby College, Waterville, Maine (6 June 1965);
- Yale University, New Haven, Connecticut (14 June 1965);
- University of Windsor, Windsor, Ontario, Canada (28 May 1966);
- Hamilton College, Clinton, New York (5 June 1966);
- Fordham University, Bronx, New York (8 June 1966);
- Manhattan College, New York (14 June 1966);
- University of Michigan, Ann Arbor, Michigan (30 March 1967);
- Delhi University, New Delhi, India (13 April 1967);
- University of Leeds, England (26 May 1967);
- Louvain University, Brussels, Belgium (10 April 1968);
- University of Alberta, Edmonton, Canada (13 May 1968);
- Boston Unversity, Boston, Massachusetts (19 May 1968);
- Rutgers University, New Brunswick, New Jersey (29 May 1968);
- University of Dublin (Trinity College), Dublin, Ireland (12 July 1968);
- Laval University, Quebec, Canada (31 May 1969);
- Columbia University, New York City (3 June 1969);
- The University of the Philippines (11 April 1970);
- Syracuse University (6 June 1970).
ေအာက္ေဖာ္ျပ တကၠသိုလ္ မ်ားမွ ဦးသန္႔အား ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေဒါက္တာဘဲြ႕ ေပးအပ္ ခ်ီးျမႇင့္ ခဲ့သည္။
- Doctor of Divinity, The First Universal Church (11 May 1970);
- Doctor of International Law, Florida International University, Miami, Florida (25 January 1971);
- Doctor of Laws, University of Hartford, Hartford, Connecticut (23 March 1971);
- Doctor of Civil Laws degree, honoris causa, Colgate University, Hamilton, New York, (30 May 1971);
- Doctor of Humane Letters, Duke University, Durham, North Carolina (7 June 1971).
ေအာက္ပါတို႔ကို ေသခ်ာစြာ ေျဖဆိုပါ
အေျဖလႊာ နံပါတ္။ ။ ၄၂၀
ေျဖဆိုသူ။ ။ သီဟန္
ေမး။ ။ဖုန္းကြယ္လို႔မရတဲ့ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။ပညာမတတ္တာ၊ ဆင္းရဲတာ၊ အမွန္တရား
ေမး။ ။လက္မလႊတ္သင့္တဲ့ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။ယံုၾကည္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ႐ိုးသားမႈ
ေမး။ ။ဆိုင္းငံ့လို႔မရတဲ့ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။အသက္၊ အခ်ိန္၊ ခ်စ္ျခင္း
ေမး။ ။ေဆာင္ထားရမယ့္ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။ေလးစားမႈ၊ ႐ိုးေျဖာင့္မႈ၊ ခင္မင္မႈ
ေမး။ ။ေနာက္က်မွ ေရာက္လာတဲ့ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။အမွန္တရား၊ ေနာင္တတရား၊ အက်ိဳးခံစားခြင့္
======================================
အေျဖလႊာ နံပါတ္။ ။ ၃၅၇
ေျဖဆိုသူ။ ။ ဟန္သစ္ၿငိမ္
ေမး။ ။ဖုန္းကြယ္လို႔မရတဲ့ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။ေလလည္တာ၊ ထိပ္ေျပာင္တာ၊ ေခ်ာင္းဆိုးတာ
ေမး။ ။လက္မလႊတ္သင့္တဲ့ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။ဘတ္စ္ကား လက္ကိုင္ကြင္း၊ ခ်စ္သူ႔လက္၊ တစ္႐ွဴးစကၠဴ
ေမး။ ။ဆိုင္းငံ့လို႔မရတဲ့ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။အိမ္သာတက္တာ၊ ရည္းစားစကားေျပာတာ၊ အိမ္လခေပးရန္ရွိတာ
ေမး။ ။ေဆာင္ထားရမယ့္ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။ပိုက္ဆံ၊ မွတ္ပံုတင္၊ ဟန္းဖုန္း
ေမး။ ။ေနာက္က်မွ ေရာက္လာတဲ့ အရာ ၃ ခု
ေျဖ။ ။ျပည္သူ႔ရဲ (႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ေျပာတာ) ႏိုင္ငံတကာအကူအညီ၊ အေႂကြးဆပ္ရန္ရွိသူ
0 comments:
Post a Comment